Hell Section 2.0

4. Housemate

I covered my head using my hands. Ayokong magkabukol.

Malalakas ang hampas niya sa akin. Pwede akong magka-amnesia sa ginagawa niya.

This person has pushed me to my limits. Bago pa niya muling maihampas ang hawak nito sa akin ay hinarang ko na ito gamit ang isa kong kamay.

Hinigpitan ko ang pagkakahawak sa kanya. I tightly squeezed his hand pero mukhang hindi man lang niya ito ininda.

The bastard smirked at me and then I felt his knee on my crouch.

Napaluhod ako sa sakit. Argh! Baka mabaog ako nito. Sayang ang magandang lahi namin.

I'm used to being involved in fights. Hindi ang isang ito ang aatrasan ko. Tumayo ako para lumaban. He asked for it, so I'll give it to him.

I grabbed a pan placed on the table. It's a perfect weapon. Tignan ko lang kung hindi siya makakita ng mga bituin kapag hinampas ko ito sa ulo niya.

Humakbang ako palapit sa kanya. I'm on a fighting stance.

"Huwag kang lalapit." Mukhang alam na niya ang binabalak ko.

I'm about to attack him when uncle ran and stood between us. Inawat niya kaming dalawa. Galing siya sa kung saan at hingal na hingal pa.

"Hey guys. Chill. Huwag kayong magpatayan."

Mapapatay ko talaga ang isang 'to. Wala akong paki-alam kahit umawat pa si uncle.

I attempted to attack him again, but uncle stopped me.

"Rhygel, put that pan down. You too. Ibaba mo 'yang hawak mo!"

The guy instantly followed my uncle. Nilapag niya sa lamesa ang frying tongs na kamuntik nang bumasag sa ulo ko.

Tinignan ako ni uncle ng masama. I dropped my weapon and gave him a questioning look.

Sino ba kasi siya? Bakit siya nandito sa bahay?

Nang medyo bumaba na ang tensyon, uncle told us to move into the living room.

The bastard gave me an irritating glare. In return, I showed him a finger.

I will not let this pass. We're not yet done.

•••

We are now in the living room and I'm watching uncle finish a tall glass of water.

Lagot. Mukhang napagod siya sa pag-awat sa aming dalawa.

Uncle and I are sitting in the same couch while the bastard is comfortably sitting on another couch across us. Feeling at home lang? Yabang!

He crossed his legs and raised a brow. That's intentional. He's silently pissing me off. Hinahamon talaga ako ng isang 'to.

Dinampot ko ang unan sa tabi ko at binato nang malakas sa kanya. Sapol! Tumama sa mukha niya.

"Ano ba!" sigaw nito sa akin. Kumuha din siya ng unan at binato sa akin pero nakailag ako.

Aba! This guy really wants some trouble. I guess he's asking for a round two.

"Stop it!" Agad kong binitawan ang unan na ibabato ko sana ulit sa kanya.

"Roni. Anong oras ka dumating? You forgot to give me a call."

Roni. His name is as ugly as his voice.

"Madaling araw na tito. I'm sorry. If I texted or called you, I know you'll not let me come here."

Tito? Pamangkin ba siya ni uncle? Sa pagkakaalam ko ay ako lang ang pamangkin niya. Mom is their only cousin.

"Tumakas ka ulit? Roni, ako na naman ang papagalitan ng dad mo." sagot sa kanya ni uncle.

"No tito. Don't worry. Kahit hindi ako magpaalam, he knows that this is the only place I will go. Mainit ang ulo niya sa akin. We both need to cool our heads."

Napahalukipkip si uncle at napabuntong-hininga.

"Alright! How long will you stay?"

Ano? Titira din siya dito? Hindi pwede!

"A week or maybe a month tito. We'll see."

Isang buwan pa niya talaga balak manatili dito? Ayoko siyang makasama sa bahay nang matagal.

Aangal na sana ako pero sinabihan siya ni uncle na umakyat sa kuwarto niya. Kumanta-kanta pa ito habang umaakyat. There goes his ugly voice again.

I watched him climbed the stairs and I saw him enter the room next to mine. Good. Malapit lang sa akin ang kalaban. Hindi ako mahihirapang pagtripan siya.

Tumayo na rin si uncle at nagpunta sa kusina.

"I have another housemate. Nakakahalata na ako. They're making me a babysitter." I heard him complain.

#