İNTİKAM MELEĞİ 2

23. BÖLÜM

MEDYA: Bade&Kerim

😍😍😍

Sizin için çırpınan birinin kanatlarını kırmayın...

🍀🍀🍀🍀🍀

Bade'de tekrar başını onlara doğru çevirerek aynı şeyleri tekrar söyledi.

"Hayır, ben onu sevmiyorum. Onunla asla evlenmem! Ben Kerim'i seviyorum. Sadece onu..."

Genç kız şu an belki ne dediğini bilmiyordu, ama abisiyle gitmemek için de tek yol bu gibi görünüyordu. Kerim hiç bir şey söylememişti. Bunu fark eden adamlar da ona bakmaya başladılar. Bade'de birden başını Kerim'e çevirdi yine. Öylece ona bakmaya başladı. Genç adam da hissetmiş gibi öfkeli gözlerini o adamlardan çekip kıza çevirdi. Herkes sus pus olmuştu. Adel ve Kerem bile. Beklemiyorlardı böyle bir atak. Ama olması da bir yandan iyi olmuştu. Belki bu sefer abisi bırakırdı.

Gerçekten uzun bir bakışmanın ardından o adam konuştu. Abisinin yanında ki o adam...

"Ne saçmalıyorsun sen! Kesin şu bakışmayı artık!" sesinden dibine kadar kıskançlık akıyordu resmen. Çünkü Bade onu değil, başka birini sevdiğini açık bir şekilde dile getirmişti. Elbette sinirlenecekti. Ama onlar kitlenmişti sanki. Hâlâ bakışıyorlardı. Sırf, onlara inat... Adamın artık sabrı taştı. Kendi boyunu aştı. Abisinin de öyle ama o dikkatli gözlerle Kerim'e bakıyordu sadece. Yüzünde oluşan duyguyu anlamaya çalışıyordu. Anlamak istiyordu. O yüzden de sessizliğini hâlâ korumaya devam ediyordu. Fakat o adam için aynı şey söylenemezdi.

"Yeter artık! Sen bizimle geliyorsun küçük hanım! Çok uzadı bu olay..!" diye yüksek sesle konuşarak Bade'ye doğru hızlı adımlarla ilerlemeye başladı. Yaklaştığında da birden genç kızın koluna yapıştı ve onu sürüklercesine götürmek istedi. Bade acıyla yüzünü buruştururken bir kaç adım atmışlardı ki, Kerim'de götürmesine izin vermeyerek kızın diğer koluna yapıştı. Ama onun tutuşu diğerine göre daha hafifti. Acıtacak şekilde değildi en azından.

"O hiç bir yere, gelmiyor!"

"Kimsin lan sen! He, kimsin!!" diyerek Kerim'e doğru döndü ama hâlâ kızın kolunu bırakmamıştı. Kerim bakışları gibi korkutucu bir şekilde;

"Benim sevdiğim kız, benimle kalacak! O kadar!" diyerek, dikkatli bakışları gitmiş, ama kaşları çatılmış olan Bade'nin abisine bakmaya başladı.

"Çünkü Bade'nin dediği gibi..." diyip susarak bu sefer de genç kıza çevirdi başını. Ve onun gözlerinin içine bakarak devam ettirdi sözlerini.

"Biz birbirimizi seviyoruz."

Bade rahatlıkla gözlerini kapattı. Derin bir nefes aldı. Rahatlamıştı gerçekten. Kerim'in ona uymayacağını sanmaya başlamış, yalanını ortaya çıkaracağını sanmış ve çok korkmuştu. Haklıydı da. Çünkü sadece o söylemişti birbirlerini sevdiklerini. Kerim daha ilk defa söylüyordu. Ama genç kız, onu da söylemeyecek sanmıştı.

O sırada da, o adam hâlâ Bade'nin kolunu bırakmamıştı. Tutuşu ise gittikçe sıklaşmaya başladı. Bade bu acıyla yüzünü abartılı bir şekilde buruşturdu. Bunu fark eden Kerim'de kaşlarını çatarak o adama baktığında, aynı şekilde o da öyle bakıyordu. Öfkeli.

Kerim o bakışları umursamadan öfkeyle konuştu.

"Kolunu bırak!"

Ama o, hâlâ bırakmıyordu. Hatta inat gibi daha da sıkmaya başladı. Genç adamın da öfkesi gittikçe artıyordu.