A LOVE TO REMEMBER [COMPLETED]

CHAPTER 33:

JUNGKOOK told him everything. Hindi s'ya makapaniwalang nagawa 'yun ng kanilang ama. Naiintindihan n'yang gusto lang neto ang ikakabuti nila pero namali lang ito ang ginawa, it was for the best and that's why he didn't told him about them kasi alam n'yang ganito ang mangyayari.

"Atleast we are done.." He said and smile at him. Tinignan s'ya neto habang magkahawak ang kamay nila."If you lost your memory too, who sent me a message?"

Napatingin ito sa mga kaibigan nila na nakangisi lang sa kanila. Jimin thumbs up."We did it. I know both of you will remember each other, we just helped you that's it."

"At first we hesitate but we really did our best to cross your paths again. You're welcome." Natawa silang dalawa sa sabi ni Namjoon habang hawak-hawak ang anak neto.

"Thank you so much. Hindi kami nagkamaling pumili ng kaibigan." He said while smiling at their friends. Huminga s'ya ng malalim at tinignan ang lalaki.

"I want to sleep. Let's talk later.." He said while looking at him, Jungkook just smile.

"Hindi ko aakalaing kaya mo akong itaboy para lang sa kanya!" Napatingin s'ya sa kaharap. Umiling s'ya at pinikit ang kanyang mata."Wala kang karapatang mabuhay dito sa mundo!"

"H-hindi. Stop it. Stop!" He shouted and look at the person who is smiling at him. It was a creepy smile.

"You are the reason why you are here. Nakalimutan mo kaagad ako? Bakit? Tinraydor mo ako di'ba?" Umiling s'ya at napahawak sa kanyang ulo na sumasakit.

Napasigaw s'ya sa init ng buong lugar, ang boses na sigaw ng sigaw sa kanyang tenga at ang mga senaryong paulit-ulit na nagrereplay sa utak n'ya. Napahiga s'ya sa kama at umiyak ng umiyak.

Napamulat ang kanyang mata at napatingin sa paligid. Nakita n'ya ang dalawang kaibigan na natutulog he smile they really don't want to leave without me, I am lucky asf. Napatingin s'ya sa gilid si Jungkook 'yun na nakahiga at nakaharap ang katawan neto sa kanya. Huminga s'ya ng malalim at tumayo.

Masakit pa ang ulo n'ya pero naiihi s'ya at nauuhaw at ayaw n'yang disturbohin ang mga taong natutulog dahil pagod pa 'yun sila kakabantay sa kanya. He don't want to be a burden. Huminga s'ya ng malalim at aakmang papasok sa loob ng CR nang may nakita s'yang tao sa labas ng pintuan. It's just a shadow but he really saw a person.

"Sino 'yan?" He said and look at the door. Nang walang sumagot ay mabilis na pumunta s'ya sa pintuan at binuksan 'yun. Bumungad sa kanya ang mukha ng babae.

"You will regret this!" She was shouted while looking and pointing at him. He stilled and look at the girl.

NAGISING si Jungkook nang maramdamanh gumalaw si V sa kanyang higaan. Nanlaki ang mata n'ya nang sumigaw ito ng sumigaw. Napatayo din sila Jimin. Ginising n'ya ito.

"Babe? Babe! Wake up! Wake up!" He shouted while looking at him, he hug V and minutes later he stop.

"It's just a dream?" Bulong neto na naririnig n'ya dahil malapit lang ang bibig neto sa tenga n'ya.

"What happened babe?" He said. Lumayo muna s'ya at nakita n'ya sina Jimin na nag-aalala, tumango lang s'ya kaya bumalik ang dalawa sa pagtulog.

"I j-just have a nighmare. Sorry for disturbing your sleep. Sa panaginip ko nanaginip ako, I thought gising ako panaginip lang din pala." Ngumiti ito sa kanya kaya naman ay hinawakan n'ya ito sa kamay.

Ilang araw na ang nakalipas since V discharge. Maayos na din ito at masigla na din pero isa lang ang napagtatakahan ni Jungkook sa kasintahan, tuwing nananaginip ito parang may binubulong ito sa sarili. He is scared that this is a mental health but the doctor said it's not. Stress lang daw ito sa nangyayari dahil na din sa pagbalik ng memorya neto nag aadjust pa ang utak neto sa mga naalala.