KABANATA 5 Part XVII | Mga Maaasahang Kapanalig

467 25 33
                                    


Pagaspas:*smiles* Ginoo, kailangan namin ang iyong tulong. Alam kong ikaw lamang ang makatutulong sa amin lalo na sa tatlong ito na nawala at nabura ang mga ala-ala sa kanilang sarili at nakaraan. Ikaw lamang ang maaasahan naming encantado rito sa mundo ng mga tao, ikaw lamang ginoong Enuo.


Pagkasabi noon ni Pagaspas ay agad sya niyakap ni Enuo at binuksan nang malaki ang pinto ng kanyang tahanan.



Enuo: Makakaasa kayong tutulungan ko kayong mga Mulawin sa abot ng aking makakaya, Pagaspas. Halina kayo at bukas ang aking tirahan para sa inyo.*smiles*


Pumasok sila sa bahay ni Enuo at inilagay si Lira sa isang sofa at doon umupo si Amihan sa paanan ng anak habang si Khlail naman ay nasa likod ng sofa at nakatayo kung saan nakaupo ang mag-ina. Umupo si Enuo sa katapat nila Amihan, Lira at Khalil at nagsimulang maningkit ang kanyang mga mata.

Enuo:*looks at Lira* Anong nangyari sa kanya?

Anya: Nahimatay sya kanina ginoong Enuo, sumakit kasi ang kanyang ulo. Maaaring hindi nya nakayanan ang sakit ng kanyang ulo kanina lamang kaya minabuti na naing puntahan kayo rito upang makapagpahinga sya nang maayos, at para na rin hindi kami abutan doon ng liwanag dahil baka makita kami ng mga tao.

Almiro: Salamat sa inyo ginoong Enuo.

Enuo: Walang anuman Almiro.*looks at Lira* Pahinga lamang ang kailangan nya.*seats on his chair then looks at the Amihan and Khalil* Pagaspas, nararamdaman ko na tila hindi mga tao ang aking mga kaharap ngayon, sino sila?*rested his back on the sofa*

Pagaspas: Tama ang iyong hinala ginoong Enuo, sapagkat isa silang mga diwata at lalang ng Encantadia.

Enuo:*hindi na sumandal* Ang aking mundong pinanggalingan na matagal na panahon ko nang hindi nababalikan. *looks at Amihan and Khalil starring at him* Avisala mga diwata, maaari ko bang malaman ang inyong mga ngalan?


Khalil: Ako si Khalil ginoong Enuo, ikinagagalak ko kayong makita.

Enuo: Avisala.*looks at Amihan* Ikaw diwata, ano ang iyong ngalan?


Bago pa makapagsalita si Amihan, ay naramdaman niyang gumalaw si Lira at nagising na sya sa kanyang pagkakahimatay kaya nilingon nya ito. Natuwa naman ang lahat sa kanyang pagbangon lalo na si Amihan na agad naman syang niyakap nang mahigpit.


Amihan:*smiles then hugs Lira tightly* Lira anak, mabuti naman at nagising ka na.

Lira:*hugs Amihan* Ate Amihan, nagising nga ako baka mamaya himatayin ako ulit dahil hindi ako makahinga.*jokingly said*

Amihan:*bumitaw sa pagkakayakap* Pasensya na, nag-alala lamang ako sa iyo nang lubos.

Lira: Bakit po anak pa rin po ang tawag nyo sa akin? Naniniwala na po ba kayo sa mga kaetchosan ng mga mulawin ate Amihan?

Amihan: Base na rin sa aking nararamdaman at pagmamahal ko sa iyo't pag-aalala, oo. Kahit naman hindi natin naaalala ang isa't isa ay hindi pa rin maitatanggi ng aking puso na ikaw ay galing sa akin, Lira. Sana'y kahit hindi mo pa maalala ang lahat ay matutunan mong tanggapin ang nalalaman natin sa mga nakakakilala sa atin. At sana'y kahit hindi mo pa ako naaalala ng lubos bilang iyong kadugo ay hayaan mong iparamdam ko sa iyo ang aking pagmamahal bilang isang ina, maaari ba iyon anak?*smiles*

ENCANTADIA Season 2 - The Winter WarTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon