Sara
"Laat me los! Au!" roep ik door de tranen heen. "Bitch, dit krijg je ervan." schreeuwt Katy. Oliver trekt me aan mijn shirt omhoog en pakt me hardhandig vast. "Dit krijg je als je Tyler afpakt." lacht ze. "Trouwens, je denk echt dat Tyler om je geeft?" Ze trekt haar neus op, en gooit een papieren foto op mijn hand. Met grote ogen kijk ik erna. Hier op deze foto staat Tyler zoenend met een ander meisje. "Dit kan gewoon vroeger zijn." zeg ik met trillerige stem. "Oh ja? Had hij gister niet die kleren aan?" Hij had inderdaad die kleren aan, ik voel opkomende tranen achter mijn ogen prikken. "Hmpf, we gaan." zegt Katy. Oliver duwt me op de grond, en ze lopen weg. Met trillerige handen heb ik de foto in mijn hand, die inmiddels nat wordt door mijn tranen. Katy had gelijk, ik had Tyler niet moeten vertrouwen. Het was dan ook zo mooi om waar te zijn. Ik veegde mijn tranen ruw af. Tyler kon er in stikken, iedereen kon er in stikken. Ik belde hem op en even later werd er opgenomen. Hij wou me begroeten maar ik onderbrak hem. "KLOOTZAK JE BENT VREEMD GEGAAN. IK HÁÁT JE, KATY HAD GELIJK. MAAR GEEN ZORGEN JE ZULT ME NOOIT MEER ZIEN EN NOOIT MEER IETS VAN ME HOREN." schreeuwde ik in de telefoon. Voordat hij nog wat wou zeggen verbrak ik de lijn, en sprong op mijn fiets. Inmiddels begon het al wat donkerder te worden, perfect. Ik fietste snel weg van school. Mijn haren vlogen overal en nergens, ondertussen ging mijn telefoon, maar ik nam niet op.
Tyler pov
Ik weet niet waar ze het over had, want ik ging helemaal niet vreemd. Dat zou ik nooit doen. Ik belde haar op, maar ze nam niet op. Shit. Ik wist wat ze ging doen, ik wist het al te goed. Ik sprintte naar buiten en sprong op mijn fiets.
Sara pov
Eindelijk was ik aangekomen bij de brug, niemand te bekennen. Mooi, perfect. Ik stapte van mijn fiets af, pakte mijn rugzak en haalde een pen en papier eruit.
Lieve iedereen,
Mijn leven is niet perfect.
Ik haat mezelf.
Ik verdien het niet om te leven.
Huil niet om mij, wees blij.
Blij dat je eindelijk van me af bent.
Mam , pap ik hou van jullie.
Vergeef me alsjeblieft.
X Sara
Ik legde de brief in mijn rugzak, die zouden ze daar vast wel vinden. Ik liep richting de rand van de brug, en klom erop. Ik keek even naar beneden, en zuchtte. Ik moest dit doen, want het kon niet langer door gaan. Niemand hield van me! Ik ademde diep in en uit. Ik ga zometeen niets doen, niet zwemmen. Gewoon niks, totdat ik ook niks meer ben. Totdat ik ook een vage herinnering ben bij andere. Ik sloot mijn ogen, en sprong.
_---
Sorry voor het wachten, en klein stukje .
Vote & comment & follow?
#MeTo1KFollowers
