Napakagat ako ng aking labi bago siya binalingan, "Are you calling me?" Of all questions to ask, 'yon pa talaga ang naisipan kong itanong. Yawa na buhay 'to.

Raige raised his eyebrows. Amp! Ang attitude litsee. Sabi ko nga tinatawag niya ako. Napaka-attitude ng matatakuting lalaking 'to. Heh!

"Come here," he said in a bored tone, throwing me a not-so-interested look. Nagtaka man ay wala na akong ibang choice kun'di ang sundin ang utos niya.

"My apology for asking, but, why are you calling me, Boss? Are you in hurt? Or is there something that you are needing? Say it. I never mind getting it for you, Boss." Diniinan ko talaga ang huling salita ko na Boss. Ewan ko rin kung saan ko nakuha ang lakas ng loob kong gano'n ang ibubungad na katungan sa pagtawag sa akin ni Raige. I'm being so cool yet at the back of my mind my other self argued and got scared.

"Sit with us," tanging tugon niya na mukhang wala pa ring interest na kausapin ako. Pssh!

Umukit sa mukha ni Keiton ang pagtataka na ngayon ay nakaupo sa couch katabi ang tatlo pang naggagwapuhang lalaki. Kaharap nila si Raige, he must be the leader of this meeting. Paniguradong hindi niya rin batid kung bakit pinapaupo ako ni Raige kasama nila gayong baguhan lamang ako rito at hindi naman dapat ako nararapat na sumali sa kanilang pagpupulong.

"My apology, Boss, pero kailangan ko pang bigyan si Pot-Pot ng gamot. Oras na kasi ng kanyang regular na gamutan, kaya kailangan ko na pong magpunta sa dog's house," sabi ko at ipinakita pa sa kanya ang gamot na nasa tube. Out on my own consciousness, nasama ko pala ang hawak-hawak kong syringe.

"Fuck!" he cussed and flinched. "Put that away, Akira!" malakas niyang sigaw habang nakabaling sa kabilang direksyon ang kanyang mukha.

Malakas na napatawa ang lalaking katabi ni Keiton, "You're unbelievable, Boss! HAHAHA!" sambit pa nito. "But what's more unbelievable is this young woman in here." He eyed at me and I got frozen, "Akira. What a good name." It's not a question, it's a statement of complimentation, I guess? He blinked at me, sending electric shocks to my whole systems.

Shit! I need more oxygen.

"Umiiral na naman ang pagkababaero mo, Dart," sambit naman ng lalaking katabi ni Dart kuno. "By the way, Akira, I am Yvan Sandoval," pagpapakilala niya. "And this is Dart Sandoval, my younger brother."

I see.

I heard someone cleared his throat. I gazed on the guy who sat beside Yvan.

"Liam, Liam Anderson," he uttered with gentle and angelic voice. Shit na malagkit! Ang guguwapo naman ng mga lalaking 'to. Pero syempre, dahil kasamahan sila ni Raige malamang may pagkademonyo rin ang mga 'to. Seeing is decieving nga kasi.

"Anyways, Akira, what happened to your eyes?" Liam asked. Napairap nalang ako kay Keiton. Siya naman kasi ang dahilan kung bakit lumubo ang mga eyebags ko. "Ow?" tanging reaksyon ni Liam nang makita ang pag-irap ko kay Keiton.

"What did you do, dude?" Dart asked Liam, excitedly. Nakalimutan na yata nila si Raige na hanggang ngayon ay takot na takot pa rin at nakabaling sa kabilang direksyon. "Mukhang naunahan mo pa yata ako. I never thought you can be that fast." Natatawa nitong tinapik ang balikat ni Keiton.

"Well, making woman can't sleep at night is what he's capable off," singit naman ni Yvan.

Keiton shrugged his shoulders, "I did nothing."

Liar.

"Are you all fucking forgotten me?!" galit na sigaw ni Raige.

Oh-oh!

Agad kong itinago sa likod ko ang aking kamay na may hawak-hawak na syringe, "The syringe is already hidden, Boss. You can now look at our direction," wika ko.

Raige glared at me then into his... uhm... friends? Subordinates? Members? Or colleagues? I don't know what are they.

"Easy, Boss. We're just having some fun. Meeting a doctor alive in your mansion is quite unusual," ani Dart. Sa grupo nila, siya na yata ang pinakamadaldal at halatang babaero.

Raige tsk-ed.

"So how did she managed to stay alive?" intrigang tanong ni Yvan. "Or maybe you are being rusted." Mahina itong napatawa na mas ikina-inis pa ni Raige.

Raige heaved a deep sigh and turn his face into a poker one, "A mere luck save her," walang ka-emo-emosyong sambit niya at saglit na binalingan si Keiton. "Anyways, let's get to the point. We are in the middle of our meeting, so let's continue."

Anong gagawin ko sa pagpupulong nila? Takte! Baka gagawin niya pa akong tagalista ng mga sasabihin niya? From being a doctor to Raige's secretary, pretty real quick.

"Akira, have a sit for a moment." An ounce of seriousness was now poured in his voice. Pero hindi pa rin talaga maalis sa boses niya ang pagiging cold.

With his authorizing voice, I never had a second thought and just follow what he ordered. Although it's a bit awkward, I sat beside Keiton, dahil ito lang naman ang bakante at malapit sa kinatatayuan ko.

So now what?

"Okay! As what we've planned, mamayang gabi ay pupunta kayo sa mansion ni Mr. Santos. And since hindi ako makakasama, Akira will replace me."

My eyes dilated after hearing what Raige said. Me? A proxy? Anong klaseng party ba ang pupuntahan?

"Are you sure about this? What I mean is that, isn't it dangerous for Akira? She's a doctor, not a well trained mafia like us. It's much better if we will exclude her in this mission," Keiton disapproved.

Wait, did I heard the word 'mafia like us'? What the actual fuck! That means, they are all mafias... and I am living in the roof of a ruthless... mafia. Shit! No wonder why everybody loves to asked why you are still alive, Akira.

I gulped. The revelation dried my throat. Right now, I need water.

"Yeah, Keiton is right. Knowing that we are at the enemy's territory, Akira might ended up being killed." Kinabahan naman ako bigla sa sinabi ni Liam.

"Tsk! She will be killed if she will not do her best to act accordingly," sagot naman ni Keiton na tila ba walang pakialam kong paglalamayan man ako.

Napabaling ako sa kabilang direksyon at sekretong napairap. Gusto ko pa namang mabuhay ng matagal sa mundong ibabaw pero mukhang hindi pa nga matutupad ang kagustuhan ko.

"Gaya ng napag-usapan, gawin niyo ang lahat ng makakaya niyo para maging matagumpay ang misyong ito."

Humugot ako ng lakas ng loob at itinaas ang aking kamay. Lahat naman sila ay napatingin sa akin. Ang mga tingin nila ay tila karayom na tumutusok sa aking balat.

Napatawa ako ng peke, halata ang pagiging plastik dahil sa pagka-ilang na aking nararamdaman. Naging center of attention ba naman ako sa kanila. Tang na juice lang!

"What is it?" Raige asked.

Muli akong napalunok ng buo sa sarili kong laway. Napakapit ang isa kong kamay sa malambot na couch, "Ah-eh, I mean, ahm..."

Kita sa mga mukha nila kung gaano sila ka-eksayted na marinig ang sasabihin ko, pero hindi makuha ng bibig ko ang nais kong sabihin.

Bumuntong hininga ako at muli sanang magsasalita nang putulin ni Raige ang nais ko sanang sabihin.

"By the way, I don't take no as an answer. Wether you are going or not, you will go or I will take your breath away."

I heaved a deep sigh and lowered my shoulder.

As if I had a choice? Sabi ko nga pupunta ako, 'di ba?

Lord, take care of my soul. Amen!

[A/N: Hi again mga ma-attitude! We are almost at the halfway of this story and I am so thankful na umabot na tayo ng 2k+ reads in just 21 days. Shit! Hindi ko maiwasang hindi mapamura kaya nadamay si Akira. Pero paki niyo ba? Haha! Anyways, ayon nga, sobrang thank you sa inyo and because of that, wala lang... Enjoy reading hahaha. Lovelots!]

The Scaredy Mafia Boss [COMPLETED]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon