"6O Seconds I Fell In Love"

Chapter 16 (part 2)

Chapter 16 (part 2)

*beep*
Message from Anton <3:
“Are you free tonight?”

Nawala ang lungkot sa mga mata ko, buti nalang yung taong MAHAL ko MAHAL ako. Oooops! Teka ang kampante ko -_- baka mamaya hindi nya naman pala ko gusto.

“Yes. Why?” reply ko.

*beep*

“Let’s have a dinner” –Anton

“With?” reply ko.

*beep*

“Just me and you. Is it ok? –Anton

OMG! Kyaaaaaaaaaaa!!! Dinner with… Anton! geeeez! Heaven :)

“ok. Where?”

"Chill Restaurant. See you later"

Nagmamadali akong maghanap ng isusuot. WAAAA!!! Dapat yung maganda dapat yung kakaiba, dapat yung mapapaNGANGA sya ^__________^

--

@ChillResto

“So how are you?” He asked.

“I’m ok, how about you?”

“I’m good. Medyo busy sa office pero ok naman” =)
Ngumiti lang ako.

Pasimple ko syang pinagmamasdan habang umiinom sya ng wine

"So how's school?" he ask me again.

"Ok naman. Ganun padin tulad ng dati."

"what did you mean?"

"boring. Joke."

"Kung ako yung prof. mo. Hindi BORING"

Napa angat ako ng ulo at napatingin sa mga mata nya.
Pano nya nalaman yun HAHAHA

"Ang yabang!"

"Yes. I am"

natawa nalang ako sakanya, ng bigla nyang nilapit ang kamay nya sa muka ko. Sinundan ko lang to ng tingin hanggang huminto ang mga daliri nya sa labi ko.

DAMN! Ang init ng muka ko!

"May dumi ka" mahinahon ang pagkakasabi nya pero tinangay nito ang buong presensya ko.

 Gosh ! nag blush yata ko -_-

Ilang minuto rin akong natulala bago muling makapagsalita.

(morethan 5mins. na katahimikan)

"Ah- Anton may kapatid ka ba?"

"Yes. Isa lang lalaki. Ikaw?"

"Same"

"Ilang taon?" tanong nya.

"16"

"baka naman mag barkada pa yung mga kapatid natin"

"Hindi siguro hindi friendly si Charles eh."

"Magkaiba sila mabarakada kasi yung kapatid ko. At laging nakatambay sa mga mall."

Napatango lang ako.

--
Nanaig ang katahimikan ng ilang minuto pang muli sa pagitan namin.

"Tara hatid na kita, medyo malalim nadin ang gabi."
pag-aaya nya.

Agad syang tumayo para alalayan ako palabas ng resto, hinatid naman nya ko sa bahay namin at agad naring nag paalam para umuwi. Hindi na sya pumasok samin dahil masyado ng gabi.

Hindi mapawi ang ngiti ko dahil sa mga nangyayari. Ang taong sinunsundan ko lang ng tingin noon, nakakasama ko na ngayon.

Napadalas pa ang aming pagtatago at pagkain sa iba't-ibang restaurant.

Minsan ay sinunsundo nya ko sa bahay at minsan naman ay nagkikita lang kami sa mga mall.

Masaya ang bawat oras na kasama ko sya, yung tipong lagi kong iniisip na sana bumagal ang oras at wag ng matapos ang animnapung segundo ng ating buhay. Feeling ko kasi sya lang yung taong nagpapatigil ng mundo ko. Pagkasama ko sya mahalaga ang bawat tiktak ng relo.

Lalo na ng dumating ang pinaka araw na inaantay ko.

--

Sa Mango Tree Bistro kami kumain ni Anton. Palagay na kami sa isa't isa at alam na namin kung pano tatawa sa mga korny na jokes na binabanat namin. Close friend na kami at lagi nading magkasama. Nakapunta nadin ako sa office nya at sinunsundo nya rin ako minsan sa school.

Ito ang gabi na parang may kakaiba hindi ko alam kung bakit pero parang may mangyayari na di ko inaasahan. Mabilis ang kabog ng dibdib ko pero di ko ma explain kung bakit ganto ang nararamdaman ko.

Tila wala rin sya sa tamang pag iisip sa araw na to. Ang mga ngiti nya parang pinipilit. Lipad ang isip nya sa kawalan.

"Anton ok ka lang?" nagtatakang tanong ko.

"Ah-- yes umm"

"Kumain na nga tayo" pag-aaya ko.

--

Hindi nya masyadong ginalaw ang pagkain at hindi rin sya madaldal tulad ng ibang araw na magkasama kami.

"Hoy ano bang nakain mo? Ba't ang tahimik mo?"

"Wala- ano- kasi-- ahm---

Yana, pwede ba kitang

LIGAWAN?"

LIGAWAN. LIGAWAN. LIGAWAN. LIGAWAN. LIGAWAN?

Loading........
Refresh .......
Loading.......

Ilang beses bumanda ang huling salita na yun sa isip ko, ay mali sa PUSO ko pala...

Nag-intay sya ng tila animnapung segundo bago may namutawing salita sa mga labi ko.

"Joke ba yan? Tatawa na ba ko?" hirit ko sabay hampas sa balikat nya.

"hindi ako nagbibiro Yana, SERYOSO ko manliligaw ako"

tinitigan ko sya, seryoso ang muka nya.

"Pinagpapaalam ba yan?"
tanong ko.

"Hindi pero ang babae kasi kapag di mo sinabi hindi nila magegets. Hindi sila maniniwala. At hindi sasagot kasi ang iniisip nila baka ganto lang talaga kami, kahit pa iba yung pagiging GENTLEMAN sa SWEET."

Napangiti ako sa mga sinabi nya. Grabe iba talaga sya magpakilig yung feeling ko NAPAKA SWERTE ko. kyaaaaaaaa! Lord, sana di na matapos ang pag-ikot ng kamay saking relo :))

"Mula sa araw na to. LILIGAWAN na kita"

Anton nemen eeeeh *^______^* maliit na bagay XD

"Ikaw ang bahala"

--

A//N: Thank you sa patuloy na pag suporta sa 6oSIFIL :) Mag UD ulit ako mamaya para hindi kayo mabitin. Sorry kung 2mo. hindi nakapag UD. -_- Bawi na ko. Promise! <3