Mistaken (Completed)

Chapter 9

Pero isa lang ang napag tanto ko doon. Kapag nag mahal sila isa lang. Kung sino ang first love nila yun na ang mamahalin at pakakasalan nila.

"Ayos ka lang ba?" tanong ni Caleb habang nakayakap ito sa bewang ko. Nakahilig na ngayon sa aking balikat ang kaniyang ulo.

"Yeah. I didn't expect that. Meeting the family hah. You didn't inform me there Caleb" saad ko.

"It was surprise. Nasurprise ka ba?"

"Yeah I am. And it was the worst surprise you ever gave me. Akala ko bibisita lang sila para sayo. Hindi ko alam na may ganoong mangyayari Caleb. Next time inform me" sabi ko at sinubukang alisin ang kamay niya sa bewang ko pero mas humigpit lamang iyon.

"Then I won't surprise you next time. May family dinner tayo next Saturday" he said before kissing my forehead.

Expect the unexpected ika nga. But I am expecting to be the last woman you'd love for the rest of your life my Caleb. Because now. You're my life.

Its almost month after I start working at him. Pero sa loob ng dalawang buwan na iyon ay mas nakikilala ko siya. He was sweet and caring. He was clingy too. Ayaw niyang may aalialigid na lalaki sa babaeng sinasabi niyang kanya.

"Masaya ka ba?" Tanong ko kay Caleb habang nakaupo sa kandungan niya. Nasa loob kami ng office niya habang nag papalipas ng oras.

"Saan?" He asked too.

"The life you have? I mean. You being on the top" I said to him.

"Maybe it was exhausted but I am happy doing it. Kasi pag nag kaanak na tayo they will going to have a life na kayang makuha ang lahat. Don't want that?" He said to me at niyakap ako mula sa likod.

"Nope. I don't like it. Gusto ko lalaki ang mga anak ko na marunong makuntento sa kung anong kayang ibigay ng magulang nila. And I want my kids to know the importance of patience and contentment Caleb" I said to him.

I wanted my child to grow up like me. Maybe we can afford lousy and not important things but my Mom always says na unahin ang importante. Mas masarap parin yung pinag hihirapan mo ang mga bagay na gusto mo.

"You don't want them spoiled? Sus ngayon lang yan. Pag may anak na tayo mawawala ang paniniwalang ganiyan" sabi niya sa akin. Pinitik ko naman ang noo niya bago tumingin ulit sa pinto.

Mas humigpit ang yakap niya sa akin at ipinatong ang baba niya sa balikat ko.

"Anong pangalan ang gusto mo para sa magiging anak natin?" Tanong niya sa akin.

I smile thinking of what name I should gave my child if we had. Kinilig naman ako sa isiping gusto niyang mag kaanak kaming dalawa.

"Pag lalaki I'll name him Clyde and pag babae naman Chlea" sagot ko. I am always fancied of what my child will be name after I'll take them into life. Hindi ko alam pero gustong-gusto kong mag kaanak

"I wanted to name him Francis or maybe I'll name her Francine if she's a girl. What do you think" suhesyon niya.

What if we marry. Magiging complete happy family kaya kami with our babies.

Nakakandong parin ako sa hita niya at yakap niya parin ako ng bumukas ang pinto ng kaniyang opisina. Kinabahan ako dahil baka kleyente iyon. I try to stand up and rid his lap but he won't let me. Mas lalong humigpit ang yakap niya sa akin at hindi ako pinayagang tumayo mula sa hita niya.

Nakahinga ako ng maluwag ng si Marsha lang pala iyon. Nakangiti siya ng sobrang laki ng makita ang posisyon namin.

"Should I shoo away the visitor who might interrupt your moments" sabi ni Marsha sa amin