"evet Yeosang, bugün gelmeyeceğim sen haber edersin, görüşmek üzere"
Yunho söylenerek telefonunu kapattı ve yatağına attı, dolabını açıp ne giyeceğine karar verdikten sonra hızlıca hazırlandı
İçinde kendi parası olan zarfı alıp ceketinin iç cebine koydu ve evden çıktı
Bir süre sonra Jongho'nun evine varabilmişti
İhtişamlı arabasından çıkıp üstünü düzeltti ve Jongho'nun evine gelip zili çaldı, kapı kısa bir süre içinde açıldı
Jongho karşısında Yunho'yu beklemiyordu, şaşırmıştı "Yunho hyung?"
Yunho yumuşak bir sesle yanıtladı "içeri geçebilir miyim?"
Jongho geri çekilip eliyle evin içini gösterdi, içeri girmesini işaret ediyordu
Yunho ayakkabılarını çıkardı ve içeri girdi, daha önce geldiklerinde oturduğu koltuğa oturdu. Yanına Jongho'da geldi ve karşısına oturdu
"Duyduğuma göre iş arıyormuşsun"
Jongho hâlâ Yunho'nun kendisini hakkında nasıl bilgi edindiğini çözemiyordu, akışına bırakmaya karar verdi
"Evet, yoksa geçinemeyiz"
Yunho eliyle yanına gelmesini işaret etti, Jongho kalkıp Yunho'nun yanına oturdu
Yunho cebinden çıkardığı zarfı Jongho'nun eline tutuşturdu "ben sana yardım edeceğim, mutlaka iş bulacaksın, uzun sürerse ihtiyacını bu paradan giderebilirsin"
Jongho buna ihtiyacı olmadığını düşünüyordu, fakir falan değildi Yunho'nun böyle davranması sinirini bozmuştu ama hâlâ ses etmiyordu, çünkü Yunho'nun gerçekten iyi biri olduğunu ve ona yardım etmek istediğini biliyordu
"İyide buna gerek yok, cidden ben kendim hallederim"
"Sana alır mısın diye sormadım, direk verdim"
Jongho gayet yumuşak bir şekilde teşekkür etti ve ayağa kalkıp zarfı bir çekmeceye koydu ardından tekrar Yunho'nun yanına geldi
"Bana neden bu kadar yardım etmek istiyorsun?"
Bunu Yunho'da bilmiyordu, sadece arkadaş olmak istiyordu belki de
"Arkadaş olmak istiyorum açıkçası" dedi titrek bir sesle
Jongho kafasını salladı ve karşısındaki duvara döndü
Uzun süreli bir sessizlik oldu, birinin konuşması gerekiyordu "annen yok mu?"
Jongho başını 'hayır' anlamında salladı "anneannem hastalandı, onun yanında"
"Geçmiş olsun"
"Sağ ol"
Bir kaç dakika yine sessizlik oldu, Yunho ayağa kalkıp yanındakine baktı "gel sana iş arayalım"
Jongho çok mutluydu, birinin yardımıyla kolayca iş bulabilirdi
Jongho'da ayağa kalktı, Yunho ile beraber çıktılar ve Yunho'nun arabasına bindiler
"Araban güzelmiş Yunho hyung"
"Teşekkür ederim de, hyung demene gerek yok Yunho demen yeterli"
"Peki Yunho"
Yunho arabayı sürüyordu ama Jongho'nun nereye gittiklerinden haberi yoktu
"Yunho, nereye gidiyoruz?"
"Bir arkadaşım var Wooyoung, kafe işletiyor sevimli bir personel arıyordu"
Jongho gülümsedi "o sevimli personel ben miyim?"
Yunho'da karşılık olarak gülümsedi "evet sensin"
İkiside gülüyordu şimdi, Yunho'nun dikkati fazlasıyla dağılmıştı Jongho'nun gülüşüne bakmak istiyordu ama önüne bakmalıydı kaza yapmak istemezdi
"Neden sevimli olmalıymış ki?"
"Diğer çalışanları çok somurtkanmış, bu yüzden kafe tutmazsa ve kapanırsa diye korkuyor hatta bu yüzden bu sevimli personele iki kat maaş verecekmiş"
"İyiymiş"
Yunho'nun görüş alanına Woo'nun kafesi girdiğinde arabayı kenara park etti ve parmağıyla o kafeyi gösterdi
"Bak Jongho, çalışacağın yer burası"
Rengarenk bir mekandı, çok huzurlu görünüyordu Jongho şimdiden burayı çok sevmişti
"Teşekkür ederim Yunho, sen olmasan ne zaman iş bulurdum tanrı bilir"
"Lafı olmaz"
Birbirlerine masum bir gülümseme verdikten sonra arabadan indiler ve Jongho'nun yeni iş yerine ilerlediler
🔎
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
