Wrong Love ~ Dramione (Nederlands)

Deel 6 Hermelien

Ik ben blij. Ron heeft het uitgemaakt met Belinda, omdat hij het vervelend vond dat zij hem altijd kuste. En ja oké Malfidus wou misschien de 3 onvergeeflijke vloeken op klasgenoten testten, maar hij was iets minder grof.

Ik zoek Harry, ik weet waar hij is. Bij de kamer van hoge nood. Hij verdenkt Draco voor iets en hij zag op zijn kaart dat Draco nergens op het schoolterrein te bekennen was, dus wist hij zeker dat Draco in de kamer van de hoge nood was. We waren een taak aan het maken voor Astronomie en opeens was hij verdwenen. Eerlijk gezegd, zou het wel kunnen wat Harry denkt, maar voorlopig maakt het me allemaal niet zo veel uit. Ik zit tegenover een muur, waarvan ik zeker weet dat daar de ingang van de kamer van hoge nood is. Ik loop van een kant naar de andere kant, maar er gebeurt niets. Ik zie Harry ook nergens staan en ik weet dat hij zijn onzichtbaarheidsmantel niet mee heeft genomen, omdat ik hem zag liggen op de zetel. Opeens hoor ik allemaal luide knallen en water vanuit de jongens toiletten komen. Ik loop er naartoe, als ik opeens geschreeuw hoor: 'AAAAAAAAAHHH!' Dat is Draco zijn stem. Ik begin harder te lopen en zonder te kijken of het gevaarlijk is gooi ik de deur open. Harry roept: 'Sectumse...' 'Expelliarmus.' schreeuw ik terwijl ik voor Draco ga staan. Harry's toverstok vliegt in de lucht. Ik draai me om naar Draco. Hij kreunt een beetje en ligt met zijn halfgesloten ogen in een plasje water. Hij is helemaal bebloed. 'Draco!Draco!' Hij antwoordt niet. Ik hurk me naast hem en trek zijn hemd helemaal kapot. 'Vulnera Sanentur, Vulnera Sanentur.' zeg ik terwijl ik mijn toverstok op Draco richt. Zijn wonden beginnen een beetje te genezen, maar hij kreunt nog steeds van de pijn. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik moet hem afleiden. Euhm...Ik buig me voorover leg mijn hand op zijn wang en kus hem. Geen idee waarom ik dit doe....Hij beweegt amper, maar zijn ogen openen zich een beetje meer. 'Griffel.' kreunt hij. 'Het komt allemaal goed.' fluister ik. Ik zet me weer gehurkt naast hem en streel over zijn gezicht met mijn hand. Ik kijk naar zijn lichaam, onder het bloed zie ik dat hij héél gespierd is. Waarom kijk ik in hemelsnaam naar zijn spieren?! Hij is gewond! Wat ben ik toch onnozel. Ik kijk even naar Harry, die er bleker dan ooit uitziet. Hij staart me met ongelovige ogen aan. Achter hem zie ik professor Sneep de toiletten binnenkomen. Ik haal mijn hand van Draco's wang af en zie hoe professor Sneep, Harry uit de weg duwt. 'Wat is er hier gebeurt?!' vraagt professor Sneep boos. Niemand antwoordt. Professor Sneep tilt Draco op en snauwt tegen Harry: elke zaterdag nablijven Potter! Sneep kijkt naar mij en knikt dankbaar. Wat is er in hemelsnaam gebeurd? Heeft Harry, Draco echt aangevallen? Ik ga staan en kijk naar Harry. Ik loop tegen Harry aan en ga richting de ziekenzaal. 'Juffrouw je kunt momenteel niet naar binnen.' zegt madame Plijster tegen me. 'Wa..wat waarom niet?' 'Hij is nog te zwak om bezoek te ontvangen' Zegt Sneeps stem. Ik draai me om en zie Sneep naar me toe komen. 'Maar i..ik' 'Ik ben je heel dankbaar dat je hem geholpen hebt, maar ik wil dat je nu naar de leerlingenkamer van Griffoendor gaat!' Onderbreekt hij mijn gestotter. Ik draai me om en ga de andere kant uit...naar de toren van Griffoendor.

Een tijdje later zit in de leerlingenkamer van Griffoendor met allemaal mensen die me vragen stellen. 'Was hij echt aan het huilen die Malfidus?' vraagt Daan. 'En was het een mooi gevechtje?' 'En..' 'Genoeg!' Zegt Harry die het blijkbaar ook beu is. 'Laat haar met rust. Ze zal jullie alles vertellen als ze het wilt.' Iedereen laat me met rust en ze praten met elkaar. Harry komt naar me toe en zegt: 'Ik wil je even spreken...' Ik knik. Ik volg hem uit de drukke leerlingenkamer naar de gang en hij zegt: 'Het spijt me Hermelien. Ik wou hem niet pijnigen. Ik wist niet wat die spreuk zou doen.' 'Weet ik, maar toen je zag wat die spreuk deed, ging je toch verder. Dat boek leert je vloeken die je niet zou mogen kennen. ' zeg ik streng. Ik denk dat hij op mij gaat schreeuwen, maar hij zegt kalm. 'Ja, ik weet dat er foute vloeken inzitten, maar het boek heeft me heus niet verplicht om die vloeken uit te proberen. Ik was gewoon zo dom om dat wel te doen.' Ik zucht. Wanneer gaat hij eindelijk zien dat dat boek echt slecht is. Voordat ik er op in kan gaan vraagt hij me: 'Ga je me eindelijk vertellen wat je die ene avond deed? En waarom je...met Malfidus kuste.' 'Die ene nacht ging ik een luchtje scheppen en toen ik bij de beuk was ging ik liggen en keek ik naar de sterren...ik werd daar rustig van.' lieg ik. 'En die kus met Malfidus, was niet echt een kus. Hij had een kleine paniekaanval en ik had gelezen dat een kus die aanvallen verminderden, dus kuste ik hem.' 'Weet je het zeker?' vraagt hij. 'Ja.' dat is niet gelogen, het eerste is wel waar, ik heb dat echt in een boek gelezen, maar die kus was heus niet voor een paniekaanval. Gelukkig gelooft hij me want hij zegt erbij: 'Ik heb niemand vertelt over die kus.' Ik knik dankbaar naar hem en volg hem naar de leerlingenkamer.