Dark University {Parallel Universe}

-2-

'Değişime hazır mısın hanna?'

-----------

Kaşlarımı derince çatmamdan dolayı ortasında çizgi çıktığından emindim.

Ne demekti bu şimdi?

"Sakin olmalısın hana.Sakin ol."

Olmuyordu.Bir türlü sakinleşemiyordum!Bakmadığım tek bir yerin aklıma yeni gelmesiyle elimi alnıma vurdum ve hızlıca bahçeye doğru koşturdum.

Hızla inip kalkan göğsüme aldırmadan hafifçe kafamı kaldırdım ve gördüğüm manzarayla nefes almayı bıraktım.

Annem..Babam..Yerde,çimenlerin üzerinde yatıyorlardı.

Yavaşça yanlarına yaklaştığımda annemin ağızından gelen köpükler görüş alanımı bulanıklaştırmış,babamın ağızından gelen kan ise dizlerimin üstünde yere çökmemi sağlamıştı.

HAYIR!HAYIR!HAYIIR!

Bir yandan çığlıklar atıyor bir yandan da annemle babamı uyandırmak için dürtüyor,ve sayıklayarak ağlıyordum.

Arkamdan gelen ayak sesi ve yere düşen poşet sesleriyle arkamı döndüğümde ablamın ellerinde ki şeyleri düşürdüğünü ve gözlerinde ki donuklukla bizi izlediğini gördüm.

Ayakalarımı altımdan çıkarıp öne uzatarak oturdum ve yıkılmış bir şekilde omuzlarımı düşürerek olumsuz anlamda kafamı salladım.

H:Neredeydin sen..?
Ha?Neredeydin Lanet olsun NEREDE?!

Sonlara doğru sesim yükselmişti ve artık bağırıyordum.
Aniden kalktım ve üzerine yürüdüm.

H:Nasıl bırakırsın onları?
CEVAP VER BANA!
Onları evde nasıl tek başlarına bırakırsın abla lanet olsun sana!

Cevap vermiyordu.

H-2 sat ya sadece 2 saat dışarı çıktım abla.
Belli ki ölümsüzler gelip yapmışlar bunları. Bilmiyor musun onların nasıl tehlikeli olduklarını abla?!Annemle babamın bizsiz nasıl savunmasız olduklarını bilmiyor musun da benim gelmemi bile beklemeden onları savunmasız bıraktın?!

Çıldırmış gibiydim şu an.O ise sadece yere bakıyor ve mimik bile oynatmadan sessizce ağlıyordu.

H-Konuştuk bunları biz.
Konuştuk defalarca!Birimiz gidersek diğerimiz kalıcak onlar yaşlılar ve savunmasızlar onları biz koruyacağız dedik abla!!
Lanet olsun defalarca konuşmadık mı?!
Sessiz kalma cevap ver bana.

Bir şey demeden kafasıyla onayladı sadece beni.
Hırsla yakasından tuttum.

H-Neden o zaman NEDEEN?!!
Neden beklemedin benim gelmemi sadece hava alacaktım abla inanmıyorum.

Yavaşça ellerimi yakasından çektim ve hafifçe onu geri ittirip bir adım da ben geriye doğru gittim.Yıkılmış ve hayal kırıklığına uğramış bir şekilde bakıyordum ona.

O ise kendine acı çektirmek ister gibi gözyaşlarıyla ölü bedenlere bakıyordu.

Daha fazla dayanamadım ve çıktım oradan salona geçip kanepeye oturdum ve dirseklerimi dizlerime yaslayarak başımı avuç içlerime yasladım.Acı gittikçe dayanılmaz hale geliyordu sanki hayal kırıklıklarım yüreğime batıyordu.

Bunu kim yaptı?

Hızlıca oturduğum yerden kalktım ve küçük kartı elime aldım.Avuç içlerimde sıkarak parçalamak istesem de durdum belki işime yarardı.

Kartı alıp kanepeye geri oturdum ve bir süre inceledim bir şeyler bulmak için ama nafile sadece o tuşa basıyordum ve Buda
'Değişime hazır mısın hanna?'
Yazısının ekranda belirip geri kaybolmasına neden oluyordu.