Priya El Hechizado

DIECI-OCHO

Tiningnan niya ako at nagdadalawang-isip pa ba kung sasagot sa akin.

"I know you won't believe what I'm going to say but this is the truth." Huminga muna siya ng malalim at tumingin sa akin na agad din naman na ibinalik sa daan. "You're not cursed."

Parang nabingi ako sa sinabi niya.

You're not cursed.

You're not cursed.

You're not cursed.

"W-w-what?" Pabulong na sabi ko. Hindi maproseso ng utak ko ang sinabi niya.

"It's not true that you were cursed. Because there's no such witch in that place where your grandmother was living that time. Your mother doesn't know that the cursed was not real. Over the years she thought that you were cursed but doesn't tell you. Since the day your father followed her here to be with the two of you."

Nakatitig ako at gulat na nakikinig sa kwento niya. Bakit alam niya ang bagay na'to? Matagal na ba niyang alam ang bagay na'to? May parte sa akin na nagagalit dahil bakit niya alam ang bagay na ito sa pagkatao ko.

"How do you know those things, Sam?!" Irita na tanong ko sa kaniya. Tumaas na din ang boses ko dahil sa bugso ng damdamin.

"Beacuse I was there! I saw and heard everything, Priya. That's why I'm telling you now!"

"You do have a lot of time to say this to me, Sam! Why now?! How about the incident happened to Rehan, Sam, Kailus and others, how did that happened to them? If you said that I was not cursed?!" Nagsisigawan na kami sa loob ng asakyan niya. Hindi ko na makontrol ang galit na nararamdaman ko sa kaniya.

"I was the one who did that to them." Pabulong niyang saad na nakapagpahinto ng paghinga ko. Bigla akong natakot sa kaniya.

Ang pagkakakita ko sa kaniya sa hagdan patungo sa rooftop nang mahulog ang katawan ni Rehan. Kung ganoon siya ang may gawa nun. Siya ang tumulak.

Ang pagkakabangga niya kay Kailus ay hindi aksidente. Sinadya niyang banggain si Kailus.

Ang lason sa kape ni Shynne. Kaya pala parang kahawig niya ang crew na nagbigay nun sa akin sa coffee shop. Hindi niya pala kahawig yun kundi siya mismo iyon.

Unti-unting akong nilukob ng takot. Bakit niya nagawa ang mga bagay na iyon? At paano niya nalalaman ang mga sinasabi ko? Ang pinakahuli, ano ang dahilan niya?

"Because I love you, Priya!" Sigaw niya sa akin. Naramdaman ko ang bilis ng pagtakbo ng kotse. "You made me felt jealous to all of them."

"Are you f*cking crazy?! We're cousins! Mark that on your narrow mind, Sam!" Sigaw ko sa kaniya. Hibang na talaga siya. Ayoko ko pang mamatay sa sasakyan na'to kasama ang hayop na'to. "How do you know what I'm saying to them?!" Inamin niyang siya ang may gawa pero hindi ko alam kung paano niya nalalaman.

"Remember what I told you? That I will always follow you wherever you go." Kingina literal pala ang ibig sabihin niya doon.

"I'm an adopted child. We're not cousins. I love you and I want you to love me too, Priya." Sabi niya sa akin na may halong pagmamakaawa.

Ang lakas ng loob nitong hayop na'to. Hinding-hindi ako magmamahal ng hayop na katulad mo. Mas gugustuhin ko na lang na mamatay kaysa mahalin kita gawa ng gusto mo. Sabi ko sa isip ko.

"Jodéte! Stop this car, Sam!" Hindi siya nakinig sa akin sa halip ay binilisan pa ang takbo ng sasakyan.

Napakapit ako ng mahigpit sa seatbelt na nakatali sa inuupuan ko. Inilibot ko ang paningin ko. Nabaling ang mga mata ko sa may paanan ko. Nakita ko ang baril na nakasiksik sa gilid. Agad ko itong kinuha.

Tinutok ko ang baril sa ulo ni Sam.

"Stop this f*cking car or I'll blow off your head!" Nagulat siya sa sigaw ko at agad akong nilingon.

"You can't do that to me." Pagyayabang niya .

"Of course I can!" Agad kong binaril ang hita niya.

Nagewang-gewang ang kotse niya dahil sa ginawa ko. Mabilis pa din ang pagpapatakbo niya sa sasakyan mas mabilis kaysa kanina. Mabuti na lang at walang masiyadong sasakyan ngayon.

"STOP THIS CAR NOW SAM!" Sigaw ko ng todo sa mismong tenga nya. Nainis na din siguro siya sa akin kaya agad siyang nagpreno.

Parehas kaming napayuko ng bigla niya itong hininto. Nagmamadali kong tinanggal ang seatbelt ko. Inabot ko ang selpon ko na nahulog sa may upuan ko. Si Sam naman ay namimilipit sa sakit na nararamdaman niya dahil sa tama ng bala sa hita nya. Pero nagawa niya pa din abutin ang kamay ko. Sa gulat ay hinampas ko ng baril ang leeg niya. Nawalan siya ng malay.

Tumakbo ako palabas ng kotse. Malapit lang pala sa school ang pinaghintuan niya. Hindi na ako nag-aksaya ng oras at tumakbo papunta roon. Sa kamamadali hindi ko na nakita ang dinaraanan ko. Nabangga ako sa isang matigas na bagay.

"S-sorry p-p-" sabi ko sa nabangga ko.

"Babes?" Isa lang ang tumatawag sa akin ng babes. Inangat ko ang tingin ko at nakita ang mag-aakalang mukha ni Kailus.

"Anong nangyari sa'yo?" Nag-aalalang tanong niya sa akin. Umiling naman ako. Napagod ako sa katatakbo palayo sa hayop na 'yon.

"P-pwede bang ihatid mo ako sa b-bahay n-namin?" Sabi ko sa kaniya habang hirap na hirap sa paghinga dahil sa hingal.

"A-ah sige. Halika andoon yung kotse ko."

Habang nasa biyahe tahimik lang ako. Ramdam naman ni Kailus na ayokong magsalita kaya tumahimik na lang din siya. Pagkarating sa bahay ay agad akong bumaba. Bumaba din si Kailus.

"Pasensiya na sa abala, Kailus." Paghingi ko ng pasensiya sa kaniya. Nasa tapat na kami ng gate ngayon. Siya naman ata nakaharap sa akin. Nag-aalala pa din.

"Ayos lang. Pauwi na din naman ako. Mabuti na lang at nakita mo ako. Sige na pumasok ka na. Pagkapasok mo ay aalis na din ako."

Pumasok naman agad ako at narinig ko ang tunog ng sasakyan na paalis.

Pagpasok ko sa loob ng bahay agad akong sinalubong ni Mamá.

"Anong ginawa ni Sam sa'yo?" Bunagd niya sa akin.

"Wala naman po ma. Hinding-hindi na ako makikipagkita sa hayop na 'yon."

Ramdam kong may alam na siya sa naging usapan namin ni Sam. Ngunit ayoko nang magtanong pa dahil pagod na ang utak ko sa pagtanggap ng mga impormasyon na ibinibigay nila sa akin.

"Siya nga pala nakuha ko na ang mga papeles mo. Nakakuha na din ako ng ticket na'tin pabalik sa Madrid. Iaayos mo na ang mga gamit mo. Bukas ang alis na'tin."

Hanggang dito na lang ang itatagal ko sa Pilipinas. Kailangan ko ng kalimutan ang mga masasamang nangyari sa bansang ito. Ipagpapatuloy ko ang pag-aaral ko doon ng wala ng mangyayaring masama. Bagay na pagsisisihan ko habang buhay. Sana matanggap ni Sam ang parusang para sa kaniya. Sa mga kahayupan na ginawa niya.

Kakalimutan at iiwan ko na din ang mga ala-ala namin ni Kailus. Kasama na ang nararamdaman ko para sa kaniya kahit na niloko at pinagmukha niya akong tanga.