"Sen de bizimle gelmek ister misin Laris?" diye devam etmişti cümlesine.
"Nereye?" meraklanmıştım.
"Yarışları sever misin?" kurduğu cümleyle gözlerimin parladığına emindin.
"Yarış mı? Yarış pistinin tozunu dumana katarım."
"Baya iddialı ha? Sevdim bunu, hadi gidelim millet." hep beraber çıkışa yöneldiğimizde Uraz hesabı ödeyerek geriden bizi yakalamıştı. Hepsinin motoru vardı Uraz'ın dışında. Karşımda duran muazzamlığa bakarken ağzım açık kalmıştı. Karşımda bir:
"Chevrolet Camaro 1LE" Marka siyah renk yarış arabası harikası duruyordu.
"Bu bu bu..." cümlemi tamamlayacak doğru kelimeleri bulamıyordum.
"Mükemmel?" gülerek verdiği cevapla yanıt verdim.
"Tam olarak kalıp bulmuş hali."
"Gel hadi binelim. Geç kalıyoruz." ikiletmeden başımla onayladım. İçi de en az dışı kadar muazzamdı. A'dan Z'ye mükemmeldi her bir detayı. Kesinlikle dudak uçuklatan cinslerdendi. Gaza basmasıyla daha da heycanlanırken bu bebeğe hayran olmamak elde değildi. Yarış alanına geldiğimizde neredeyse tüm yarış arabaları yerine geçmişti.
"Bak ne diyeceğim."
"Hı?" dedim, arabayı süzmeye devam ederken.
"Yarışa katılmak ister misin?"
"Ama arabam burada değil."
"Biliyorum. Bu bebekle yarışmak isteyip istemediğini soruyorum zaten?" gözlerim irileşip ona aval aval bakarken, güldü.
"Zaman daralıyor yalnız."
"Sen ciddisin!" omuz silkmekle yetindi.
"Evet."
"Arabadan kısa süreliğine inmeni isteyeceğim o halde. Tozu dumana katmam gereken bir yarış pisti var." Gülerek konuşarak arabadan indi.
"Hay hay." Pencereyi açmış yarış alanına giderken ardımdan bağırdı.
"Bebeğime dikkat et." sevinçle kahkaha atmama engel olamazken aşırı heycanlıydım. Pisteki yerimi alırken bayrağın inmesini heyecanla bekliyordum ve bayrak indiğinde kalbim tekledi. Araba adeta bir çita gibi ileri atıldığında sevinçle bağırdım.
"İşte benim kızım." sahiplenmemek elde değilken direksiyonu daha bir kendimden emin halde kavradım. Tek tek arabaları sollarken en önde ilerleyen arabaya yetişmiştim bile. Zemin adeta su gibi akıp giderken kendimi bulutların üzerinde gibi hissediyordum. Sanki uçuyordum! Yanımdaki arabanın korna sesini uğultu olarak duysamda ona doğru bakmadan edememiştim. Bakışlarımız kesiştiğinde başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü adeta.
"Raporun falan var, değil mi?" dediğini anın verdiği etkiyle tam olarak kavrayamazken sorusuna soruyla karşılık verdim.
"Ne raporu?" yüzündeki alaylı gülümseyiş mümkünmüş gibi daha da genişlerken konuşmasına kaldığı yerden devam etti.
"Deli raporu."
Geçmiş tüm çıplaklığıyla şimşek etkisiyle beynimde canlanırken ne hissedeceğimi bilemiyordum.
"Şuan adını bile bilmediğin bir kızı evine mi götürüyorsun bana mı öyle geliyor?" dedim gülerken.
"Evet tam olarak öyle yapıyorum. Ve tam da az önce kendisinin adını bile bilmediği bir erkeğe eve gitme fikrini yönelttiği gibi."elimi tutan eline bakarken cevap vermek yerine sırıttım.
Yaptığımız yarış ve ardından onu avcuma alışım. En tehlikeli görevimdi o.
"Bir yere mi gidiyorsun?"
Ona yakalanışım ve Arez'in beni kurtarışı.
Arez...
Yüzündeki sinsi ifadeyi görmemle hızımı arttırmıştım. Nasıl bir şanstı bu? Hem beni kurtaracak biri de yoktu artık!
O yoktu.
O da çok geçmeden hızını yükseltip bana yetiştiğinde direksiyonu bana doğru kırmıştı. Soldan bana vurduğunda sarsılmıştım.
"Lanet olsun." boğuk seslere rağmen kahkasını duyabiliyordum. Asıl onun deli raporuna ihtiyacı vardı!Tekrar aynısını yaptığında son anda daha da gaza yüklenmiş ve kaçınmıştım olası çarpışmadan ama altındaki araba en az benim şu an kullanmakta olduğum araba kadar hızlıydı. Bana yetişmesi hiç uzun sürmüyordu. Anın baskısı yüzünden mantıklı düşünemiyordum.
Ne yapacaktım?
Belikide böyle bir anda yapılacak en son şey olsa da Deniz'i ararken buldum kendimi. Telefonumu çıkardım.
"Siri Deniz'i ara" Telefona uzun süre bakamazdım. Çok hızlı gidiyordum ve bir saniye bile hayatıma maal olabilirdi. Hoparlere alıp açmasını bekledim. Telefon çaldı... Ve çaldı ama açmadı. Açmadı...
Yekta.
"Siri Yekta'yı ara." birisinin beni bu durumdan kurtarmasını istiyordum. Biliyordum bu en aptalca düşünceydi ama düşünemiyordum! Bir darbe daha almamla direksiyonun hakimiyetini kaybetmiştim. Yoldan hızla çıkarken çarpamanın etkisiyle gözlerimi sıkıca yummak dışında bir şey yapamamıştım.
Çarpmamla hava yastığının açıldığını hayal meyal hatırlarken bilincimin kapanmasına saniyeler kala son duyduğum cümle:
"Seni kurtaracak bir Arez'in de yok artık sevgili Laris."ti.
∆
Merhaba tatlılarımm♥
15.08.2019' tarihinde "Kırmızı Oda" adlı bu hikayemi yayımlamıştım. Ve bu günlere kadar geldik.
96K okundu. Ve okunmaya da devam ediliyor. Bu muazzam bir şey.
Çok daha güzel günleri ve daha yüksek okunmaları görebileceğimizi biliyorum. Her birinizi seviyorum♥
İyi ki varsınız ve benimlesiniz♥ Bir sonra ki bölüm muazzam olacak bunu iliklerinize kadar hissedeceksiniz. Sizin desteğinizi görmek beni aşırı motive ediyor.
Arez'i özledik öyle değil mi?
O zaman benden size mükemmel bir haber Arez'le buluşmak istiyorsanız bu bölümde desteğinizle burayı toza dumana katın tatlılarım.
Bir sonraki bölüm Arez sizlerle olacak♥
Sizi özlediğini bilmenizi isterim.
Her birinize ayrı ayrı teşekkür ediyor, sizleri seviyorum♥
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KIRMIZI ODA
Genç Kurgu*Laris adında bir kız tesadüf sonucu yanlış girdiği linkle oyuna benzeyen bir siteye girer. Normal bir oyundan farklı görünmeyen bu siteyi araştırdığında çok daha farklı şeylerle karşılaşır. Kırmızı Oda diye adlandırılan bir yer var buraya herkes ko...
Çarpışma
En başından başla
