Mon Parapluie (My Umbrella)

Prologue

Leela loves the rain because it's calming and serene. Despite the gloomy sky she can see the beauty of the night. The sound of the raindrops hitting the ground made her smile and the coldness of the rainwater on her skin is refreshing.

Patuloy siya sa paglalakad sa gitna ng ulan hindi alintana ang lakas nito, few minutes more and she'll be soaking. Hindi nakasaad sa weather report kaninang umaga na uulan kaya hindi siya nakapagdala ng payong. She pulled the hood of her jacket down to cover her face dahil may mangilan-ngilang napapatingin sa kanya and it's starting to make her uncomfortable.

"Wait up!" Narinig niyang sigaw mula sa kanyang likuran. Ngunit hindi niya ito pinansin hanggang sa may biglang pumigil sa balikat niya.
Isang humihingal na lalaki ang agad na bumungad sa kanya. Laking gulat niya ng dali-dali nitong binuksan ang payong at sinukob siya.

"I've been calling you for a while now but you seem oblivious" tila nahihiyang sabi ng lalaki. Humakbang siya pa atras upang bigyang distansya ang sarili sa estrangherong lalaki. Ngunit maagap nitong hinawakan ang braso niya.

"Do I know you?" puno ng kalituhan at takot na tanong niya. Matao ang kinaroroonan nila at maliwanag dahil sa Street lights pero hindi maiwasang isipin ni Leela na maaaring masamang-loob ang lalaki.

"Oh sorry! I don't mean any harm" ipinaloob nito sa kamay niya ang hawakan ng payong at umalis sa pagkakasukob.
"I just thought you needed an umbrella cause it's pouring" nakangiting sabi ng lalaki habang patuloy sa pag atras.
"Uh.. G..God bless" pahabol pa nito bago tuluyang tumakbo paalis.

Napatingala si Leela sa kulay itim na payong. It happened too fast na hindi niya na namalayan na nakaalis na ang may-ari ng payong habang siya ay nakasukob na dito.

"A good Samaritan" she thought to herself.

Ipinagpatuloy niya ang paglalakad. The sound of the raindrops against the umbrella is music to her ear.

Thanks to the umbrella she can enjoy a long walk in the rain.