ကိုယ္လာတဲ့အထိတစ္ဝက္ေလာက္က်န္ေနေသးတဲ့ေကာ္ဖီကိုတဂြက္ဂြက္နဲ႔ေမာ့ခ်ရင္းသြားဖို႔ျပင္ေနသည္မို႔ကိုယ့္မွာအျမန္
တားရေတာ့သည္။"က်မ အခ်ိန္ပိုင္းသြားဖို႔႐ွိေသးလို႔ဒီမွာပဲေျပာပါလား"
"အဲ့ဒါဆိုလည္းလိုက္ပို႔ေပးရင္ေျပာၾကမယ္ ျဖစ္တယ္မလား"
ကားေသာ့ဆြဲလို႔ျပန္မယ္တကဲကဲျဖစ္ေနတာမို႔ ေခါင္းၿငိမ့္ၿပီး
ေတာ့သာလိုက္ပို႔ဖို႔ကိုခြင့္ျပဳရေတာ့သည္။ဘာစကားေျပာဖို႔အဲ့ေလာက္ေတာင္အ႐ွိန္ေတြယူေနတာပါ
လိမ့္။.
.
.
"ဟို...အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ကိုယ္မင္းကိုစိတ္ဝင္စားတယ္"
"Nae?!!"
အခ်ိန္လည္းဆြဲမေနခ်င္တာမို႔ လိုရင္းကိစၥကိုသာထုတ္ေျပာ
လိုက္ေတာ့သည္။႐ုတ္တရက္ႀကီးျဖစ္တာမို႔ သူမကေၾကာင္ၿပီး
ကိုယ့္ကိုျပန္ၾကည့္ေနတာကေတာ့မထူးဆန္းေပ။ႀကိဳက္တယ္ရယ္လည္းမဟုတ္ ခ်စ္မိေနတဲ့ခံစားခ်က္လည္းမ႐ွိေသးေပမယ့္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ေလ့လာသင့္
တယ္လို႔ထင္တာေၾကာင့္ေျပာဖို႔စဥ္းစားလိုက္ျခင္းပင္။သူမနဲ႔ေရစက္ကဘယ္လိုမွန္းမသိတာေၾကာင့္ ဒီလိုမေျပာရင္
ထပ္မေတြ႔ရေလာက္ဘူးထင္သည္။"ဟား..႐ွင္က်မကိုအလြယ္ရမဲ့အစားထဲမွာပါတယ္လို႔ထင္ေန
တာပဲ ကားရပ္ေပးပါ က်မဒီေနရာမွာပဲဆင္းေတာ့မယ္"ကားတံခါးဖြင့္ရင္းဆင္းဖို႔ျပင္ေနေပမယ့္ သူ႔ဘက္ကေလာ့ခ္ကို
အရင္ခ်ႏိုင္လိုက္သည္။"ဖြင့္ေပးပါ....က်မအေကာင္းေျပာေနတုန္း"
ကားကိုလမ္းေဘးတစ္ေနရာမွာခ်ရပ္လိုက္ေပမယ့္ တံခါးကို
ေတာ့ဖြင့္မေပးေသးေပ။ငယ္ငယ္တည္းကကိုယ္အလိုမက်ရင္
အေလ်ာ့မေပးခ်င္တဲ့စိတ္က ဒီေကာင္မေလးစကားမွာ မဖြင့္
ေပးရင္ဘာဆက္လုပ္မလည္းဆိုတာကိုသိခ်င္လာသည္။"ကိုယ္လည္းစကားအေကာင္းေျပာေနတာပဲ...မင္းဘာသာ
တစ္ဖက္သတ္ေတြးေနတာေနာ္ ကိုယ္မင္းကိုလြယ္တဲ့ဆိုတဲ့
စကားတစ္ခြန္းမွမေျပာမိဘူး..."