My Naughty Girl

CHAPTER 7 (Boyfriend)

Ano kaya meron sa boss kong masungit?

Haist

Pagkatapos ng work ay nagpaalam na ko kay Mr. Weiller.

Nga pala hindi ko ba nasabing si cyrus na ang sumusundo sakin after work?

Hindi ko din alam kung anong meron sa lalaking yon .

Minsan cold makitungo na akala mo pasan ang buong daigdig.

Minsan naman ang hilig mang asar na akala mo close kami.

Tapos minsan ngingisi ngisi lang kaya nakakapikon.

Yung totoo? May topak ba yon?

Minsan naisip ko, bakit sa dami dami ng lalaki siya pa naging fiance ko?

Ang totoo niyan nag iisip talaga ako ng paraan para hindi matuloy ang kasal.

Hindi kasi talaga ako into arrange marriage guys.

Sa wattpad lang ako kinikilig ng ganong eksena.

Ang totoo niyan nakakadiri talaga sa personal.

Iisipin ko palang ung idea na magsasama kami sa iisang bubong kinikilabutan na ako -,-

Actually naisip ko na din na gawin yung ibang wattpad scenes ang kaso ayoko gawin yon sa taong seseryosohin ang biro ko -,-

Ayoko talaga magpakasal sa lalaking yon.

Iba kasi yung feeling ko sa kanya -,-

Habang nagmumuni muni hindi ko namalayang nasa harap kona pala ang kotse ng fiance ko kuno.

At eto pa pala bago ko makalimutan, ang pinakamahal kong daddy tinago ang sasakyan ko para hindi na ako makatanggi sa pag hatid sundo sakin nitong lalaking to.

" Get in" saad nito

Pagkapasok ko ay kaagad din niyang pinaandar ang sasakyan at umalis na.

" Let's have dinner? " tanong nito habang ang paningin ay nakatuon parin sa daan.

"Sa bahay nalang siguro" walang ganang saad ko

"Ayaw mo? Sige ako nalang ang kakain mag isa, gutom na kasi ako. Kakatapos lang ng meeting namin bago ako pumunta dito tapos hindi pa ko nakapag lunch" mahabang saad nito.

Halata naman sa boses niyang nangongonsensya siya.

" Oo na sasama na ko kaya bilisan mo na ang pagmamaneho dahil gutom na ko" saad ko dito

Ngisi lang ang iginanti nito at tumuon na sa harapan

Huminto kami sa harap ng isang magandang restaurant.

Or should I say restaurant ko. *.*

Wahhh!!! namiss ko tooo!!

" Wahh! Namiss ko to! Ilang araw din akong hindi nakadalaw dito" saad ko at dali daling lumabas ng kotse.

Ang totoo po niyan, ang restaurant na to ay hindi kagaya ng mga common restaurants.

Dinesign ko po talaga to para maging relaxing place sakin at sa mga customers.

Mostly puro teenagers ang customers namin dahil sa design ng restaurant.

Pagkapasok ko palang ay sumalubong na sakin ang manager nitong restaurant ko.

"Good evening Ms. Vienera and Mr. Demion" nakangiting saad nito samin sabay yuko

"Good evening din lara" nakangiting tugon ko

Pumuwesto kami sa favorite place ko

May sarili akong pwesto na nakareserve talaga sa para sakin.

Ang totoo niyan mala wattpad ang design ng restaurant ko.