ADMIRING THE STRANGER

Chapter One

Vivienne's POV

I'm on my way home when my phone rang. Kinalkal ko muna ang dala kong bag para hanapin ito.

"My God anak! Where are you? Kanina pa kita tinatawagan pero hindi mo naman sinasagot ang tawag ko." Oh my! I forgot to tell her that I'm going home late.

"Mom, I'm sorry! I forgot to call you that after my class I'm going to the birthday party of my friend, Ellisse." I explained.

"Pinag-alala mo kami ng daddy mo, for God sake Vien! How come did you forgot? By the way, umuwi ka na at kanina ka pa namin hinihintay ng daddy mo. Explain to him!" Patay! Aaminin kong takot ako kay daddy. Mahirap mag-explain sa kanya pag nagkakamali ako.

"Yes mom. I'll hung up now." Masesermonan na naman ako nito pagkauwi. We have rules in the house that exactly 7 pm nasa bahay na dapat ako. My parents are strict with it comes to me and I found it normal.

Normal lang naman talagang maging strikto ang mga magulang dahil para rin ito sa ikabubuti ng buhay ng mga anak nila.

I started the engine of my car. Yes, I have my own car. Regalo ni daddy sa akin noong grumaduate ako sa high school. My dad is intimidating and strict but he loves me.

Before ten o'clock in the evening, I'm home. And as I expected my parents are waiting for me in the living room.

Nagmano ako and kissed them on their cheeks. Sa mga titig pa lang ni dad alam ko ng naghihintay siyang mag-explain ako while mom is trying to calm my dad.

"Dad, I'm sorry. I just really forgot to ask your permission that I'm going with Elle. Nakalimutan kong tawagan si mommy. Unexpected kasi ang party niya kaya hindi na ako nakapagpaalam." Mahabang explanation ko sa kanila with puppy eyes. I know he can't resist it.

Malalim na buntong-hininga lamang ang narinig ko. Agad akong napayuko at napangisi. Dahil alam kong hindi niya na ako papagalitan.

"Fine hija. Basta't wag mo na itong uulitin. If you ever wanted to hang out with your friends again just make sure na nakapagpaalam ka sa amin ng mommy mo. Alam mong mag-aalala kami sayo."

"Thank you daddy! Yes, I promised!" Then I hug them. Wala na akong mahihiling pa sa Panginoon about my parents. I'm so lucky to have them in my life.

"Umakyat ka na at magbihis bago ka bumaba. Tapos na kaming kumain ng daddy mo, aakyat na kami para magpahinga. Maaga pa kami bukas sa flight, remember? Where going to take a vacation to Australia." Oo nga pala, magbabakasyon sila ng isang buwan sa Australia. Gusto nilang sumama ako pero hindi ako pwedeng lumiban sa klase ko para lang magbakasyon.

"I told you to come with us but you refused." Heto na naman si dad, ayaw na ayaw niya talagang nawawalay ako sa kanila ni mom.

"Dad, napag-usapan na natin 'to." I spat.

"Yeah, fine. I understand." He said with heavy sigh.

"Now go dad, you should have rest now. Again, sorry dahil pinag-alala ko kayo." I hug them tightly because for sure tomorrow tulog-mantika pa ako pag-alis nila. "Goodnight and have a safe trip. I love you both!"

"Yes sweetie, we love you too!" Mom said. Dad just kissed my forehead. I close my eyes and feel their love for me. I gonna miss them for sure.

Sabi nga nila sobrang swerte ko daw dahil maganda na nga ako, mayaman pa at higit sa lahat may mga magulang na sobrang mapagmahal. Mayaman nga kami pero hindi importante sa akin yun. What I like in my life is my parents.

My father is a C.E.O of our own company. The Antoniego Chains Of Malls, TACOM. Pinamana ito ng mga magulang niya noong nabubuhay pa ang mga ito. Bata pa lang ako noong huli kong nakita ang grand parents ko sa side ni dad kaya hindi ko na sila masyadong maalala.

While my mother is also the C.E.O of our restaurants. They said that how can I manage those businesses sa susunod na mga panahon kung kinakailangan na itong ipamana ng mga magulang ko. Wala akong maisagot kasi hindi ko pa naiisip yun. Ayaw ko pang isipin.

Vivienne Sierra Antoniego, that was my name. Sa school ilag ang iba sa'kin kahit na friendly naman ako. I always get what I want pero hindi ko inaabuso ang pagiging mayaman ko para tumapak ng pagkatao ng iba. I am kind to those who deserve it and rude to those who are also rude to me.

Mommy Caroline and daddy Vincent spoils me. Since I was a child, hindi nila ako pinagbubuhatan ng kamay. I was like an expensive glass for them that's why they took care of me carefully.

Naalala ko pa noong bata pa ako, malingat lang ako sandali sa mga mata nila, worried is already written on their faces. Sobra sila kung mag-alala. Para sa iba nakakasakal ang mga magulang na tulad nila pero para sa akin mapagmahal lang talaga sila.

I'm a second year college student taking up BSBA at University of the Philippines (UP).

Kahit pa mayaman kami, I always did my very best. Masarap kasi sa pakiramdam na may naa-achieve ka para sa sarili mo.

Pagkatapos kong kumain mag-isa umakyat agad ako sa kwarto at humiga na sa kama.

Habang nag-iisip ng gagawin ko bukas hindi ko na namalayan na nakatulog na pala ako.