Deceive me, Love (Buenavista Series #1)

Chapter 40

"Are we going to drive up to your place then?" tanong ko nang makasakay kami ng sasakyan.

Tinignan niya ako bago umiling. "It would take us forever if we drove up. We'll take a flight instead."

After being so silent for a minute, I had to ask him his reasons for coming here and how he did it this time around. Alam ba ng parents niya o hindi? O kagaya na naman 'to noon na umalis lang siya ng walang paalam?

"Did you just leave the plantation to Ride again?"

Range glanced at his mirrors before he swiftly looked at me. Binalik niya naman kaagad ang tingin sa kalsada bago suminghap. So he left Oro Verde hastily again, huh?

Range's chuckle after his heavy sigh made me raise a brow in suspicion.

"Ba't ba masyado kang nag-aalala kay Ride? The work in the plantation will keep him busy enough-"

"Well. Because he has a life, too? What I meant was that your mess would be heavy for him to clean up since Ride is also handling his own resorts and hotels?"

He grunted. "Don't worry about everything else for now, Saint. Willing iyong magtrabaho sa plantasiyon. I didn't stuck a gun on his brain to force him. He agreed,"

But how can I stop worrying? When he told me to not think about everything else, mukhang mas lalo lang akong napapaisip pa.

Inabot kami ng dalawa pang oras sa pag-drive papunta sa Lake Louise nang makalapag kami ng Calgary Airport. I am in complete awe of the Lake when we drove on a distance near it. Makikita kahit sa malayo ang tingkad ng pagka-asul ng tubig sa lawa. Tinuro ko sa kanya ang labas pero umiling siya at pinagpatuloy ang pagmamaneho. I thought we would stop by, pero hindi kami huminto para sa lawa.

Kalauna'y pinarada ni Range ang sasakyan sa harapan ng isang two-storey wooden cabin. Walang kaming katabing mga cabin, napapalibutan lang kami ng mga pine trees at niyebe.

Nauna siyang bumaba ng sasakyan. Nakatanaw lang ako sa kanya mula rito sa loob ng sasakyan kasi medyo nakakaintimida ang lalim ng niyebe rito sa Alberta. And I was right. My winter boots immediately dugged deep within the snow the moment I stepped on it. Mas hinakos ko ang sarili sa lamig gawa ng pag-ihip ng hangin.

"Get in the cabin. Mas lalamigin ka lalo rito sa labas," agad niyang inutos habang bitbit na ang mga bagahe namin.

Nang hindi ko siya sinunod sa inutos, isang maatim na tingin ang ibinigay niya sa akin. I stretched my hand to him with my palm facing the sky.

"Yeah. Give me the keys to the cabin then. Ako na ang magbubukas ng pintuan,"

At dahil ukyupado nga ang dalawa niyang kamay sa bagahe, ako na ang kumuha ng susi mula sa bulsa niya. Atat akong pagbuksan ang sarili kasi kanina ko pa i-ni-imagine ang loob ng cabin na 'to. And the fantasy of this cabin really lived up to my expectations way and beyond. We were greeted by a high ceiling, warm and cozy cabin. Every bit of the cabin also is wood. Maliban na lang siguro sa stone fireplace sa gitna ng lounge.

Nakahuli rin ng atensiyon ko ay ang tanawin mula sa floor to ceiling window sa right side ng lounge. Makikita kasi ang lawa mula rito kasi medyo mataas ang kinalalagyan ng cabin.

At nang mabusog ko na ang sarili sa paglilibot ng buong bahay, bumalik ako sa sunken lounge para magpahinga. Uminit na rin ang buong cabin sa fireplace na sinindihan ni Range bago iyon umakyat sa taas. Hinubad ko ang jacket bago isiniksik ang sarili sa couch.

"It's cold," reklamo ko nang makitang pababa si Range mula sa second floor.

Imbis na ako ang lapitan niya, dinagdagan niya pa ang panggatong ng fireplace bago ako sinaluhan sa couch. Mahigpit ko siyang niyakap, mas siniksik ko ang sarili sa dibdib niya para maibsan ang lamig na nararamdaman. Range kissed the top of my head and held me closer.