The Red-Haired Pessimistic Heiress [UNEDITED]

CHAPTER NINE

shout out kay @livelygoddess65

Enjoy reading! <3

~~~

TATIANA

I couldn't believe what I am staring at. I didn't even realize that my mouth was gape open as I look around. My eyes were still wide as your leeg while staring at our bodyguards around us.

They are all knocked out. No one is moving nor standing at all. Gulat kong nilingon si Bristole na suwabeng tinatanggal at inaayos ang mga harness na nakapalibot sa aming dalawa. I was still in awe but this shithead doesn't really understand that work called "moment".

He looked at me as if I'm the weirdest person he has ever met, "Close your mouth, please. You're scaring me," nandidiring wika niya. "Oh, god. Your saliva might drip on me!" Maarteng reklamo nito kaya sunod sunod ang pagtaas ng mga kilay ko.

Ang arte, ha? but anyway, I didn't mind his tantrums about my saliva. "Anong ginawa mo sa kanila?" I asked, pertaining to our bodyguards who was now knocked out on the ground.

Bristole was so busy with his harness, he didn't even heard my question. "Hey," kinalabit ko siya.

Naramdam kong natigilan siya bago siya tumigil sa ginagawa at bahagya akong nilingon, "Don't worry, I didn't killed them if that's what you were thinking," he explained as if it's not a big deal. It seems that he doesn't care at all.

I rolled my eyes because of annoyance, "that's not even my question," reklamo ko.

He looked up at me. He looks so done with me but I don't care, I just want an answer! "Then, that's not my problem anymore," baliwalang sagot niya bago binato lang pabalik sa taas ang mga harness. Bahagya pa akong napatalon sa gulat pero kumalma rin nang makitang sumakto 'to sa veranda ng kwarto ko nang hindi nakakagawa ng masyadong malakas na ingay.

Napanganga ako sa gulat at paghanga bago ko nilingon si Bristole na nakatingin rin pala sa'kin na para bang inaaral ang reaction ko. He smirked, "follow me," aya niya bago nakapamulsa ang mga kamay na naglakad. Ako naman ay sumunod na lang sa kaniya habang nililibot ko pa rin ang tingin sa buong lugar.

Hindi ko pa rin magawang paniwalaan ang nakikita ko hanggang ngayon. Nothing remained standing, no one! Those guys are skilled! So how come? How did he manage to make them look so pathetic? How the fuck did he amuse me?

Bahagya akong natigilan nang maramdaman ko na para bang may nakatingin sa akin mula sa kung saan sa paligid namin. Hindi ko alan kung guni-guni ko lang ba 'yon o nababaliw na ako. I'm starting to be doubtful towards my self either. Tingin ko ay hindi ko na kilala ang sarili ko.

I'm confused as hell.

Una sa lahat, bakit ko siya pinagkatiwalaan kanina nang gano'n kabilis at walang pagaalinlangan? We just meat days ago, how? Ang mga pinsan ko nga na pinagkakatiwalaan ko ngayon ay matagal bago ko napagkatiwalaan. Naguguluhan na talaga ako, seryoso.

Pangalawa, bakit ko 'to ginagawa? Sigurado akong hindi na ako dapat sumama sa kanila dahil hindi ko na concern ang mga 'yon ngunit heto ako. Alam kong importante ang sasabihin ni Butler Lee pero mas pinili kong sumama kay Bristole.

Pangatlo, bakit ako nakakaramdam ng pagka excite sa mga mangyayari imbis na matakot at kabahan?

"Let's go," aya ni Bristole bago ako hinila papunta sa unang gate. Wala rin naman ako choice dahil kailangan namin mag madali bago kami mahuli nila Butler Lee kaya nagpahila na lang din ako.

Yes, there are three gates that protects the mansion. Kailangan muna naming makadaan sa sa mga gate na 'yon upang makalabas. I thought that having three gates are pretty convenient but now that wee need to walk? I don't think so. Kada gate ay may guard house kaya bahagya akong nabahala ngunit nang maalalang ligtas na nakapasok si Bristole nang maayos ay napakampante rin ang loob ko. Baka wala ring malay ang mga naka duty na security guards at bodyguards na naka destino sa mga gate.