𝘠𝘰𝘶 𝘐𝘯𝘵𝘰𝘹𝘪𝘤𝘢𝘵𝘦 𝘮𝘦

#13

Αποφάσισα να μην δώσω άλλη σημασία σε αυτό και απλά άλλαξα το θέμα.

«Εσυ;Τι σκέφτεσαι;»
Ρώτησα καθώς καθόμασταν όλοι μαζί σε ένα τραπέζι σε ένα φαστφουντάδικα που η αλήθεια να λέγεται δεν είχα έρθει ποτέ μου και ούτε ήξερα ποιο ήταν...Αλλά είχε γαματο φαγητό!

«Εγώ τι σκέφτομαι για ποιο πράγμα;»

Ρώτησε τρώγοντας μια πατάτα.

«Εσυ τι θα σπουδάσεις;»
Ρώτησα και με κοίταξε ενώ ένα μικρό γέλιο ξέφυγε από τα χείλια της.

«Δεν έχω ιδέα αλλά δεν νομίζω να σπουδάσω κάτι»

Απάντησε χαλαρά και την κοίταξα έκπληκτος.

«Γιατί;»
Ρώτησα και ανασηκωσε τους ώμους της.

«Προσωπικούς λόγους»
Είπε με ένα πονηρό χαμόγελο χαραγμένο στα χείλη της.

«Ώρες ώρες δεν σε καταλαβαίνω»

Μουρμούρισα και γέλασε ελαφρά.

«Δεν σου ζήτησα να με καταλάβεις»
Είπε χαλαρά και έγνεψα αρνητικά κοιταζοντας την.

«Μπορείς να μου απαντήσεις επιτέλους ειλικρινά και ξεκαθαρα σε μερικά πράγματα!...Δεν ξέρω σχεδόν τίποτα για εσένα!Και από όσα μου έχεις πει τα μισά ήταν μαλακιες!...Εννοώ δεν είχες αναφέρει καν ότι είχες μικρότερο αδερφό και ξαφνικά έχεις ενώ μου είχες πει ότι όταν γεννήθηκες οι γονείς σου χώρισαν!...Νιώθω ότι δεν ξέρω τίποτα για εσένα»

Είπα ειλικρινά μιας και δεν μπορούσα να απαντήσω σε τίποτα από όλα αυτά τα ερωτήματα που είχα μόνος μου.

«Και...Όταν με πλησίασες και με έβαλες στην παρέα σου νόμιζες ότι ήμουν ένας σκατοκακομαθημενος που είχα μάθει να έχω ότι θέλω Όποτε θέλω που δεν ενδιαφέρεται για κανέναν πέρα από την πάρτη του!Αρα με ποια νοοτροπία με πλησίασες;»

Ρώτησα και την κοίταζα έντονα δίχως να ξέρω τι άλλο να πω.

Τα μεγαλα μάτια της ήταν καρφωμένα πάνω μου και ανασηκωσε τους ώμους της.
Ενώ δίχως να το περιμένω πήρε την πατάτα που είχα στο χέρι μου και την έφαγε χαμογελώντας στραβά.

«Μπορεί να είμαι κρυφή θαυμάστρια σου»

Με δούλεψε ψιθυρίζοντας στο αυτί μου κανοντας με να ανατριχιασω σε ολόκληρο το σώμα μου ενώ όταν απομακρύνθηκε από εμένα χαχανισε πριν πιει μια γουλιά από το αναψυκτικό της αρχίζοντας να μιλάει με τους υπόλοιπους δίχως να έχει δώσει καμία απάντηση σε τίποτα από ό,τι την είχα ρωτησει.