"မသြားလည္းရတယ္ ထယ္ေယာင္း႐ွိတယ္"

"ထယ္ေယာင္း??"

"ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း..."

"ေခ်ာလား..."

"သိေတာ့ေရာဘာလုပ္မလို႔လဲ??"

"ေအာ္...ဒီတိုင္းပဲသိခ်င္ရံုေလးကို"

"မင္းသိစရာမလိုဘူး..."

တိခနဲစကားကိုျဖတ္ၿပီးထထြက္သြားတာမို႔ ဆက္စားခ်င္စိတ္
လည္းမ႐ွိေတာ့ပါ။ဒါေလးေမးတာကိုအဲ့လို ေဆာင့္ႀကီးေအာင့္
ႀကီးျပန္ေျဖမွျဖစ္မွာလား။

"ျပန္ေတာ့မယ္??"

"အင္း...စာၾကည့္စားပြဲေပၚမွာေဆးထုပ္တင္ထားတယ္"

"ေသာက္ရမွာလား??"

"မေသာက္ခ်င္လည္းမေသာက္နဲ႔ေပါ့"

စိတ္ကလည္းတကယ့္ကိုလက္တဆစ္ပဲ႐ွိသလားမသိ။မၾကာ
ေသးခင္ကမွတအားကိုႏူးညံ့ျပေနတဲ့sideကအခုေတာ့ဘယ္
ေရာက္သြားၿပီလဲ။

ကုတ္အက်ႌကိုထပ္ဝတ္ေနၿပီမို႔ျပန္ေတာ့မယ္ဆိုတာသိေနတာမို႔သိစိတ္ကေရာ မသိစိတ္ကေရာနည္းနည္းေလာက္ထပ္ေနပါဦးလားလို႔ေတာင္းဆိုခ်င္ေနေပမယ့္ တကယ္တမ္းဘာစကာမွထြက္မလာေပ။

"ထပ္မေတြ႔ရေတာ့ဘူးေပါ့..."

ျပန္မယ္လုပ္ကာမွ ေမးခြန္းေတြေမးရင္း ဝမ္းနည္းသလိုလို
လုပ္ျပေနေတာ့ ေျခေထာက္ကအေပါက္ဝေရာက္ေအာင္ေတာင္မနည္းေရႊ႔ေနရသည္။

"ေတြ႔ခ်င္ရင္ေတာ့အိမ္လာလည္လို႔ရပါတယ္..."

"မေတြ႔ခ်င္ပါဘူး!! ဒီေန႔ လိုက္ပို႔ေပးတာေက်းဇူး"

"လိုက္ပို႔ေပးတာအတြက္ပဲလား??? ကုန္းပိုးၿပီးအခန္းထဲေခၚ
လာေပးတာရယ္ စြပ္ျပဳတ္လုပ္ေပးတာရယ္ ရင္ခြင္ထဲထည့္
ၿပီးေခ်ာ့သိပ္ထားတာေတြအတြက္ေရာ...."

"အဲ့ _ အဲ့ဒါေတြလည္းပါ..ပါတယ္ေလ"

"ေက်းဇူးတင္ဖို႔က်ေတာ့ကပ္စီးနည္းေနၿပီး သူမ်ားေခ်ာလား
မေခ်ာလားၾကစပ္စုခ်င္ျကတယ္ ဘယ္လိုေတြမွန္းကိုမသိဘူး"

"ေဟာလ္..!! စပ္စုတာမဟုတ္ဘူးေလ ေဟ့!!"

*ခဏေလာက္ထပ္ေနေပးရင္ေကာင္းမွာပဲ..*

RIVALS [Completed]Where stories live. Discover now