I know, supppperrrrrrrrrrr tagal po bago ako nag-uupdate... and sobrang guilty naman ako.. i hope hindi kayo magsawa sa kakahintay ng mga updates ko..
BABAWI ako!! PANGAKO!!!
<3 <3 <3
Mystery’s POV:
So much for reminiscing... I shouldn’t bother myself; I just keep on stressing myself out…
Yeah, I know… nangako ako sa sarili ko na kakalimutan ko na siya… pero masisisi niyo ba ko?
Just to move-on is so hard for me, paano pa ang mag- let go?
*tiiingg!!
Pagtunog ng elevator,
Nandito na pala ako sa second floor, pabalik na ko sa ground floor since tapos narin naman ang business ko with the company. Pagtingin ko sa watch ko, it’s already 6:00pm…
Hindi ko pinansin ang mga lumabas at pasok sa elevator since pre-occupied ako sa iniisip ko…
Nung nakarating na ako sa groundfloor, agad ako lumabas sa elevator
But something caught my attention,
