A LOVE TO REMEMBER [COMPLETED]

CHAPTER 29:

"Why did he lie like that?! We all know!" Sigaw ni Jimin kay Yoongi. Ngayon silang dalawa na ang nag-aaway.

"Look, you will never understand him Jimin because you are not on his shoes. You two are okay with your parents and theirs is different." Napatahimik si Jimin dahil sa sinabi ni Namjoon."We should leave them for now."

Lahat ng kaibigan nila ay umalis silang dalawa ay naiwan. Nakatayo silang dalawa, malayo sa isa't-isa. Ang layo-layo mo sa akin. Sobrang layo na kapag tatakbo ako papalapit sa'yo mas lumayo ka pa.

"I am sorry.." 'Yun ang panimulang sabi neto sa kanya. Those words that he never imagine it will exist to the both of them. 'Yun ang pinakamasakit na sorry na narinig n'ya."Y-you know I did that because of our--"

"I understand. I finally understand." Putol n'ya sa sinabi neto at sasabihin pa neto. Naiintindihan n'ya ang sinasabi neto.

"If ever he will send it to your father, I am scared that I will never see you again. I am s-scared to lose you! Damn it! You know I really do!" Lumapit si Jungkook sa kanya."Gusto kong malapit ka lang para mahawakan kita."

Nakita n'ya ang luhang dumaloy sa mga mata neto. Pareho silang nahihirapan sa kung ano ang gagawin nilang dalawa. Hindi ko na alam ang gagawin ko.

"Tama lang ang desisyon mong itanggi ang kung anong meron tayo para sa kapakanan nating dalawa, hindi ko lang alintana na ganu'n pala 'yun kasakit. Kahit naiintindihan ko hindi ko maiwasang masaktan. Masyado kitang mahal." Napapikit s'ya nang hawakan neto ang kamay n'ya.

Kaninang malamig na kamay ay naging mainit dahil sa mga kamay na nakahawak sa kanya. Walang ibang tao ang nagpapainit sa malamig kong mundo kundi ikaw lang. Kung wala ito ano na lang kaya ang kinahihitnan n'ya?

"I don't want to risk our self and our relationship for this." Sabi ni Jungkook. Napatango s'ya at tumalikod kay Jungkook tsaka s'ya tumakbo.

Mabilis ang takbo n'ya at naiiyak s'ya. Umiiyak s'ya dahil masikip ang dibdib n'ya at di n'ya maipaliwanag ang sakit. Huminto s'ya at sumandal sa pader. Napaupo s'ya at doon nilabas lahat ng frustration n'ya.

"Aahh!!" Sigaw n'ya ng malakas wala s'yang pakialam sa kung sino man ang makakakita. Pagod s'ya para sa araw na 'yun. Nakakapagod.

IT was another day and he admit that he miss Taehyung's presence. Ilang araw na din nung huling pag-uusap nila at nararamdaman n'yang iniiwasan s'ya neto. Naging masyadong malayo sila sa isa't-isa dahil sa ayaw na nilang mabisto pa. He is bastard because of what he said but he needed to say it! Wala na s'yang ibang choice kundi ang sabihin 'yun.

"I understand you no worries. Alam naming mahirap ang sitwasyon n'yo at alam naming kailangan n'yo pa ng panahon para mag-isip ng gagawin." Sabi ni Namjoon sa gilid n'ya.

Hindi n'ya na nakita si Taehyung ilang araw na din. Oo, iniiwasan s'ya neto pero isang araw lang 'yun at di n'ya na nakita pa ito. Hindi n'ya alam sa'n nagpunta 'yun at ang alam n'ya lang ay pumapasok naman ito pero uuwi din kaagad.

"I miss him.." He said. Wala sa sariling sabi n'ya 'yun habang napapikit at napatingala.

Gusto n'yang umiyak dahil sa nangyari pero kailangang hindi dahil dineny n'ya sa public, hindi dapat s'ya magpahalata na nasasaktan s'ya sa nangyari ay sa pagtanggi n'ya.

"We will walk come on." Sabi ni Yoongi. Tumayo silang lahat. Habang naglalakad ay napadaan sila sa music room."Oh? May gumamit pala?"

"Let's check." Pumasok sila sa loob. Madaming tao sa music room. What surprise him when he saw Taehyung in the center playing piano. I miss you, I miss you so much..