"အာ...ပါး!!!"
-------------
ဘယ္လိုလုပ္အေဖကအစ သူကိုဆိုးတယ္လို႔ထင္ေနတာလည္းမသိပါ။တကယ္ေတာ့ သူကစကားေျပာဆိုးတာမဟုတ္ပဲ
သူ႔ကိုလာေျပာတဲ့စကားေတြကသာအေပါက္အလမ္းမတည့္လို႔ျပန္ေျပာမိတဲ့အခါ အေပါက္ဆိုးသလိုျဖစ္သြားတာကို။
တကယ္ပဲ ပါ့ခ္ဂ်ီမင္လည္းသူ႔ကိုအေပါက္ဆိုးတယ္ထင္ေနတာလား။လံုးဝကို သူ႔ရဲ႕ေတာ္ကီတစ္ေပါက္မွာေႂကြက်သြားမိ
ေတာ့မလို႔ကို အခုလိုေစာေစာစီးစီးသိလိုက္ရတာလည္းေကာင္းပါတယ္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ဘက္ကေတာ့အရင္ကစၿပီးသေဘာက်လို႔မျဖစ္ဘူး။သေဘာတူထားတာေတြ႐ွိေနေသးတာမို႔ ထြက္ေျပးလည္းရက္နည္းနည္းေလာက္ပါပဲ။ကတိဖ်က္လို႔ကေတာ့ေရေျမတဆံုးကိုလွန္ေလွာ႐ွာပစ္လိုက္မယ္။
"နာရယ္အာ~ ဒီမွာသူငယ္ခ်င္းေရာက္ေနတယ္!!"
"Nae..."
အလုပ္ပိတ္ထားတာကို ဘယ္သူကမ်ားအိမ္အထိေရာက္လာ
လဲမသိပါ။ဖုန္းဆက္ၿပီးအေၾကာင္းၾကားထားတာမ်ိဳးလည္းမ႐ွိ
တာကို။
ကိုယ္ေရာက္သြားေတာ့ အေပါက္ဝမွာအေဖကခါးေထာက္
ရပ္ေနၿပီး အျပင္ဘက္မွာေတာ့ အသီးျခင္းကိုကိုင္လို႔ရပ္ေနတဲ့
ပါ့ခ္ဂ်ီမင္။
တစ္ခါမွလညိးမိတ္မဆက္ေပးဖူးေသးသလို သူငယ္ခ်င္းဆက္
ဆံေရးမ်ိဳးလည္းမဟုတ္တာေၾကာင့္႐ုတ္တရက္ေရာက္လာေတာ့ ကိုယ့္မွာ႐ွင္းျပဖို႔မ်က္လံုးျပဴးမ်က္ဆံျပဴးရယ္။
"Wae??..႐ုတ္တရက္ႀကီးဘာလို႔လဲ??"
အာပါး႐ွိေနတာမို႔ ပါးစပ္လႈပ္ရံုေမးလိုက္ေတာ့ ဟိုဖက္ကစပ္
ၿဖီးၿဖီးနဲ႔ျပန္ေျဖလာသည္က
"သ..တိ..ရ..လို႔"
"အဟမ္း...ဘာေတြလဲ"
"abeonim~ ေတြ႔ရတာဝမ္းသာပါတယ္ ဒါေလးလက္ခံေပးပါဦး"
"အိမ္ထဲအရင္ဝင္ပါဦး အေပါက္ဝႀကီးမွာ"
ယူလာတဲ့အသီးျခင္းကိုကမ္းေပးလာေတာ့ အာပါးကသူ႔ကို
စိုက္ၾကည့္ေနေသးသည္မို႔ ကိုယ့္မွာအိမ္ထဲဝင္ဖို႔ေခၚရေတာ့
သည္။
"သူငယ္ခ်င္းလား ငါလည္းတစ္ခါမွမျမင္ဖူးပါဘူး"
"အသိသူငယ္ခ်င္းပါ" "နာရယ့္ေကာင္ေလးပါ"
![RIVALS [Completed]](https://img.wattpad.com/cover/239815352-64-k20484.jpg)