Elementa

6- Gölge ve Son Koruyucu

Uyurken hissettiğim serinlik ve yine olan yukarıdan düşme hissiyle birlikte uyanmıştım. Yatakta hafif doğrulup etrafıma baktım başım fena halde ağrıyordu. Kızlara baktığımda onların da uyudugunu ama yuzlerinin huzursuz olduğunu gördüm. Galiba koruyucular birbirlerinin hissettiklerini hissedebiliyorlardı. Bunu daha sonra öğrenmeye karar verip beynimin arka kısımlarına attım.

Yataktan kalkıp masadaki telefonumdan saate bakıp yine 6 da uyandığımı görünce biraz şaşırmıştım. Ama buraya hala alışamadığımdan olduğunu duşünüp kızlara bir kez daha baktım. Hiç uyancak gibi durmuyorlardı. Gözlerim hala onların üzerindeyken feyzan ablamın yatağındaki kanla hemen yanına gittim. Çarşafın örtülü olamayan kısmında gördüğüm bıçakla gözlerim kocaman açılmıştı. Hemen bıçağı alıp çalışma masasının üzerine bıraktım ve feyzan ablamı sessizce uyandırmaya çalıştım. "Feyzan abla hemen uyanmalısın." kolunda ciddi olamasada bir kesik vardı ve uyanana kadar daha fazla kan kaybetmemesi için hemen sarmamız lazımdı.

"Feyzan abla."ilk önce gözlerini biraz kırpıştırdı ve sonra yatakta oturur konuma gelip "Noldu zeynep?" "Şimdi ilk bi sakin ol ve yavaşça koluna bak." "Peki-ne koluma bu nasıl olmuş." "Bilmiyorum rabiayla hümanur biraz daha ses yaparsak uyancaklar. Mutfağa gidip kolunu saralım hadi ilk yardım kutusu vardır heralde." "Tamam bunu görüpde daha fazla endişelenmesinler." Sessizce odadan çıkıp koridorda mutfağa doğru ilerlerken perilerin olduğu odadan bir şeyin düşme sesi gelince panikle feyzan ablama baktım. Oda sesle birlikte odanın kapısına gözlerini çevirmişti. "Ne sesiydi bu?" "Rüzgar birşeyleri düşürmüştür boşver kolunu hemen saralım hadi." "Oraya girmek yasak değilmi kullanılmayan bir odanın camı neden açık olsun içerde birimi var acaba." "Bence şimdi bunu boşver yatan mikrop kapçak hemen saralım." "Peki." Beni onaylamasıyla nefesimi dışarı verip mutfağa girdim. Hızlıca yardım kutusunu bulup koluna gerekli ilaçları sürdüm ve tekrar kanamaması için sardık.

"O bıçak oraya nasıl geldi." Mutfaktaki masada oturmuş ne olduğunu düşünüyorduk. Sonra aklıma gelen şeyle birden konuştum. "Gördüğün karaltı. Galiba gerçekten var olan birşey gördün. Ve oda bunu söylemek istemiyorum ama sana zarar vermek istiyo olabilir. Ve sen şu koruyucususun. Eminimki koruyuculara zarar vermek isteyen çok kişi vardır." "Bütün bu yaşadıklarımız hiç normal şeyler değil. Önceki günlerimizde ne kadar normal şeyler yaşıyormuşuz. Ve su elementi koruyucusu olduğumu öğrendik. Hümanurunda ateş. Bena öldürmek yada zarar vermek isteyen şey ne ise dikkat etmeliyiz. Ve kendimizi korumak içinde bir an önce elementleri kullanmayı öğrenmeliyiz. Yarın derslerde basliycak zaten." "Haklısın şimdi odaya dönelim zaten ben daha uyuyamam. Sen uyu. Bende her ihtimale karşı uyanık kalıp siz uyanana kadar beklerim. Biri uyanıkken geleceğini sanmıyorum." "Tamam o zaman hadi gidelim."

Odaya gittiğimizde feyzan ablam kanlı olan örtüyü değiştirmiş ve uyumuştu. Bende elimde elementanin tarihiyle ilgili kütüphaneden aldığım bir kitabı okuyordum. Sayfayı çevirince beni hem şaşırtan hemde gülümseten bir bilgi öğrenmiştim. Element koruyucuları her yüz yılda birbirleriyle çok iyi anlaşan ve güzel arkadaşlıkları olan insanlarmış. Bu neden bizim koruyucu olduğumuzu biraz açıklıyordu.

Gözlerim acımaya başladığında kitabı kapatıp oturduğum sandalyede biraz arkaya doğru esnedim. Gözlerim camdan parlayan aya kayınca ayağa kalkıp izlemek için camın önüne geçtim. Gözlerim ayı izliyorken daha önce okuldan çıkıp dışarıyı hiç gezmediğimizi fark ettim. Hiç vaktimiz olmamıştı. Yarın son gün olduğu için gidip biraz etrafı öğrensek iyi olurdu. Okulun bahçesini merak edip bakışlarımı aşağı doğru indirdim. Gözlerim etrafta geziyorken çalılığın arkasında gördüğüm mor gözle birlikte sesli bir şekilde yutkundum. Başımdan aşağı kaynar su dikmüşler gibi hissediyordum. Tam olarak benim gözlerime bakıyordu. Korktuğumu belli etmemeye çalışsam da yüzümden okunduğuna emindim. Yavaşça arkaya adım atıp perdeyide aynı yavaşlıkta çekip beni görmesini engelledim.