When Love Stays Forever (Book 3 of WL Trilogy) (ML, #3)

Kabanata 1

But did she ever ask me if was okay in that time? Did she ever ask me? No. Her lips wanted Gideon. She wanted Gideon. She never asked me. Hindi niya ako kailangan. Alam ko namang uunahin niya si Gideon pero hindi ako nakarinig sa kanya kung maayos lang ba ako. But I kept on thinking na nakalimutan niya lang iyon. And I know she was worried to me, too. I hoped so. But at the back of my mind, she never really thought of me. Never. Damn.

“Dude, Benj!” Bigla akong napatayo sa pamilyar na boses na iyon. Newt. My cousin’s best friend. “Open the damn door!” Newt laughed. Napailing na lang ako at binuksan ang pinto ng kwarto ko. “Nabubulok ka na ba dyan? Open this damn door now!”

“Benj!” Conrad’s voice.

Nagmamadali akong binuksan ang pinto at bumungad si Newt at Conrad sa akin. “Ready to party, dude?” Newt asked. No. “Well, may bago kaming pakulo nila Conrad and Chico. And you must try it. One hell adventure to heaven, dude.” Nginisian ako ni Newt. Napatingin ako sa pinsan ko.

“You must try.” Ani Conrad at tinaasan ako ng kilay.

“No.” angal ko.

“Yes!” They both said. Pero umiling lang ako. Pinantakip ko lang kay mom na sasama ako kay Conrad pero sa totoo lang wala lang ‘yon. Ayokong lumabas. Ayoko.

“Benj, you must try it to forget her.” Napatingin agad ako kay Conrad. I wince. I don’t know why. “Go and try this.” Napalunok ako.

To forget her.

“Fine!” Napataas ako ng kamay at binaba ito.

Pinauna na ako nila Newt at Conrad na lumabas ng condo ko. Hindi ko alam kung sino sa kanila ang nagsara nito. Damn, mali ba ang desisyon ko na sumama ako sa kanila? Am I ready? Napapikit ako ng mariin nang nasa harap na ako ng kotse ni Newt.

“Hop in! Get your ass here!” sigaw ni Newt. Hindi ko napansing nakapasok na sila sa loob ng kotse. Agad akong pumasok passenger seat. Nasa harap naman sila Conrad at Newt. And I stay in silence even they are talking about me and something new about Newt’s bar. Nagkibit balikat na lang ako at tumatango sa kanya.

To forget her.

My hands balled into fist.

To forget her.

My jaw tensed.

To forget her.

I can’t.

“Benj!”

Nawala na naman ako at hindi napansing bumaba na ang dalawa. Kinatok na lang nila ang bintana ng kotse. Ngising-ngisi naman si Newt habang presko lang ang pagkakatayo ni Conrad. Bumaba na akong kotse at sinundan sila papasok ng bar.

“O, man. You should enjoy.” Umakbay si Newt sa akin. “Enjoy.” Then patted my shoulder and let go of me. Nauna siyang naglakad sa amin ni Conrad. May ilang taong bumabati sa kanya papasok ng bar.

Bumungad ang tugtugan ng bar sa pangunguna ng isang DJ. Mas maraming tao ang nakatayo at nagsasayawan. Iyong iba naman pinili nilang nakaupo at umiinom. Sinundan ko si Newt hanggang sa pumasok kami sa isang kwarto. Bumukas ang ilaw at nakita ko ang isang kama sa gitna nito. Tinignan ko si Newt at si Conrad.

Napaupo ako doon sa kama. Tinitigan ko sila. “Ano ‘to?” I asked them. Newt grinned at me. Conrad stayed calm. Nasa pinto sila at isang atras na lang nila wala na sila sa kwarto.

“We’re doing this for you, Benj. I hope it will help.” Ani Newt. “Enjoy, the one hell ride to heaven, Benj. You owe us.”

Unang umatras si Conrad.

“Enjoy!” sigaw ni Newt bago siya umatras. Sinara niya ang pinto at hindi ko na nahabol. And I’m locked down with this room waiting for something—no, for someone.

“O, damn.” I swore. Bigla kong binagsak ang sarili ko sa kama. Wala rin namang mangyayari kung kakatok ako dahil hindi naman nila bubuksan ang pinto. Papagurin ko lang ang sarili ko. Napapikit ako sandali pero pagbukas ng mata ko, madilim na. They turned off the light. Iyong lamig na lang ng aircon ang pumapalibot sa akin.

I breathe.

Sandali lang ‘to.

Then, I hear someone’s opening the door. Bigla akong napatayo at pumunta sa isang gilid. I should run. I should run and get my ass out here but I didn’t. And I don’t know why. I had this chance pero pinili kong tumayo. I’m curious out of nothing.

May tatlo o apat na tao ang pumasok at may binaba sa kama. Hindi ko alam kung tama ang bilang ko. Madilim ang kwarto. Mabilis silang lumabas ng kwarto at nawalan na ng pagkakataon iyong binaba nila sa kama na makahabol.

“Buksan niyo ‘tong pinto! Mga bwisit!” She screamed.

A girl.

And I get their point.

“Francisco! My God! Francisco, tulungan mo akong makalabas dito!” the girl shouted again.

My eyes adjust at the darkness. Nakita ko na tumingin siya sa paligid dito sa kama. Tahimik akong umupo ulit sa kama at pinagmasdan siya.

I get their point. May gusto silang mangyari. Gusto nilang may mangyari sa amin.  Bigla akong napapikit. Napalagay ako ng dalawang kamay ko sa ulo. Assholes. Pinakalma ko ang sarili ko. I’m good at this.

“Mga bwisit!” sigaw niya, “buksan niyo ‘to!” she barked.

And this is my time to speak.

“You should stop. They are not going to open that door. Umaga na tayo makakalabas.” I don’t know how my lips formed these words. Napatayo na lang ako. I’m so curious—curious about this—her, actually. I don’t know. I don’t know why.

Nag-umpisa akong maglakad papunta sa pwesto niya. And I see her. I see the girl in a dress—so gorgeous and I remember AJ, again. “Just wait. Those are idiots.” Napalunok siya ng makita ako. But I looked away.

To forget her.