Fallin' (Edited version of Can't Help Fallin')

Chapter 4

Sarah hastily stepped out of the car without saying a word as soon as the car stop in front of the hospital. Ni hindi man lamang ito nakapagpasalamat o natapunan ng tingin si Gerald na sinusundan ng tingin ang nagmamadaling dalaga.

“Dad.” Sarah whispered  in a shaky voice. Her father was sleeping, lying on the hospital bed. She turned to her yaya na noon ay kasalukuyang nakaupo sa maliit na couch sa may bandang kaliwa ng kama.

“Pumunta ako saglit sa cafeteria  at pagbalik ko ay mukhang kakaiba na si Miguel," Ang tukoy nito sa daddy ni Sarah. "Nagpanic ako kaya tumawag ako ng nurse. Bumaba muli ang BP ng daddy mo, they also did some test pero mamaya pa lalabas ang resulta."

Muling ibinaling ni Sarah ang paningin sa ama. Kitang kita ang lungkot sa mga mata sa nakikitang anyo nito. She inhaled deeply and caressed his face.

Napakapayat nito. Nangingitim ang paligid ng mga mata sanhi ng pagkapuyat sa tuwing inaatake ito ng sakit. Madami na rin kulobot ang  guwapo nitong mukha at ang dating  matikas na pangangatawan ay wala na.

“Dad.” She mumbled and tried to hold back the tears that threathening to fall. “Fight, Daddy, please. You’re the only one  I have."

Sarah found herself inside the chapel. Hindi siya nagdadasal. Nakaupo lamang siya doon at nakatitig sa kawalan.

Hindi niya alam kung bakit binibigyan siya ng Diyos ng ganitong problema. Halos hindi pa sila nakakarecover sa pagkawala ng mommy niya tapos heto na naman.

She still remembered when her mother died four years ago as if it only happens yesterday...

Nasa school siya noon ng makatanggap siya ng tawag mula kay Josefina, at ayon dito ay nasa ospital ang kaniyang mommy. Nagmamadali siyang pumunta sa ospital kung saan ito dinala. Pero hindi niya kaagad ito nakita dahil kasalukuyan na itong nasa operating room ng dumating siya sa ospital.

“Dad, what happen?" Miguel didn’t answer. He look devastated, sitting on the chair outside the operating room, with his elbow on his knees and face covering with his hand. At kahit hindi nakikita ni Sarah ang mukha nito ay alam niyang umiiyak ang daddy niya.

“Yaya?”  Sarah's tears started to fall.

Nabangga daw ng truck ang kotse ng kaniyang mommy at may tumusok na tubo sa kaliwang tiyan nito at kritikal ang kundisyon ayon na rin sa doktor. Pagkatapos ng operasyon ay diretso ito sa ICU. She still weak because of the blood loss at hindi pa rin ito nagigising.

At ang araw na iyon ang isa sa pinakamalungkot na pangyayari sa buhay niya. Dahil ng araw din iyon ay hindi na nagising pa si Emilia.

Comatose iyon ang sabi ng doktor. And after two days pagkatapos maoperahan ang kaniyang mommy ay binawian ito ng buhay.

Nasa cafeteria siya noon, pinipilit kumain kahit konti dahil sa loob ng dalawang araw ay kape pa lamang ang naging laman ng tiyan niya. Hindi niya gustong kumain. Papaano siya kakain gayong hindi siya sigurado sa kaligtasan ng ina. Pero mapilit ang kaniyang daddy kaya napilitan siyang sundin ito.

Wala pa halos kalahating oras ng iwanan niya ang kaniyang daddy sa labas ng ICU ng biglang.

“Calling the attention of the family of Mrs. Emilia Geronimo, please proceed to the ICU.” 

“Mommy...” Sarah's heart beat started to raced at bigla ding nanikip ang dibdib niya. She hurriedly went out of the cafeteria and left her food untouched.

Nagmamadali siyang tinakbo ang elevator pero kasalukuyan pa itong nasa 6th floor at ng mainip ay tinakbo hagdanan, moving as fast as she can hanggang makarating siya sa fourth floor kung saan nandoon ang ICU.