Birbirine benzeyen iki insanın bir geceyi paylaşması sonucu olan olaylar... Yalnız bir anne ve pişman bir baba.
Yağız ve Dolunay sarhoşluğun verdiği cesaretle bir geceyi paylaştı. Birbirlerine karıştıkları o gecenin sonucunu ise kimse tahmin edemed...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
SİZ SIYIRMIŞSINIZ. DKDMDLDÖ. BU KADAR KISA SÜREDE DOLDURULUR MU O KADA SINIR. İŞİNİZE GELİNCE ÇOK GÜZEL DOLDURUYORSUNUZ VALLAHİ. HELAL OLSUN. DKDMDLDÖD. ARTIK BÖYLE İSTEDİĞİNİZ TİP BÖLÜMLER GELİYOR. SADECE YB YORUMU DEĞİL. SATIR ARALARINDA FİKİRLERİNİZİ YORUM OLARAK BEKLİYORUM. YORUM VE VOTE SİZDE. BÖLÜM BENDE. ELLERİNİZ DERT GÖRMESİN. CANLARIMIN İÇLERİ. SAHNE SİZİN...
SINIR 110 VOTE. 100 YORUM.
(Özür dilerim. Sınır yüzünden sövmeyin.)
🖤
Karnıma sardığım kollarıma rağmen darbe almış olan karnıma sancılar girmeye başladı. İki elim birden karnımı sarmışken ağzım açık bir şekilde karnıma bakıyordum. Birkaç saniye acıyı bile hissedemedim.
Gelen sancıyla bağırıp kendimi tamamen yere bıraktığımda yukarıdan uğultu gibi sesler gelmeye başladı. Sonra hızla merdivenleri indiler ve biraz beni incelediler. Sesler kulağıma uğultu gibi geliyordu.
"Bittik oğlum biz. Boku yedik."
"Has siktir. Has siktir. Has siktir."
"Patron o kadar tembih etti kıza dokunmayın diye. Ne bok yiyeceğiz şimdi?"
"Bul şu dosyayı siktirip gidelim abi. Kız kendi düştü hem."
Biri yukarı çıkarken diğeri başımda bekleyip volta atıyordu. İki bacağımın arasında sıcak bir sıvı hissettiğimde ağlamaya başladım.
"Lütfen. Ambulans çağırın. Daha çok erken. Doğamaz o. Kanamam var. Lütfen." diyerek yalvardım karşımda volta atan adama. Adam bir süre bana baktı ve duvara yumruk attı.
Birkaç dakika sonra diğer adam indi. "Yok abi kız boş. Dosya mosya yok evde."
"Başımıza bela aldık hadi diyorum."
"Bir ambulans çağırsaydık. Kızın kanaması var baksana. Suçluyuz ama katil değiliz."
"Katil değiliz zaten. Ama biraz daha burda kalırsak ikisi birden olacağız."
Daha sonra tek hatırladığım şey kapının açılma ve kapanma sesi. Beni karanlık evde kanlar ve sancılar için yalnız başıma bırakmışlardı. Benim tek yaptığım ise soğuk zeminde yatıp acıya alışmak oldu.
Ağlıyordum. Ama ağlama sebebim acı değildi. Korkuydu. Onu kaybetmekten korkuyordum. Yerde öylece yattım. Kanamam artıyordu ama ben hiçbir şey yapamıyordum.
Kaç dakikadır yerde sancılar içinde yatıyordum bilmiyorum. Kaç dakikadır yardım istemeye bile takatim yoktu bilmiyorum. Kaç dakikadır onu kaybetme korkususuyla baş başaydım bilmiyorum.
Belki iki, belki on dakika... Ama saatler gibi geldiği kesindi. Bacaklarımın arasından akan sıcak sıvı bana belki de hayatımda yaşayabileceğim en büyük korkuyu veriyordu.
