MAVİ TİK | Texting

33

Okula geldiğimden beri beklediğim çıkış zili nihayet çaldığında hızlıca sınıftan çıkıp bahçeye indim. Eylül'le acilen konuşmam lazımdı.

Okulun çıkışına gelip onu beklemeye başladım ve çok geçmeden o da okuldan üzgün bir şekilde çıktı. Özgür'ü özlemiş olmalıydı. Ben de fazlasıyla özlemiştim zaten.

Yanımdan dalgınca geçip gidecekken kolundan tuttum ve bana dönmesini sağladım.

"Eylül biraz konuşabilir miyiz?"

"Bu konuyu daha önce konuştuğumuzu düşünüyordum."

"Beni dinlemek zorundasın Eylül. Abin dinlemeden çekip gitti ama sen dinlemek zorundasın."

Eylül'e kaçış yolu bırakmadığımda istemeyerek de olsa kabul etti ve sessizce konuşmamı bekledi.

"Şurda oturalım mı?" dedim bahçeden bir bankı işaret edip. Omuz silkip oraya doğru yürümeye başladı. İkimiz de oraya oturduğumuzda derin bir nefes alarak konuya girdim.

"Hepinizin gözünde suçluyum değil mi?" dedim acı bir tebessümle.

"Ben abimi kaybettim Mavi. Senin suçlu olup olmaman artık umrumda değil."

"Anlattığım şeylerden sonra da umrunda  mı değil mi görürüz." dedim ve konuşmasını beklemeden tekrar konuştum.

"O gün. Abinin beni Efehan'la gördüğü o gün çok yanlış anlaşılmalar yaşandı Eylül. Ben abin için oraya gelmiştim ama hesaba katamadığım şeyler vardı. Efehan o gün bizim okulda okumaya başlamıştı ve ben onun hala benimle uğraşmaya çalışacağını bilmiyordum. Ben abinle buluşmaya geldiğim gün Efehan da arkamdan gelmiş ama benim bundan haberim yoktu. Abin gelmeden Efehan geldi ve bana sarıldı. Yemin ederim ben onu kendimden uzaklaştırmaya çalıştım ama bana yapışmıştı sanki. Sonra abin geldi işte. Bizi o halde görünce yanlış anladı ve çekip gitti. Ben arkasından çok bağırdım ama hiçbir şekilde beni duymadı. Bir kez olsun beni dinleseydi eğer hiçbir şey böyle olmayacaktı." dedim dolan gözlerimle. Burda suçlu tek bir kişi vardı o da Efehan'dı.

Eylül yüzüme dehşet içinde baktığında tekrar konuşmak zorunda hissettim kendimi.

"Doğru söylüyorum Eylül. Olanların hepsi yanlış anlaşılma. Ben asla Efehan'ı affetmedim ve onu sevmiyorum. Sadece zorla yapılan bir sarılmaydı ve Özgür bunu yanlış anladı."

"S-sen ciddi misin?" O kadar şaşırmıştı ki kekeleyerek konuşuyordu.

"Ciddiyim." dedim gülerek. "Ve ben de abini seviyorum. Beni böyle bırakıp gittiği için ona çok kızgınım ama onu seviyorum Eylül. Onu bulacağım ve bir güzel azarlayacağım ama sonra da kocaman sarılacağım."

Eylül mutlulukla yüzüme baktı ve birden bire bana sarıldı. Ben de sarılmasına karşılık verdim. Ona sarılırken sanki karşımda Özgür varmış gibi hissediyordum. Çünkü Eylül onun kardeşi ve en büyük varlığıydı.

"Sen abimi seviyorsun. Seviyorsun." dedi çığlık atarak.

"Seviyorum." dedim aynı şekilde.

"Ama ona ulaşmam lazım. Bana nerde olduğunu söyleme. Onu biraz olsun tanıdıysam senden kimseye söylememeni istemiştir. Sadece telefon numarasını ver. Ona küçük bir oyun oynayacağım."

"O seninle konuşmak istemeyecektir Mavi. Senin olduğunu anlar anlamaz seni engeller kesin."

"Bunun için kim olduğumu söylemeyeceğim Eylül. Şimdi bilinmeyen olup onu rahatsız etme sırası bende. Sana söz veriyorum abin çok kısa bir süre sonra bize geri dönecek."

Eylül'ün dolup taşan gözlerini parmak uçlarımla sildim. Şimdi zamanı değildi. Bizim herzamankinden daha güçlü olup Özgür'ü kazanmamız gerekiyordu.

"Teşekkür ederim Mavi." dedi bana tekrardan sarılıp. "Abimin sevdiği ilk kız olduğun için, onu bırakmadığın için ve zorunda olmamana rağmen bu kadar çabaladığın için."

"Zorundayım." dedim derin bir iç çekip. "O benim yüzümden burdan gitti ve benim sayemde tekrar gelecek."

"Gelecek." dedi beni telkin edercesine.

Sonra Özgür'ün yeni numarasını verdi. Hızlıca kaydedip WhatsApp'a girdim. Yeni numarasının üstüne tıklayıp profil fotoğrafına baktım. Sanırım profil fotoğrafını herkese açık yapmıştı. Çünkü görebiliyordum. Bu detay biraz zoruma gitse de şimdi bunu düşünecek vaktim yoktu.

Eylül'le vedalaştıktan sonra eve geldim. Benim şimdi yeni bir sim kartına ve çok küçük bir oyuna ihtiyacım vardı.

Oha Mavi Bilinmeyen mi oluyor? seslerini duyuyorum hshsjskkkaka. Çok merak ettim şimdi nasıl olacak diye.

Yalnız hikayenin buraya kadar geleceğini ben bile tahmin etmemiştim. Aslında kurgu hep mutluluktan ibaretti ama birden kendimi burda buldum. Neyse ya fena da olmadı.

Yorumlarınızı sabırsızlıkla bekliyorum.

Siiii yuuu🐾