Wrong Love ~ Dramione (Nederlands)

Deel 11 Draco

Ik val achterover in de kussen met Hermelien in mijn armen. Ze heeft tranen op haar wangen. Ik veeg ze met mijn duim af. Wat is ze toch mooi. Ze haalt haar lippen van de mijne af en kijkt me aan met haar prachtige bruine ogen. Ze glimlacht flauwtjes. 'Ik heb het warm.' Zeg ik. Voordat ik het merk, heeft ze mijn hemd al kapot gescheurd. Dit is al de tweede hemd die ze kapot maakt, maar dat maakt me niets uit. Ze gaat met haar hand over mijn armspieren tot ze bij mijn pols komt. Ze deinst achteruit. Ze heeft het Duistere Teken gezien...Ik wil haar iets zeggen maar voor ik mijn mond nog kan openen kust ze me weer. 'Ben je niet bang?' Vraag ik haar als ik mijn lippen van de hare wegtrek. Ze houdt haar hoofd tegen mijn borstkas en zegt: 'Niet als ik bij jou ben! Bij jou voel ik me veilig.' 'Dat zou niet zo mogen zijn. De dooddoeners komen volgende week al en ik moet professor Perkamentus vermoorden. Een traan ontsnapt uit mijn ooghoek en Hermelien haalt hem van mijn wang af. 'Ik weet het.' Zegt ze kalm. Ik kijk haar met ongelovige ogen aan. 'Perkamentus weet het ook.' 'Wat..maar waarom houdt hij me niet tegen?' Vraag ik ongerust. 'Heb je zijn hand gezien? Zijn verdorven hand? Sneep zei hem dat hij nog maar een jaar te leven had en dat was in het begin van het jaar. Toevallig moest ik bij professor Perkamentus zijn, omdat mijn ouders iets wouden weten over Zweinstein.  En toen hoorde ik Sneep ook zeggen dat jij in opdracht van jeweetwel professor Perkamentus moest vermoorden. Toen Perkamentus zag dat ik alles wist, heeft hij me gevraagd of ik alles geheim wou houden. Hij heeft me ook een drankje mee gegeven zodat ik alles een beetje zou vergeten, maar hij zei dat na 8 maanden, ik me alles stilletjes aan zou herinneren. Nu herinner ik me alles.' 'Dus Sneep is aan de goede kant?!' 'Sneep is inderdaad aan de goede kant, hij moet alle plannen van Perkamentus doorgeven aan Jeweetwel en omgekeerd, maar hij verteld niet alles over perkamentus aan Jeweetwel, alleen de dingen die hij mag weten.' Zegt ze. 'Ben je boos op mij?' 'Nee natuurlijk niet. Je ouders hebben de keuze gemaakt om dooddoeners te worden, jij niet.' Glimlacht ze. 'Dus je bent niet bang van mij?!' 'Niet van jou nee!' Op dat moment omhels ik haar. Ik ben de gelukkigste mens op aarde. 

We staan uren te praten  over De Heer Van Het Duister en Harry's plannen. Harry gaat met professor Perkamentus een gruzielement zoeken en vernietigen. Ik had er nog nooit van gehoord, maar Hermelien vertelt me er alles over. Ik hoop zo dat Harry De Heer Van Het Duister kan uitschakelen. Als ze alles heeft verteld kus ik haar en omhels ik haar. Ze trekt zich een beetje los en zegt: 'Ik zal maar eens gaan...Ik moet nog een werkstuk voor professor Sneep maken en hij zal niet blij zijn als ik het niet op tijd inlever.' 'Jij bent echt altijd bezig met studeren he?! Je werkt véél te véél.' Fluister ik in haar oor. 'Dat komt door jou, Draco! Door jou kan ik me niet concentreren!' Zeg ze streng maar ook lachend. 'Denk je dan aan mijn sixpack of aan mijn armspieren?' Zeg ik meteen brede grijns. Ze rolt met haar ogen en staat op. 'Laat je me hier echt alleen achter?' Vraag ik als ik haar met puppy oogjes aankijk.' 'Dat werkt niet bij mij.' Zegt ze glimlachend. Ze kijkt me weer aan en kust me opnieuw. 'Oké, misschien wel.' Grinnikt ze. 'Maar, ik moet nu echt wel aan mijn werkstuk beginnen!' Zegt ze serieus. Ze staat op en opent de deur. 'Ik haat je Griffel!' Zeg ik lachend. 'Ik hou ook van jou...' Ze verdwijnt in de schaduwen van het kasteel als de deur dichtvalt. Ik plof weer op de kussens neer, 'wat hou ik toch van haar.' 

***Hermelien***

Dit was het leukste moment in héél mijn leven. Ik voelde vlinders in mijn buik, zoveel vlinders. Toen ik hem zag voor de verdwijnkast, kwamen al mijn herinneringen terug. Ik wist meteen dat hij alle dooddoeners naar het kasteel zou leiden. Het was niet zijn fout, Jeweetwel heeft hem de opdracht gegeven en als hij die niet zou voltooien zou hij vermoord worden. Zijn ouders waren dooddoeners, dus hij had geen keus. Ik loop de trappen van de zevende verdieping af en ga naar de Griffoendor toren. Voor het portret mompel ik: 'Quid Agis.' De dikke vrouw zucht en doet het portretgat open. De leerlingenkamer is bijna verlaten. Even was ik vergeten dat Ron me daarnet geslagen heeft. Ron, Harry en Ginny wachten me op. Voordat Ron iets kan zeggen kapt Ginny hem af: 'Kom Hermelien, we gaan naar bed.' Ron wilt nog iets zeggen, maar Ginny brengt hem een woeste blik toe en Harry houdt Rons pols vast. Ginny trekt me mee naar de slaapkamer en als ze ziet dat iedereen slaapt vraagt ze: 'Hermelien wat is er gebeurd? Waar was je naartoe? En waarom doe je zo vreemd?' Ginny is mijn beste vriendin...Ik heb haar niets gezegd, omdat ik er nog niet zeker van was dat ik van hem hield en Ginny is soms een tikkeltje overdreven met jongens. Maar ze is en blijft wel mijn beste vriendin dus heeft ze het recht om het te weten. Ik vertel haar over die eerste kus en over ons werkstuk en over vanavond. Als ik klaar ben zegt ze veel kalmer dan normaal: 'Het is inderdaad ingewikkeld. Allereerste ben ik blij dat eindelijk iemand gevonden hebt die je apprecieert. En iemand van wie je houdt, maar kan je hem wel vertrouwen?!' Ik kijk haar niet-begrijpend aan, maar eigenlijk weet ik het zelf niet. Sinds dat ik uit de kamer van de hoge nood ben gekomen, dwaalt deze vraagt door mijn hoofd ...hij is toch een dooddoener. 'Ik weet het niet.' Antwoordt ik omdat ik Ginny ongeduldig zie kijken. 'Maar wat wil je dat ik doe?' Vraag ik haar hopeloos. 'Als ik jou was, zou ik naar professor Perkamentus gaan, hij kan je vast en zeker helpen.' Ik knik. Dan ga ik morgen naar professor Perkamentus. Ginny kruipt in haar bed en ze zegt: 'Slaap wel, Hermelien.' 'Slaapwel, Ginny.' Ik trek mijn pyjama aan en ga op bed liggen, even later val ik in slaap. 

'Goeiemorgen, Hermelien.'  Hoor ik een stem zeggen. Ik kijk op en zie Ginny naar me kijken. 'Hoe laat is het, vraag ik gapend.' 'Het is zeven uur, binnen anderhalf uur heb je verweer tegen de zwarte kunsten.' 'Hoe weet je dat en waarom moest je me zo vroeg wakker maken en vooral: waarom ben je zo blij?' 'Harry heeft me gezegd dat jullie verweer tegen de zwarte kunsten hebben en jij moet, nog voor dat de lessen beginnen, naar professor Perkamentus. En ik ben gewoon blij.' Zeg ze enthousiast. Ik sta op en trek mijn kleren aan. Ik leg mijn haar goed, ik weet persoonlijk dat Ginny dat héél mooi vind bij mij. Ik doe het bijna nooit, omdat ik niet te veel wil opvallen, maar vandaag wil ik er echt goed uitzien. Ik zet ook een beetje mascara op en vraag haar: 'Heeft je blijdschap iets met Harry te maken?' 'Wat, hoe...hoe weet je dat?' Vraagt ze geschrokken. 'Ginny, je bent mijn beste vriendin en als je zo opgewonden bent is het om een jongen. Wat is er gebeurd?' 'Oké, oké. Ik ging het je wel vertellen, maar ja het is nog niet officieel dus..' 'Vertel het nou maar.' Onderbreek ik Ginny haar zin. Ik glimlach naar haar en ze zegt: 'Dus gisteren toen Ron je eh..had geslagen.' Probeert ze rustig. 'Was ik héél boos op hem en Harry was ook best boos...Ik heb Ron in zijn gezicht geslagen en geschreeuwd totdat hij een beetje gekalmeerd was. Toen kwam jij en ja dan gingen we naar bed enzo. Ik kon niet in slaap vallen dus ging ik maar naar de leerlingenkamer. Harry was er ook. Eerst was het een beetje ongemakkelijk, maar nadien hebben we gezoend. De rest van de nacht hebben we gepraat en uiteindelijk viel ik met mijn hoofd op Harry's schoot in slaap. Dus ja ik...' Voordat ze haar zin kan eindigen knuffel ik haar en zeg: 'Ik wist wel dat jullie voorbestemd waren voor elkaar.' Ze knuffelt me terug en zegt dan: 'Hermelien, je moet nu echt vertrekken naar professor Perkamentus, anders ga je andere leerlingen tegenkomen en dat wil je echt niet.' Ik knik en zonder om te kijken loop ik naar de kamer van professor Perkamentus. 'Roomtoffees.' Zeg ik als ik voor de waterspuwer sta. De andere dag had Harry de brief voorgelezen die zei: 'Harry, ik wil je morgenavond de laatste herinnering laten zien. Ps. professor Anderlings lievelingssnoepjes zijn roomtoffees.' Ik loop de trap op en klop op de deur. 'Binnen, juffrouw Griffel.' Zegt de stem van professor Perkamentus. Hoe weet hij dat ik het ben? Ik ga de kamer binnen, in alle jaren dat ik hier op Zweinstein zit is de kamer niets verandert. Sommige schilderijen kijken op en andere zijn nog aan het slapen. 'Goeiemorgen professor.' Zeg ik zo beleefd mogelijk. 'Wat brengt u op deze prachtige lentedag  hier naartoe juffrouw Griffel.' 'Ik ehm...' Professor Perkamentus zwaait met zijn stok heen en weer en er verschijnt een stoel achter mij. Hij doet teken om te gaan zitten. Ik ga zitten en zeg: 'Ik heb een ehm...relatie met iemand, maar ik weet niet echt of ik hem kan vertrouwen. Niet dat hij misschien met andere meisjes zit, maar zijn familie is niet echt de beste familie. Ze doen soms dingen die niet echt goed zijn, dus weet ik niet of ik hem wel kan vertrouwen...' Zeg ik. 'Hm.' Zegt hij. 'Ik heb misschien iets dat je kan helpen.' Hij zwaait weer met zijn toverstok en een kleine glazen kom gevuld met een bijna doorzichtig vloeistof komt op mijn schoot terecht. Ik kijk ernaar. 'Weet je wat dat is, juffrouw Griffel?' 'Ja dit is een Helkser.' Antwoordt ik gefascineerd. 'Weet je ook waarvoor het dient?' Vraagt hij. 'Dit zorgt ervoor dat je de gedachten kan zien van iemand. Maar het vloeistof is zéér moeilijk te verkrijgen en om het vloeistof in de, uit eenhoornhaar glazen kom te brengen, heb je zéér veel ervaring nodig. Zoals u.' Zeg ik. Hij glimlacht tevreden en zegt: 'Beide producten zijn moeilijk te verkrijgen en krachtig, maar als je ze samen brengt en dat lukt, dan betekent het inderdaad dat je een tovenaar bent met zéér veel ervaring. Het grappige is, dat ik deze Helkser gekregen heb van professor Sneep. Hij heeft de Helkser samen gebracht. Professor Sneep lijkt misschien niet zo een machtige tovenaar, maar dat is hij wel...' Ik knik omdat ik niet weet wat ik moet zeggen. 'Je moet wel weten dat iemand zijn gedachten kan afsluiten, zodat de Helkser niet gaat werken. Daarom gebruik ik hem niet bij Marten Vilijn.' Weer knik ik. 'Je moet de kom met beide handen vasthouden en aan een belangrijk moment denken, zoals de eerste ontmoeting of de eerste kus misschien. En dan zal je alle gedachten van deze persoon kunnen zien. Maar eenmaal je aan één persoon gedacht heb en zijn gedachten gezien hebt, kan je geen gedachten zien van andere mensen. Je kan zijn gedachten dan wel zoveel keer als je maar wilt zien. Wees verstandig, juffrouw Griffel. Dit is krachtige magie, we zouden niet willen dat de Helkser in de foute handen terechtkomt.' Ik knik en sta op. Als ik met de Helkser in mijn handen naar beneden ga, zegt hij: 'De Malfidussen zijn een machtige familie onder de bescherming van Vilijn, dus wees op je hoede.' Hoe kan hij nu weten dat ik samen met Draco iets heb? Ik loop de trappen af naar de grote zaal en verstop de Helkser onder mijn mantel. 'Daar ben je, ik maakte me al zorgen.'

Ja sorry dat het oppeens zo lang is, maar ik had best veel inspiratie!! Volgende Hoofdstuk komt binnekort!!