Forbidden Love

Kabanata 4

Kabanata 4

Too much

The next day is fine and normal to me. Practice lang ang lagi naming inaatupag stretching dito laro doon mag dadalawang linggon narin simula nong nangyaring gulo samin ni Myles.

At pag uwi ko naman sa bahay naka tikim din ako ng sermon kay Lala.

"Oh my gosh! Anyska Belle Vasquez look at you! What happened? Na wala lang kami ng Mommy mo naka hanap kana ng gulo susmaryosep anak! Porpabor wag munang uulitin to muntik na ako atakihin noong sinabi ng mommy mo ang nangyari." aniya. Yan ang bungad nya sakin saktong pag pasok namin sa sala.

I explained everything to her pero dahil sobrang nagalit sya at noong nakita nya rin ang kalmot sa dibdib ko mas lalo syang nag hysterical, kesyo daw ganito ganyan. Tumawa nalang si Tita Marianne sa pagiging paranoid ni Lala.

But in the end of the night naging okay din ulit kami ni Lala isang lambing ko lang sa kanya. But i swear to God hindi kuna talaga uulitin ang ginawa ko. Mag iisip muna ako bago kumilos.

"10 laps ladies." sigaw ni coach.

Nag 10 laps kami sa buong court yung iba hinihingal na habang ako hindi pa.

"Ang lalim din ng hangin mo cap no, naka ilang laps na tayo pero hindi kapa din gaanong hinihingal." ani Zoe.

"Sanayan lang Zoe." biro ko. Tahimik na ulit kami. After 10 laps nag pa water break si coach.

Ni lingon ko yung basketball court kung saan busy din sila sa mag papasa ng bola seryoso sila Dominic sa practice nila kaya seryoso din sila Ivan. Lahat ata kami pursigedong manalo.

"Back to game." anunsyo ni couch.

At simula din ng insidenteng yun naging mas malapit kami sa warriors at mas naging malapit din kami ni Khairo na diko inaasahang magiging mas ganito kami ka lapit.

He always sends me home, remind me my things to do, may time rin na tumawag sya kapag papatulog na ako. We did exchanged numbers nong pumunta syang bahay.

"Vasquez are you okay?" ani coach. Pinilig ko kaagad ang ulo ko bago sya sagutin.

"Yes coach." ani ko.

"Okay good." aniya.

Nag sisimula nanaman kaming mag laro. Sobrang focus nila sa mga tira walang palya, takot pumalpak at walang nag papatalo kaya ang resulta ng laro namin kung hindi tie may nagagalusan dahil sa pagiging eager nila.

"New bruises earn new strategies." yan ang motto namin sa larong ito.

So far naman wala pang na i'ingury samin, at ayaw namin tong mangyari.

Since it's Saturday hanggang 3PM lang ang practice namin. Nagiging seryoso narin sa practice si Channel kaya minsanan nalang kung tumambay sya sa court namin.

As we're busy playing namataan kung papalapit si Khairo sa duffle bag ko. At dahil medyo nagiging close na kami minsan nakiki share na sya ng bag sakin. Ilagay ba naman yung ilang jersey nya sa bag ko, kaya ang resulta ay ma dadala ko sa bahay minsan nga pinapa labahan ko nalang din.

"Mine!" ani ko.

Full force kong inis'spike yung bola kaya samin ang score sa huling set. Dumaing nalang sila.

"Bawi bawi next time team." ani ko.

"Ahuuu!" sabay bigkas namin.

"Break time muna!" ani coach. Lumapit naman ako kaagad sa bench kung saan prenting naka upo si Khairo at busy ang katabi nyang si Ivan.