Hey, My Almost

Chapter 5: His Baby?

Our friendship grow,madalas na kaming magkasama kesa kina Court, mas madami kasi ang time niya dahil nga second course na 'tong kinukuha niya. 

We go out sometimes but no string attached, wala naman kasi siyang sinasabi or what. Hinahayaan ko na lang, let's say go with the flow.

Nasa labas ako ngayon ng building ng CBA dahil hinihintay ko siyang dumating when someone bump me, he was running like there's no tomorrow, the fuvk with guy! Naglaglagan tuloy ang mga aklat ko! Abala ako sa pagpupulot habang nakatayo lang siya. Lintek talaga, bakit di na lang siya umalis?! Wala namang maitulong. I just looked at him once then I continue picking my things. Bigla siyang tumikhim kaya napatingin ulit ako.

"I'm sorry" malaming niyang sabi at umalis na sa harap ko.

Letse talaga, mapapamura ka na lang sa inis. Hinayaan ko na lang dahil mababadtrip lang ako lalo. Naupo ako sa may gutter, while waiting, ba't nga ba di ko naisip to kanina? Stupid Viel!
Tumagal pa ng tatlong minuto bago ko siya nakitang naglalakad. Damn that guy, agaw pansin talaga. He's just wearing a simple white t-shirt, naka'tuck in sa black pants niya and top sider shoes, for good ness sake, yan lang ang suot pero umaagaw ng atensiyon.

He smiled at me when he saw me, I smiled back. Tumayo na ko para salubungin siya. There's something in me na nabubuhay pag nakikita siya, I feel secured, and all. Yung mga alaga ko sa tiyan parang binubudburan ng asin, at nagtatatalon sa tuwa pag nararamdaman nilang andiyan siya.

"Hey!" Usal niya ng magkalapit kami. "Let's go? Where do you wanna go?" Tanong niya habang naglalakad palabas ng school.

"Somewhere" maikli kong sagot, tumawa ako dahil sa reaksiyon niya. Napasimangot siya dahil sa sagot ko.

"Saan ba maganda? Let's eat first, gutom na ko eh. Tagal mo kasing dumating" seryosong sagot ko sa kaniya habang papasok sa kotse niya. 

"Alright. I'm sorry, late ako ng 5 minutes, traffic kasi." Paliwanag niya. "Let's eat 'somewhere'." Diniinan niya talaga dun sa "somewhere." Tinawanan ko lang siya at nailing na lamang habang nagmamaneho.

"Hey, you're not busy? Palaging kang nasa school ah, baka naman nakakaabala na ko?" Pag sisimula kong muli ng usapan.

"Nope." Maikling sagot niya. "Not that much, maybe next sem pa ang busy sched. So habang di pa at may time pa tayong dalawa na magkasama, might as well spend it with you. Para worth it, malay mo, wala ng next time." Nakangiti niyang sagot, pero medyo makahulugan. Hindi ko alam pero bigla akong kinabahan sa sagot niyang yun. I just shrugged in my own thoughts, baka naman nag ooverthink lang ako.

Huminto ang kotse sa tapat ng isang sikat at mamahaling restaurant. I looked at him, naningkit ang mata ko habang siya naman napipigil ng tawa, tumataas baba pa ang kaniyang kilay,na parang sinasabing "go lang".

"Were here." Amaze niya pang sabi.

"Seriously? Dito talaga?! Sa itsura nating to? Baka mapagkamalan tayong holdaper sa suot nating to." I told him with disbelief.

Humagalpak lang siya, at umiling.

"I'm serious baby." Seryoso niyang sabi.

I was caught off guard by his tone, masyadong seryoso, and what's with the baby thing?

"What's with the baby?" Tanong ko sa kaniya.

"Why? You don't want to be my baby?" Natatawa niyang sabi.

"Tse! Ano nga kasi? Nakakahiya tong itsura natin!" Pagdadahilan ko sa kanya, winawala ko lang yung tanong niya. He want me to be his what? His baby? I can't explain, but I felt the butterflies in my stomach. He wants me to be his baby, doea that mean he wants me to be his girl? Wait, nanligaw ba siya? We know each other for just few months!