~Camp With The Popular Boy~

Hoofdstuk 27

POV Aiden

Kom op neem op.
"Hallo?"
"Mam?"
"Aiden."
"Uhm kan ik Loïs spreken?"
"Van mij mag het lieverd maar ik weet niet of Loïs dat wel wilt."
"Laat me raden. Ze is boos op mij omdat ik me niet aan onze belofte heb gehouden. Of niet?"
"Ja maar ze heeft wel gelijk Aiden. Jij komt altijd je belofte na en nu niet. Ze is je zusje en mist je vreselijk. Ik weet dat je ook soms op Tour gaat en dat ze je dan ook niet ziet, maar dan bel je wel elke dag of FaceTime je. Nu niet."
"Ik snap het mam. Het is zo leuk hier en daardoor vergeet ik gewoon de tijd. Ik
weet dat ik dat niet als excuus moet gebruiken, want het is tenslotte mijn zusje."
"Ik ben blij dat je het leuk vind schat. Ik begrijp jou ook wel."
"Dankje mam. Wil je nu alsjeblieft Loïs geven ik moet het goed maken met mijn zusje."
"Tuurlijk."
"Loïs," hoor ik mijn moeder roepen.
"Ja?"
"Er is hier iemand voor je aan de telefoon."
Ik hoor gestamp, waarschijnlijk rent Loïs nu van de trap af. Dat maakt altijd een herrie.

"Hallo?"
"Hey lief zusje van me."
"Aiden?!"
"Ja."
"Eindelijk. Je bent me dus niet vergeten," hoor ik haar een beetje verdrietig zeggen.
"Natuurlijk niet. Hoe zou ik jou ooit kunnen vergeten. Je bent mijn lieve kleine zusje. Het spijt me Loïs dat ik me niet aan onze belofte heb gehouden."
"Het geeft niet. Ik ben blij dat ik nu eindelijk weer met je kan praten. Ik heb heel veel leuke dingen gedaan en die wil ik je graag vertellen."
"Nou vertel."
Ze vertelt van alles en nog wat. Ik mis mijn zusje echt.
"Loïs."
"Ja."
"Ik ga vandaag naar de stad toe. Misschien kun je aan mama vragen of ze jou daar naar toe neemt en dan kunnen we elkaar zien, maar je mag tegen niemand zeggen waar we naar toe gaan. Oké?"
"JA!!""
Ik hoor Loïs alles aan mijn moeder uitleggen en dan heb ik opeens mijn moeder aan de telefoon. Ik leg alles nog wat uitgebreider uit en vertel naar welke stad we gaan. Ook vertel ik dat ik haar app waar we afspreken. Ja misschien mag dit wel niet van de begeleiders, maar ik heb vrije tijd en ik moet mijn zusje gewoon zien. Mijn zusje en ik praten nog wat aan de telefoon voordat ik ophang. Het ging beter als ik had verwacht.

Ik loop weer terug naar de rest.
"En?"
"Het ging goed."
"Ik zei het toch."
"Ja Hayley je zei het."
De rest kijkt ons raar aan, maar zegt er niks van.
"O trouwens. Ik ga straks als we er zijn ergens een keer weg."
"Hoezo?"
"Ik heb met mijn zusje en ouders afgesproken om ergens elkaar te zien. Ik heb gewoon gevraagd of ze komen. Ik moet mijn zusje gewoon zien."
"We snappen het. Kunnen we anders niet gewoon met je mee. Als je het goed vind tenminste," vraagt Mex.
"Ik vind het prima."
Nou dat is dan geregeld. Dan leren mijn ouders en zusje ook meteen mijn beste vrienden kennen.

Eindelijk komt de boot tot stilstand. Dat duurde nog langer dan ik had verwacht. We stappen allemaal de boot af. Daarna lopen we naar de bussen die klaar staan om ons naar de stad te brengen. We hebben geluk dat we een van de eerste zijn en dus achterin de bus kunnen zitten. Mex gaat langs Amy, Dean langs Liz en dat laat nog een plekje over langs Hayley. Niet dat ik dat heel erg vind natuurlijk, ik vind het alleen maar gezellig. Ik zie dat Hayley haar oortjes pakt, slim. Ik pak mijn AirPods en doe ze in. Als ik ze in heb hoor ik het geluidje dat ze leeg zijn. Shit. Ik doe ze maar weer uit en in mijn doosje.
"Wil je met mij mee luisteren?"
Ik kijk Hayley aan.
"Als je het niet erg vind."
"Nope."
Ze geeft me een oortje en die doe ik in. Ze heeft geen slechte muziek op staan. We praten een tijdje en soms zingen we zachtjes mee met de muziek. Ik schrik als ik een deuntje hoor die me super erg bekend voor komt. Een deuntje van een van mijn liedjes. Ik tik snel op een ander nummer.
"Hey. Waarom zet je dat liedje nou af. Die is super leuk."
"Sorry ik wilde graag een andere."
"Maakt niet uit."
Ze kent mijn liedjes dus. Ik vind het best raar dat ze mij nog niet herkend heeft dan.  Ze heeft me al horen zingen, ik moet wel zeggen dat mijn stem zonder de muziek erbij wel iets anders klinkt. Maar dan nog, ik had dit niet verwacht.