Something Great (Valdemora Series #3)

Chapter 30

Naranasan ko na rin naman 'yan pero matagal na.If it is not because of Enzo,I wouldn't achieve it.Siya ang naging dahilan.

Nagkaroon ako ng pagkakataong makabili ng ticket nila.It is not the usual VIP that I always bought since then.Sold out iyon ulit at hindi ako nakaabot.

Kuntento na ako na pagkatapos ng maraming taon,kahit sa malayuan man lang ngayon ay makita ko siyang hawak ang gitara at itinutugtog iyon sa harap ng libo-libong tao.

Iyong tao na minsan ko nang tinanong upang turuan ako sa bagay na hindi ko kinahiligan,iyong tao na nagustuhan ako sa kabila ng pagiging manhid ko.The man who fell in love with me in the middle of the concert back then.

Bumukas iyong pinto,iniluwa si George habang karga ang anak.Agad akong napatayo at sinalubong sila.Naroon ang hindi maipinta niyang mukha.

"Well?"I asked.Inilapag niya ang bata sa kama ko saka nakapameywang na nakatingin sa akin.

"Are you going to the concert tonight?tanong niya.

"Of course.May ticket na ako kaya hindi ko sasayangin.What brought you here,anyway?"

"I was thinking if I could drop you there later.May pupuntahan rin naman kasi ako mamaya."

"Dinner date?Kasama mo ba ang anak mo?"

Umiling ito.He has a child now.Akala ko nga dati ay tuluyang sa akin ang bagsak niya.He found the right girl for him.

Siya rin kasi yung naging sandalan ko noong may problema ako.He's always there for me.Pero parang nag-iba ang ihip ng hangin dahil sa may nagustuhan itong iba.

I supported him.Wala naman akong naging masamang naramdaman dahil sa una sa lahat,hindi ko naman siya nagustuhan.He can like someone.Hindi naman siya obligadong sa akin ituon ang atensyon.

Lumabas kami ng kwarto,iniwan niya ang anak na mahimbing na natutulog doon.I prepared a food for him.Mag-isa lang naman ako dito sa bahay.Paminsan-minsang bumibisita sa akin dito si Mama.

"Iiwan ko nga sana sa'yo kaso mukhang tuloy ang lakad mo.Ihahatid ko na lang siya mamaya sa lola niya.They truly miss her already,"saad niya.Napatango ako.

"Buti naman.Ilang buwan mo nang hindi nadadala doon,baka sabihin masyado kang madamot."

" Yun nga eh.Nagrereklamo sa akin kanina sa tawag kaya dadalhin ko na doon mamaya."

He's a grown man now.Iyong makulit at laging nang-iinis sa akin na George ay tila nagbago simula nang magkapamilya na.

He's a responsible father.Nakikita ko iyon sa kanya.Though I know that he has a work,he always makes time for his child.Laging umuuwi ng maaga,minsan nga ay lumiliban pa para maalagaan ang anak.

I could take care of his child but he loves her so much.Mukhang ayaw mawalay sa kanya,mukhang siya pa ang nagluwal doon sa bata.

We talked for a while.Saglit siyang napakwento doon sa mga naging paghihirap niya sa trabaho.Kinamusta niya rin si Mama sa akin na sinagot ko naman ng maayos.

"Hindi ka ba babalik ng Pilipinas?You've been here for years now.Baka maisipan mong dito rin tumanda?Hindi ka na nakapag-boyfriend dito.Hindi mo trip ang mga kano?"

Natawa ako.Naalala ko pa dati iyong pagpapakilala niya sa akin ng kanyang kaklase,nirereto ako.OF course,the attitude me didn't gave myself.Hindi ako nakipagkilala doon.

Syempre dinahilan kong may iba akong nagugustuhan.

I always use that phrase whenever someone asks me about my status.Kung hindi sure,nagwa-walk out ako.Kung mas may tapang naman ako,isinisingit ko sa isipan si Enzo,iniisip na siya iyong taong nagugustuhan ko.