🎶Çağan Şengül|Veda 🎶Batu Akdeniz |Eksik 🎶Billie Eilish|Lovely
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Bazı vedalar vardı ölümden daha ağır olan, bazı başlangıçlarvardı bitişleri andıran."
2.Bölüm: ❛ÖLÜMDEN AĞIR VEDALAR❛
Kapanmadığı için uyutmayan yaralarım, dinmediği için tekrar tekrar yaralayan acılarım vardı.
Ve bazı acılar vardıki geçse bile izi kalırdı.
Peki ya aynı acıyla defalarca kez ölür müydü insan? Hergün, ilk günkü acıyı tadar mıydı? Her an yine hisseder miydi ilk gün hissettiği duyguları?
Acılarım vardı yaşamama engel olan. Yaralarım vardı günbegün daha çok kanayan, daha çok acıtan.
Yaşamak,yalnızca nefes almaktan ölmek ise kalbinin durmasıyla nefes alamayıp dünyaya gözlerini yummandan mı ibaretti? Yoksa insan nefes alırken de ölemez miydi?
Nefes alabiliyordum ama aldığım her nefes bir kılıç darbesi gibi kalbime işliyordu.Yüreğimin bir yerlerinde biriktirdiğim ve herkesten sakladığım o duygular kalbime bir hançer misali batarken ölüyordum.
Peki ya bir insan yalnızca bir defaya mahsus mu ölürdü?Tek seferde acı çekip bir kerede mi veda ederdi dünyaya?
Ölmek, tek seferde can çekişip acı çekerek dünyaya veda etmek değildi. Olamazdı. Asıl ölüm her an nefes alıp aldığın her nefeste ruhunu öldürmendi.
En kolayı sizin ölüm diye adlandırdığınız tek seferlik acı çekişle dünyaya veda etme olayıydı ama.Her gün, her an acı çekip o ölüm hissini tadarak yaşamaya çalışmak en zor olanıydı. Her seferinde bunu yaşamak yerine her şeye bir anda gözlerini yumman en basitiydi.
Değer verdiğimiz birini kaybettiğimizde yalnızca onun acı çektiğini düşünürüz.Onun ölüm anında can çekiştiğini düşünürüz. Oysaki ölmek kolaydı. Ardında nasıl bir enkaz bıraktığını bilmeden öylece çekip gitmek en basitiydi. Zor olan tek şey seni bir kerede öylece bırakıp giden kişinin ardından onun yüklerini omuzlamaktı. Giden kişinin ardından sırtına yüklenilen sorumlulukları taşımandı.
Ağır geliyordu omzumdaki yükler. Taşımakta güçlük çekiyordum. Bazen bu yüzden çok kızıyordum babama. Neden beni onlarca bilinmezliğin içinde tek başıma bırakıp ardına bakmadan gittiğini düşünüyordum.
