အခ်စ္ေလျပည္ တိုး၀င္လာခဲ့ေသာ္ @ အချစ်လေပြည် တိုးဝင်လာခဲ့သော်

စာစဥ္ ၅ (၁၁-၁၆)

“မင္း ငါ့ဘ၀ထဲ ၀င္လာတာကိုက ျပႆနာပဲ”

ခ်င္းက်ီအိုက္ရဲ့လက္ကိုျပန္ဆြဲၿပီး ကားနားကို
ထပ္ေလၽွာက္လာခ်ိန္ နာက်င္မွုက ျပင္းထန္လာတာမို့
တုန္ရီလာၿပီး ေျခေထာက္ေတြပင္ ထပ္မေရြ႕နိုင္ေတာ့ ... ႐ုတ္တရက္ဆိုသလို ပ်ိဳ့တက္လာတာေၾကာင့္ ဂူယူရွန္း
အသံၾကားၿပီး ႐ုတ္တရပ္ ရပ္ကာ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္ ။

ကားပါကင္၏ မိန္ဖ်ဖ်အလင္းေရာင္ေအာက္တြင္
သူမေလးမ်က္ႏွာက ျဖဴေဖ်ာ့လို့ေနကာ နဖူးမွာ ေခၽြးေတြ
စို့ေန၏ ။

ဂူယူရွန္း မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ၿပီး ခ်င္းက်ီအိုက္ကို ဆြဲထူကာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေနမေကာင္းျဖစ္ေနပုံပင္ ။

“ဘာျဖစ္လို့လဲ”

ခ်င္းက်ီအိုက္ လက္ခါျပၿပီး မ်က္လုံးတို့ကို မွိတ္ထားလိုက္၏ ။

“ဘာမွ မျဖစ္ဘူး”

အသံကား တိုးလ္လ္....

“အဆင္ေျပတယ္ .. ဒါကို အဆင္ေျပတယ္လို့ ေခၚလားကြ”

ဂူယူရွန္း စိုးရိမ္စိတ္ေၾကာင့္ အသံျမင့္လာၿပီ ။
ေရွာင္၀မ္ကို ဖုန္းေခၚလိုက္ေတာ့သည္ ..
“ေရွာင္၀မ္ ကားအသင့္ျပင္ထား ငါတို့ေဆး႐ုံကို သြားရမယ္”

--------------------------------------------------------------------

စာစဥ္ ၅၊ အခန္း ၁၂။ လၽွို့၀ွက္ဆန္းၾကယ္တဲ့စာတစ္ေစာင္ (2)

ဂူယူရွန္းရဲ့ေအာ္သံကို ေၾကာက္ေနေပမည့္ နာက်င္မွုေၾကာင့္ ခ်င္းက်ီအိုက္ ညည္းသံသဲ့သဲ့ ထြက္ေနခဲ့သည္ .. နာက်င္မွုကို
အံတုၿပီး ဂူယူရွန္းရဲ့ အကၤ်ီလက္အစြန္းကို ဆြဲကာ
အားေလ်ာ့စြာ စကားေျပာလိုက္သည္ ။

“ေဆး႐ုံမသြားခ်င္ဘူး အိမ္ျပန္မယ္ .. ရာသီလာတိုင္း
ဒီလိုျဖစ္ေနက် .. ”

သူမ ရွက္တာေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးစကားကို ၾကား႐ုံမၽွ တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္တာေၾကာင့္ ဂူယူရွန္းက
မၾကားလိုက္ပဲ ထပ္ေမးသည္ ။

“ဘာရယ္”

သူက ေမးၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာကို သူမ ႏွုတ္ခမ္းနား
တိုးကပ္လိုက္တာေၾကာင့္ သူ႔ရဲ့နားရြက္နဲ႔
ခ်င္းက်ီအိုက္ႏွုတ္ခမ္းနဲ႔ ထိသြားခဲ့ေသးသည္ ။