Still Remember [BoyxBoy]

Chapter 17

Με φιλάει. Με φιλάει ο Pete.. Όντως με φιλάει.. Στην αρχή νόμιζα επειδή δεν έκανε καμία κίνηση ίσως δεν του άρεσε. Ίσως δεν ήθελε.. Δεν ξέρω. Αλλά το θέλει το βλέπω. Φαίνεται και στα μάτια του. Βγαίνουμε έξω απο το νερό και με βάζει να ξαπλώσω εκεί που καθόμασταν πριν.

Diego- Θες.. Θες να μιλήσουμε; Σε παρακαλώ.. Δε μπορώ άλλο..

Pete- Δεν αντέχω άλλο πίστεψέ με..απλά φοβάμαι.

Diego-Εσυ είσαι.

Pete- Εγώ είμαι.

Μου πήρε λίγα λεπτά να το συνειδητοποιήσω και σηκώθηκα αμέσως απο το έδαφος, ντύθηκα και πήγα να φύγω μακριά του αλλά με κράτησε.

Diego- Τι θες Pierre ή να σε λεω Pete;

Φώναζα.. Του φώναζα, δεν θέλω αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι λιγότερο αυτή τη στιγμή.

Pierre- Απλά ασε με να σου εξηγήσω.. Σε ικετεύω...αφησε με να σου εξηγήσω και μετά φεύγεις.. Φεύγεις όσο πιο μακριά μου θες..

Diego- ΣΚΆΣΕ!

Έκλαιγε. Αυτός φταίει όμως..  Γιατί δε μου μίλησε;

Diego- Και το Pierre να μαντέψω το έκανες Pete; Είχες σκοπό να μου το πεις; Ή να το καταλάβω απο μόνος μου; Μετά; Μετά τι; Θα είμασταν καλά; Όπως πριν; Ή νόμιζες θα ήμασταν καλύτερα;

Pierre- Ασε με να σου εξηγήσω! Δε σου ζητάω τίποτα άλλο.

Πήγα κοντά του και τον έριξα πίσω στο νερό και έτρεξα προς την μηχανή μου κλαίγοντας. Γαμώτο γιατί κλαίω τώρα; Τον άκουγα να τρέχει πίσω μου και να φωνάζει το όνομά μου αλλά δε γύρισα. Έβαλα το κράνος μου και πέταξα το άλλο πίσω μου και ανέβηκα πάνω στη μηχανή μου όσο γρήγορα εφυγα απο εκεί.. Γαμωτο τι κάνω; Γιατί τον άφησα πίσω; Έτρεχα.. Δεν έβλεπα πολύ καθαρά απο το κλάμα, τα ματια μου είναι θολά. Βλέπω μια ταμπέλα που μου λέει οτι βγαίνω απο τη πόλη. Παω στον πατέρα μου.. Σε λίγη ώρα είμαι έξω απο το σπίτι που ζει ο Mike και ο πατέρας μου. Ο πατέρας μου μάλλον θα λείπει στη δουλειά.. Δεν έχω και τα κλειδιά μακάρι να είναι ο Mike μέσα.. Σταθμέυω στο γκαράζ του πατέρα μου και παω προς την πόρτα. Χτυπάω και ανοίγει μετα απο κάποια δεύτερα ο Mike .

Mike- Diego;

Δεν λεω τίποτα απλά πέφτω στην αγκαλιά του. Με παίρνει μέσα και καθόμαστε στον καναπέ. Ξαπλώνω πάνω του αν και δεν θέλω να με βλέπει κανείς να κλαίω, τώρα δε μπορώ να κάνω αλλιώς. Καυτά δάκρια πέφτουν απο τα μάτια μου. Νιώθω το χέρι του να χαϊδεύει τη πλάτη μου για να ηρεμήσω αλλά και πάλι συνεχίζω να κλαίω. Ακούω τη πορτα να ανοίγει αλλά δεν σηκώνομαι.