#74

26 2 0
                                    


"May itatanong ka pa ba?" tinaasan ko siya ng kilay. I'm starting to get impatient. Nagugutom na ko, i want to go to Rob na. Lunch kami ni kuya roon.

"You're just a kid." He squinted his eyes.

"Even if i'm just a kid to you, you can't take away my last name and my rights. I'm a Lazuli-Chase." I shot back.

"I am still the heiress of this conglomerate, and i'm just claiming what's mine. Is it that hard to understand Uncle?"

"You can't bring me down." Ngumisi siya at pailalim akong tinignan.

"We'll see." I smirked, walking out of his ugly office. Naroon sa labas ang Board. mukhang nag aalala sila at nag hintay rito para malaman kung ano ang nangyari.

"Meeting Tomorrow. Call all the department heads. I expect all your presence, 8:00 AM." Iyon lang at nilagpasan ko na sila.

Kung hindi siya makukuha sa pribadong usapan, wala akong ibang choice kung hindi gawin iyon sa pamamagitan ng pormal na pag pupulong.

I checked my watch at nag madali nang mag lakad papasok sa kotse. Ayaw na nag aantay ng kapatid ko, ticking time bomb yun akala mo babaeng dinudugo.

We had a really chaotic lunch kahit kami lang dalawa. Pinag aawayan pa kasi namin kung saan mag st stay sila mommy. He wants to buy a bigger house kahit na malaki naman ang bahay namin. We have enough rooms but he wants to buy a bigger one!

"Anong gagawin mo sa napakalaking bahay! 3 lang silang luluwas! hindi titira sa atin ang buong Tacloban." Asik ko.

"We don't have enough rooms." Seryosong sagot niya, i groaned in frustration.

"We have 5 vacant rooms!"

"That's not enough."

"Do the math kuya! we're accompanying a 3 person group! Bakit hindi enough yung 5? Is 5 less than 3 now?"

Matagal tagal pa kaming nag talo pero ako parin ang nasunod sa huli. Lilipat rin naman sila mommy sa manor once na maayos iyon kaya hindi na namin kailangang bumili pa ng panibagong bahay.

Wala na akong ibang gagawin kaya sumabay na ako sakaniya pauwi. Dice was still in Tenejero, and the last time we talked was yesterday morning.

Minsan ay naaawa na ako sa kaniya. Ganoon kahirap maging doktor, walang rescheduling sa kanilang bokabularyo at mas lalong hindi pwedeng ipag paliban ang mga iyon. Him being a doctor just made me fall even more. He's a hero of his own, saving lives everyday.

Kuya barged in my room later that night, he was holding his macbook. Mommy and Daddy were flashed on the screen, i guess they were video calling each other.

[Wala na ba talagang atrasan?] Tanong ni Daddy na para bang ayaw niya talagang bumalik sa pag nenegosyo.

[We talked about that already Adrian. you don't have to go back to the company with me.] Tinapik siya ni mommy. Napangiti ako, she was giving permission to let daddy do what he wanted.

"We have an Airline in Pampanga, Tito. They're in need of A.E there."

Nagliwanag ang mukha ni Daddy. I feel like if it's him, he could actually become the head engineer in a year. Ganoon siya kagaling.

Twisted Fate (Twisted Series #1)Where stories live. Discover now