ütopya'nın kanadı kırık leyl'i.

kanayan kuş değil, kanadı.

•1310/23:55

akşamdan kalma bir hüzün gibisin üzerimde, leyl. düşlerime sızıyorsun, ellerime sızıyorsun. ne haddime yaşıyorum, göğsüne sinmeden, hiç bilmiyorum. yanıyorum, yanıyorum. beni çocukken çok yanıltmışlar, leyl. her kuş doğamazmış küllerinden, bilmiyordum. yanılgılarımı topluyorum eteklerime, sana geliyorum. sana eksiliyorum. sana çoğalıyorum. senden doğuyorum ve yine sana ölüyorum.

ben ütopya,

sen beni bilmezsin, leyl.

oysa,
ben seni bildiğim günden,
bilirim yaşamayı,
en çok da yanmayı-
küllerinden doğamadan
saç uçlarına kadar yanmayı.

•

bu sana,
kız çocuğu.