Ignored by Mr. Famous (ASHLEY 5)☑

Chapter 31

"Samahan mo akong mamalengke, at akin na ang tsinelas ko."

Nagpipigil na tawa siyang tumango sabay luhod sa harapan ko, di pa man ako nakakapagsalita ay naisuot na niya sa akin ang flat sandal ko. Nakangiti na siyang tumayo at nilahad pa ang isang kamay sa daan papuntang pinto habang ang isang kamay ay nasa likuran niya.

Napailing ako saka naglakad na papuntang pinto at siya naman ay nakasunod na sa akin.

"Weird."

Hindi ako dinala sa palengke ni Diego, dahil idineretso niya ako sa Mall, nagreklamo ako at ang dahilan niya? Mas safe saw sa Mall, inirapan ko nalang siya at hinayaan nalang sa mga gusto niya. Baka kasi kapag may ginawa akong ayaw niya ay isumbong niya ako kay papa.

Ang bilin kasi ni papa ay hindi ako aalis ng bahay pero heto ako ngayon, wala din naman siya, Pumunta siyang bacolod para sa negosyo niya.

"Mayroon pa ba?" Pang walong beses na tanong niya.

"Mayroon pa." Madiin kong sabi. He let out a small groan.

Siya kasi ang nagtutulak ng cart ko, habang ako naman ay seryosong seryoso sa pamimili ng karneng gagamitin ko mamaya. Magkasalubong na kilay kong itinaas ang chicken wings at pinagmasdan ang bawat sulok neto, nagulat ako ng may biglang dalawang daliri ang napunta sa gitna ng mga kilay ko, he split his fingers to erase my frown.

"Ang seryoso mo naman ma'am."

Ibinalik ko ang pagkasalubong ng kilay ko at inilingan siya. So far, hindi naman siya ganoon ka weird, medto weird lang. Hindi ko nga lang masabi kung totoo bang ugali ang pinapakita niya sa akin o hindi. Habang nagluluto ako ay nakatingin lang siya sa akin, hindi naman nakakailang kaya hinayaan ko nalang.

Tinali ko ang buhok ko habang nagluluto narinig ko ang pagmura ni Diego pero nginiwian ko lang siya at hindi na binigyang pansin ang kaweirduhan niya.

"Hintayin mo nalang ako dito, Diego."

Napabuntong hininga ako ng makitang balik sa walang emosyon ang mukha niya, kukulitin ko pa sana kaso past twelve na, kaya naman Imbes na pagtuonan ng pansin ang pagiging weirdo nanaman ni Diego ay tumakbo na ako papasok saa building ng HUE Empire.

Kung di ko lang alam kung ano ang nasa likod ng companyang ito ay mamangha ako sa laki at ganda neto, tsk.

Pingatitinginan ako ng mga empleyadong nakakasalubong ko kaya di ko maiwasang pangunutan ng noo, ganito ba talaga dito? May mapa sa giliran ng elevator kaya doon ko hinanap kung saan ang opisina ni Nic pero ng makarating ako sa eighth floor ay naligaw ako, hindi ko kasi inaasahang mas malawak at mas maraming pasikot-sikot ang floor na ito.

Tiningnan ko ang relo ko at nakita kong bente minutos nalang at mag-a-ala-una na. Shit. Kahit na di ako sigurado ay kumatok ako sa isang pintong gawa sa salamin, may blinds kaya di ko kita ang nasa loob at mukhang soundproof dahil wala akong naririnig mula sa loob, o baka naman wala talagang tao?

Kumatok ako ulit. Ilang segundo pa bago ito bumukas. Isang lalaking kaedad ko lang, nakakunot ang noo at kung makatingin sa akin ay parang ako na ang pinaka-ignorateng tao sa buong mundo, naka business suit siya at nakasalamin.

Ngumiti ako. "Hi! Saan dito ang opisina ni Nic?"

Mas kumunot pa ang noo niya.