Sesin yükseliyor içimde bir yerlerde.
Ne çok birikmişte haykırışların,
Duymamışım...
Tırnaklarını kil toprak bürümüşte:
Ben bana uzanan şevkat sanmışım...
Bir sen yoksun Dünya da acı çeken ki,
Bir senin dizlerin kanamıyor düşe kalka...
Hangi dala konacağını bilmeyen kuşlar gibiyken...
Tüm dallarımı kırıverdin hoyratça...
Oysa kırlangıçların yaralarını sarmaları gibi saracaktık bizde...
Nerde düştük nerde kanadık yüreklerimiz ilacımız olacaktı, zamanla...
Tabi sarmak zor...
Kaybetmekse hemencecik oluverir...
Öyleyse kolayı seçtin....
YOU ARE READING
Yadigar
PoetryÇok eskiden bir dostsun sen bana kalem sen bana kağıt ve sen kadim dostum içimdeki acı...
