Deceive me, Love (Buenavista Series #1)

Chapter 31

Annoyed, he lifted his phone on my coffee table. Maybe he's now composing a reply to what Claudia has texted. Nagtitipa kasi siya ng kung ano sa telepono n'ya. Away ko namang magalit o magselos kaagad sa simpleng text lang o walang katuturang bagay. Hindi na ako eighteen para magwala sa isang text message lang.

"So?" I tried to catch his attention.

Ngunit imbis na sagutin ako, tinapat niya ang phone sa pagmumukha ko rason kung ba't ako napaatras ng upo sa gulat.

"Put your face ID on here. Feel free to use my phone, Saint. Don't bother my cooking with nonsense anymore," he snarled.

Malugod kong tinanggap ang phone niya para mailagay ko na ang face ID ko. Hinayaan ko na rin siya sa pagluluto tutal ayaw niya naman ng disturbo. Nangiti ako habang hinahalungkat ang phone niya lalo't nasabi niya ring nonsense ang text ni Claudia. That's better, isn't it?

At parang kakasabi ko lang din na hindi na ako eighteen, pero tignan mo naman ang kilig ko ngayon sa pagbigay niya ng karapatang tignan ang phone niya. For me, finally letting me into his personal space meant a lot. Kung noon, takot siyang sabihin lahat sa 'kin, ngayon ay hindi na. Now this man is really doing his best to uphold his words of being transparent to me. His transparency is somehow reassuring. It helps.

Kinakalikot ko ang photo album ni Range nang tumunog ang telepono niya sa isang tawag. Muntik ko nang mabitawan ang phone sa gulat. Tinignan ko mula ang way ng kitchen kung ibibigay ko ba sa kaniya o ako na muna ang tatanggap ng tawag.

I accepted the call because I promised him to attend his messages until he's finished cooking.

"Fuck, man. Where the fuck are you?!"

Nakakurap-kurap ako sa malutong na mura ng kabilang linya. Medyo nilayo ko pa ang phone sa tainga dahil malakas ang boses ng tumatawag. Binalik ko ulit sa tainga ang cellphone para sumagot.

"H-Hi," I hesitatingly answered the call.

The other line became extremely quiet for a hot minute. He then sighed deeply on the other line. "Who are you? And where is my manwhore cousin?"

Alam ko kaagad na ito ang pinsang sinasabi ni Range sa akin kagabi. Medyo may hawig kasi ang pagkabarito ng boses nila. But good that he confirmed it himself.

"Uh. Range is a... bit busy. This is Saint. But I'll give him the phone. Wait a sec-"

"Saint?" medyo agaran niyang sagot kaya nabitin ang pagtayo ko mula sa sofa. Natawa siya kalaunan.

"Uh... Yes,"

He chuckled. "I am so sorry for shouting, Saint. I didn't expect you'd pick up his calls-"

Hindi pa natapos ng pinsan niya ang sinasabi, agad nahablot ni Range ang cellphone sa kamay ko. I watch his brows furrowed whilst putting the phone on his ear.

"What is it this time? I expect an emergency for you to call, Ride," sumilaw ang pagkairita sa tono ng boses niya.

Tumalikod si Range papasok ng kuwarto ko. His voice gradually died down when he entered my room. Suminghap ako at hinayaan na siyang tapusin ang tawag ng walang disturbo o ano man. Mukhang emergency nga ang tawag ng pinsan niya.

Tulala lang ako na nakatitig sa pintuan ng kuwarto ko pero agad na lumundag sa sunod-sunod na pagtunog ng door bell ko. Wala akong inaasahang bisita kaya medyo nakuryuso ako kung sino ang nasa pintuan.