Kissing Scars (Time Bound Series #1)

Kabanata 2

Cold

True to his words Alex picked me up for lunch. Tahimik lang ako buong byahe, thoughts are running inside my head. Isinandal ko ang ulo ko sa may bintana at bumuntung hininga.

"You okay?" si Alex habang nagmamaneho.

Sinulyapan ko lang siya, "Oo naman."

Alex is the softer version of Kirk. There are times na ayokong makita si Alex because every time he moves he reminds me of Kirk though, Kirk is a serious type of person and he often smiles but damn, every time he smiles and laugh I'm not overstating but my heart performs some backflip.

"Jollibee, right?"

I hummed. Ibinalik ko ang ulo ko sa pagkakasandal sa may bintana. Napabuntung hininga ako ng makitang nababasa ang bintana. Bakit tuwing parang nagsesenti ako, sakto namang umuulan?

"What?" tumaas ang boses ko nang umiling siya. Goodness!

"You see, Mom's not fond of eating fast food." nakangiwi niyang sabi sa akin. Nasapo ko ang noo ko bago ibinagsak ang sarili sa couch. Pinaningkitan ko siya ng mata, itinuro ko ang kwarto namin.

"What?" kunot-noong tanong niya.

"Get your keys," seryoso kong sabi sa kanya.

Nanlaki ang mata ko nang lumapit siya sa akin, with a smug grin plastered on his face. I was caught off guard when he brushes his lips against mine.

"There I got my kiss..." panunuya niya as he licks his lips.

Umawang ang bibig ko, nang mag-sink in sa akin ang ginawa niya agad kong hinagilap ang throw pillow na nasa tabi ko at walang pagdadalawang-isip na ibinato ko sa kanya.

"Argh! Keys! As in k-e-y-s!"

Nagkorteng-'O' ang bibig niya at tatawa tawang pumasok sa kwarto namin.

"So, now what?" he asked and sat beside me. Hinila niya ako palapit sa kanya. He put his chin on my shoulder and gently give it a feathery kisses.

"Pupunta tayong Jollibee."

He looked at me with disbelief, his lips are now on thin line. "At this hour, babe?" naguguluhang tanong niya sa akin.

I pursed my lips, "Uh-huh, at this hour."

"You know after five years, this will be the first time na sa Jollibee ulit tayo kakain." ani Alex nang magkulay pula ang traffic light. Nakatuon ang kanyang siko sa may bintana while his fingers played with his lips.

"Y-yeah..."

He eyed me through his peripheral vision, he clicked his tongue.

"Be honest with me, Yhanna."

"Be honest with what?" I asked as if not knowing kung anong gusto niyong palabasin.

"Ba't hindi ka lumaban?"

Nanuot ang lalamunan ko sa tanong niya. Iniiwas ko ang tingin ko sa kanya at mas piniling 'wag siyang sagutin. I heard him sigh and I know he knew that I won't ever give an answer to his curiosity.

"Malakas ang ulan, let's just drive-thru."

Hindi na ako tumutol sa gusto niya. After naming magdrive-thru agad kaming bumalik sa opisina.

"Sa office ko na lang tayo kumain." si Alex habang nasa elevator kami. Tumango ako sa kanya. Kinagat ko ang ibabang bahagi ng labi ko when I heard my stomach growled. Nilingon ko si Alex na ngayon ay nagpipigil ng tawa while eyeing my stomach. Inismiran ko lang siya.