My Girl In Loose Shirt

CHAPTER TWO

"Apology accepted, ano ka ba okay lang yun. By the way, may sasabihin kasi ako, random lang ito, please don't be offended. Diba nga curious ako sayo sumagi lang ito sa isip ko. Sorry ha pinagisipan kita ng ganto."

Okay na ang lahat. Binabother pa rin kasi ako ng konsensya ko, hindi ko dapat siya pinagiisipan ng masama.

"Ano ka ba? Bakit naman ako ma-oofend? Sabihin mo na saakin bago ka pa mabaliw dyan kakaisip, promise wala lang saakin yun kung ano pa yun."

"Sorry ha, akala ko kasi dati lalaki ka o tomboy," dahan-dahan kong sabi sa kaniya. Humarap siya saakin at matagal na tumitig saakin, medyo nagulat siya pero hindi mo mabasa sa ekspresyon ng mukha niya kung galit ba siya.

"Sorry ulit pero malinaw naman na babae ka, naofend kaba? Galit ka ba? Sorr-" bago ko pa matapos ang sasabihin ko ay pinutol na niya ito ng malakas na hagalpak, halos maluha-luha na siya at may papalo-palo pa siya sa sofa at ilang beses na palakpak.

Hindi pa ako nakakarecover sa pagkagulat dahil sa pagtawa niya, "Grabe Dave ang priceless ng reaksyon mo, nakakatawa ka," she said while chuckling and still plastered the big smile.

Priceless ako. Doon ko lang narealize na nakanganga na pala ako sakanya, habang medyo nakakunot-noo.

Sabay na kaming tumawa, kung ano-ano pang-pinagusapan naming bago siya bumalik sa apartment niya.

Now, I'm relieved.

Why?

Where?

Never mind.

END

"DAVE!!, YOO-HOOO, DAVE!!'

"TAO PO, MAY TAO BA RITO"

Malakas na sigaw ang nagpagising sa akin. Halos kadadating ko pa lang mula sa shift ko at hindi pa man lang ako nanaginip, tapos may isang tao na sigaw ng sigaw sa labas na nagpapasira sa tulog ko.

"ANO BA YUN KE-" sigaw ko ng buksan ko ang pinto pero natigil agad yun ng makita ko ang isang pamilyar na mukha na may nakapaskil na pamilyar na ngiti.

"GOOOD MORRRNINGGGG DAVE!!" energetic nitong bati saakin.

"Sorry Jaimie nasigawan kita, nagising mo kasi ako," paliwanag ko rito ng makapasok kami sa loob ng apartment.

"Sorry if I wake you up, here may suhol," pakita nito sa isang starbuck coffee. Espresso Con Panna with 3 shots of ristretto and honey packet and a venti sizes, to be exact. She really knows my favorite and what I need right now.

"May pasuhol ka pa, ngayon na lang ito, hindi mo na ako madadaan sa susunod sa paganto-ganto mo. Bakit ka narito?"

"Dave, favor naman. Samahan mo lang ako, may meeting kasi ako with the publishing company, pretty please"

"Bakit kailangan pa akong sumama?"

"Grabe ka naman, parang ayaw mo na saakin. Nakakatampo ka naman, eh kung ayaw mo edi huwag kang sumama. Ayaw mo na ata saakin,eh," sabi nito at agad tumayo sa sofa.

Hindi ko alam kung niloloko lang ako ni Jaimie pero hindi ko naman siya kayang tiisin, bago pa siya tuluyang makalakad paalis ay hinigit ko ang isang braso niya. Napaharap siya at isang malaking ngisi ang nasilayan ko.

"Sabi ko na eh, di mo ako matitiis dahil diyan ito na ang donut para sayo,"

"Niloloko mo lang ako," kunwaring tampo ko pero kinurot niya lang ako.

Maaga kami ng ilang minuto sa usapang oras nila ng meeting. Sa isang Starbucks dito sa Robinson Otis ang meeting place nila. I ordered green tea latte while Jaimie was delighted on their signature hot chocolate.

A few minutes passed, an early 30's lady approach our table. She has this intimidating aura, she's wearing a blouse with a pair of cropped trouser and a pumps, I was a familiar on her outfit because sometimes I see Jaimie wearing the same dress.

"Good morning you must be Ms. De Leon" she said ng tuluyan na siyang makalapit, the intimidating aura suddenly disappear when a small smile appear on her face.

"Hi Mrs. Vasquez, nice to meet you po" Jaimie said politely with a handshake on the latter.

"The pleasure is mine" sabi nito at napabaling saakin ang tingin.

"Mrs. Vasquez he is my friend, Dave. Do you mind kung kasama natin siya, I just want na alam niya itong about sa contract and also this one achievement of mine" paliwanag ni Jaimie. I was happy that she considered me to be part of this. I just thinking na si Rex ang kasama niya rito because I sense something to them. Hindi man niya saakin sabihin ng diretso alam ko na may something sakanila. I was so glad na ako ang makakawitness nito.

Being the guy I pulled the one chair for Mrs. Vasquez.

"Mrs. Vasquez ano po ang order niyo, ako na po" I asked her when she gladly seated. I just want Jaimie and her to hace time to talk.

"Mamaya na, we're waiting for someone. Jaimie I also invited someone. Para hindi na rin sayang sa oras, your with same publishing and same discuss about this contract.

Alas-dos na ng tanghali ng magising ako dahil sa biglaang tawag na natanggap ko.

"Hello? Dave, Dave, naririnig mo ba ako?" tanong ng nasa kabilang linya.

"Po?" nayayamot kung sagot rito, panira ng tulog.

"Dave kausapin mo itong kapatid mong babae, may katipan na raw ito at itong tatay mo sobrang OA nanaman dito, aba'y pinapalayas ba naman itong kapatid mo. Sinabihan ko na ayaw namang makinig saakin nitong dalawa, hindi ko naman macontact ang kuya mo. Ikaw pati ay umuwi na rito, hanggang kailangan ka ba dyan?" saad ni Mama. Parang hindi naman na siya nasanay kay Papa, eh simula una ay ganun na talaga yun. Wag mangangatipan hanggang bata pa saka na kapag may trabaho na. Ewan ko rin naman rito sa kapatid ko, hindi naman marunong makinig.

"Sige na Mama tatawagan ko na lang si Dhalia at try kong umuwi sa linggo."

"Dave, aasahan ko ang pag-uwi mo, kapag hindi kita nakita sa linggo itatakwil na kita, tandaan mo." Nanakot pa talaga para naman kaya niyang gawin. Parang narinig ko na ang bantang itatakwil.