Something Great (Valdemora Series #3)

Chapter 32

"Then wait.Baka kasi sinabing huwag sabihin kahit kanino na nandoon nga siya?Alam mo namang gusto nun palaging nag-iisa."

Napairap ako saka nawawalan ng pag-asa.May magagawa ba ako?

"Fine.I'll wait here until I see him.Ilang araw naman akong mags-stay rito."

"Good.Oh paano?Balitaan mo na lang ako.Sige na,may gagawin pa.Bye!"she ended the call.

Inayos ko muna ang gamit saka lumabas.Naririnig ko mula rito ang mga ingay na nagmumula sa mga taong nasa labas na nagsisiyahan.Napapunta ako sa kanilang restaurant saka doon na naisipang kumain ng almusal.

I ordered a food and then stared at the people going back and forth.Dati ay hindi naman ako nakapagpunta sa kanilang restaurant.Tanging iyong kanilang room lang tapos hindi rin nagkaroon ng tyansang makita ang ganda ng view ng dagat.

The restaurant is just a bit far from the seashore.Maraming naliligo pero hindi sa parte kung saan malalim.Most of them are just swimming only at the shallow area.

Napataas ang kilay ko nang maalala kung saang parte na ako nalunod dati.If it is not because of him,I'd probably be dead.Hindi na sana ako narito at nakikipagtitigan sa mga tao ngayon.

Suot ko pa rin ang shades saka iyong cap.Mukha akong kriminal na may pinagtataguan kahit na iyong hinihintay ko lang naman ay ang myembro ng isang banda.

Hindi ako narito para magpa fansign o magpapicture sa kanya.I am here to talk,nothing more.Alam ko namang ayaw niyang makita ang pagmumukha ko kapag iyon ang dahilan ko para sa kanya.

I was sipping at the juice in my front when someone entered the restau.Automatic na naibaba ko ng bahagya ang cap na suot saka mas lalong itinago ang mukha.

Iniharang ko ang menu sa mukha ko,tanging nakalabas lamang ay ang kalahati ng shades ko na ngayon ay nakasunod na sa mga galaw niya.

Though he's wearing a face mask,I can still recognize him.His height,physical appearance,the hair,everything.Katulad ko ay nakashades rin ito tapos tago ang kalahati ng mukha.

Iyong suot pa lang niya ay nakakatawag na ng pansin kahit napakasimple lang niyon.It's as if he's still stealing some attention with that outfit.Nakapamulsa ito habang kinakausap ang cashier.

Hindi ba niya kayang maghintay ng magbibigay ng menu sa kanya kaya kinakausap niya 'yon ngayon?Atat na atat ba siya masyado para makakain?

Pasimple kong inikot ang mata.Nakarating na ang inorder ko pero parang nawalan na agad ako ng gana kahit hindi pa man ako nakakain.

The nerve of him to talk nicely to that girl?Kung ako naman ang kakausapin,mukhang galit sa mundo.May pa don't let her in pa.

Inamo talaga Lorenzo Miguel!

Nakabusangot kong kinain iyon habang patuloy silang nag-uusap.Ilang minuto pa ang titinagal niyon bago siya nag-abot doon ng bayad at kinuha ang paper bag na tingin ko'y naglalaman ng kanyang pagkain.

I hurried eating my food.Kahit kumakain ay hindi ko tinanggal ang shades.I'm desperate to not let him see me here.Parang biglang umurong kaagad ang plano kong makipag-usap sa kanya.

He silently went out of the restau.Walang tinginan siyang lumabas at doon na ako nakakuha ng tyempong makausap iong cashier.

"Alam mo ba miss kung anong room number nun?"diretsahan kong tanong sa kanya.Ako na rin ang nag-abot ng bayad.

"Hindi po ma'am.Sayang nga po,eh.Mukhang gwapo pa naman,"mukhang nanghihinayang pa siya dahil hindi nalaman iyon.

I raised my brow and then eyed her.Mukhang interesado rink ay Enzo ang babaeng ito.