Mr and Mrs Phoenix (COMPLETED)

Chapter 40✔️

Icelyn POV

Nakaramdam ako ng pananakit ng kamay ko, dinilat ko naman ang mata ko at mababang puting ceiling ang bumungan sakin at malamig pa paligid, tumungin ako sa kanan ko at nakita ang kamay kong naka dextrose

May oxygen ding nasa muka ko kaya dahan dahan akong bumangon dahil nanginginig pa ako at tinanggal ang oxygen

Hindi na din ako naka dress ngayon, naka hospital gown ako, sino nagpalit sakin?, bat nasa hospital ako?

tumayo ako at naramdaman ko ang lamig ng kwarto, may nakita namna akong slippers kaya yun muna ang sinuot ko

Hinanap ng paningin ko si Alexander at nataranta ng maalala ang nangyari kanina?, or kahapon?, i don't know, anong oras naba?

Narinig ko naman ang pagtunog ng tyan ko kaya naghanap ako ng makakain pero wala talaga, tubig lang ang nandito

Bumalik naman ako sa higaan at umupo dito habang nakatingin sa malaking bintana na kita ang kalsada, kita kaya ako ng mga tao sa labas?, may mga taong dumadaan kaya kumaway ako, walang pumansin, so hindi nila ako kita or, sanay na silang may kumakaway?

Bumukas naman ang pintuan na ngayon kolang napansin, may pintuan pala, char

Niluwa ng pintuan, teka, niluwa?, pumasok si Alexander kaya agad akong napatayo at lumapit sakanya

"a-alex i-i" nilagpasan nya lang ako at nilapag ang plastic na dala nya sa lamesa ng kwarto, binitbit ko naman ang dextrose ko at sinundan sya, bat ba kasi ang laki laki ng kwarto eh

"baby?" malambing na tawag ko dito, niyakap ko naman ang bewang neto kahit na masakit ang kamay ko dahil sa dextrose

"please let me explain" malambing na bulong ko, baka sakaling magbago ang isip at pansinin ako

"i didn't ki~" hindi ko natapos ang sasabihin ko ng humarap sya sakin at hinawakan ang magkabila kong pisngi at hinalikan ako ng malalim

𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍
Alexander POV

"a-alex i-i" bungad nya sakin pagkapasok ko ng hospital room, nilagpasan ko muna sya dahil sa bigat at mainit ng dala kong mga pagkain at hindi ko din alam kung ano ang sasabihin ko sakanya, dahil nahihiya ako sa ginawa ko

"baby" mapambing na tawag nya kaya napangiti ako, naramdaman ko naman ang pagpulupot ng kamay nya sa bewang ko kaya mas lalo akong napangiti

"please let me explain" malambing na bulong neto, there's nothing to explain, nabulag lang ako sa galit kanina

"i didn't ki~" i didn't let her finish what she was saying dahil ayaw kona marinig ang lalaking yun mula sa bibig nya kaya umikot ako at hinawakan ang magkabila nyang pisngi, she look shocked but still cute at the same time and kissed her deep

"it's ok" I said between our kisses at nilagay ang buhok nya sa likod ng tenga nya

"I'm sorry, naunahan lang ako ng galit at selos" i said at niyakap sya ng mahigpit

"it's fine, hindi mo kasalanan, what's more important is, you're here, pero....... hindi kana galit?" tanong nya habang naka sandal ang ulo nya sa dibdib ko

"hindi na" i said at humiwalay sakanya, sumilip naman sya sa olastic na bitbit k9 kanina, kaya mahina akong natawa, she's always hungry

"hungry?" i asked, tumango naman sya at humawak sa tyan nya

"i brought food, your favourite soup" sabi ko dito at nilabas ang mga pagkain na binili ko mula sa plastic bag

"bat tayo nandito?" she asked at umupo sa higaan nya kaya kinuha ko ang mga unan nya at ginawa itong sandalan nya

"you don't have enough vitamins in your body, you're tired too, at masyado kitang na stress kanina" i said at tinabihan sya, i put her on a stressful situation, and she's been missing a lot if meal this past fee days dahil sa training nila

"did i really stress you that bad?" nag aalalang tanong ko, ngumiti naman sya sakin at umiling, her smile, i feel like her smile is one of the most beautiful smile I've seen, even when she's in pain, she still smiles

"onti lang" she said at tumawa, ngumiti naman ako at inabot sakanya ang soup na nabili ko, wala ng masyadong bukas na bilihan ng pagkain na malapit dito kaya sa kalinderya nalang ako bumili, muka namang malinis eh

"sabi ng doctor kanina hindi kita pwede bigyan ng mga heavy foods muna" sabi ko at sinubuan sya ng soup

"bakit naman?" she asked, pinisil ko naman ang ilong nya

"baka mabigla ang tyan mo" sagot ko, ngumuso naman ito at sumandal sa balikat ko kaya sinubuan uli sya

"kelan ako makakalabas?" she asked

"within 2 days, after maubos ng dextrose at after ng 1 day monitoring mo" sagot ko, that's what the doctor said

"kelan moko dibala dito?" she asked, i look at her and smile in ny mind, she has too many questions but i don't get irritated at all

"kanina lang" sagot ko, malapit na mag hating gabi at mga nasa ala sais ko sya tinakbo dito

"why were you in the closet after all?" tanong ko, sa laki ng hotel, bakit sa closet sya nagtago

"closet is always my safe place, kahit nung bata pako, sa mga kabinet nako nagtatago or tumatambay" sagot neto at uminom ng tubig, pero bakit sa mga kabinet?

𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍𑁍
Icelyn POV

~flashback~

I hugged myself inside the closet, giniginaw ako at nanginginig narin ang buo kong katawan, i wanted to open the closet door para kumuha ng kunot pero, i felt tired, hindi ko magalaw ang katawan ko

i can feel my pulse in my head, and my lips drying, lumalamig na rin ang katawan ko kaya pinikit ko nalang ang mata ko at umiyak

I wsnt to call Alexander for help, pero hindi kona kayang magsalita, it hurt, every single muscle in my body hurt, parang napupunit ang buo kong katawan sa bawat galaw ko

I stopped moving for about 10 minutes, and tried to move again but the pain only got worsed

"Alex" walang boses kong pagtawag sakanya at bumuhos nanaman ang luha ko, sa bawat hikbi ko ay masakit sa ulo at sa buong katawan, pero i can't stop crying

Humikbi ako ng malakas dahilan para lalong sumakit ang katawan ko, at nakaramdam naman ako ng lamig sa gilid ko kaya kahit masakit ang katawan ko ay napasiksik ako sa pinakasulok ng closet

May humawak naman sa paa ko and it felt warm i wanted to open my eye, pero wala nakong lakas para buksan ang mga mata ko

And i heard the voice, the voice i wanted to hear, i felt numb and wala akong madasi dahil hindi kona kaya magsalita, but i felt safe again, because he's here

"im sorry" i hear his voice, i want to smile because i hear his calm voice again pero hindi ko talaga kaya, i felt his arms around me, and the next thing i knew my visions is filled with darkness and i can't hear anything, but i felt a kiss on my forehead before drifting to darkness

~end of flashbacks~