Rainy Night (On-Hold) #BOYS LOVE

Prolouge

Prolouge

I was awaken by my cellphone's beep, a reminder that I have a notification received. Kinusot ko ang aking mga mata at tiningnan ang small table sa tabi ko kung nasaan ang lamp na nagbibigay liwanag sa buong silid sa madaling araw na ito. May iilang romance novels na nakapatong doon na hindi ko nailigpit kagabi. Nakapatong din sa ibabaw ng mga ito ang aking  cellphone na nakapagpagising sa aking umaga.

I reached for my big round eye glasses so that I can see clearly. Dahil sa pagkalulong ko sa pagbaba ng kung anu-ano nasira ang aking mga mata. Marahan akong bumangon para maisuot ko na ito ng maabot ko. Nang maisuot ko ng tuluyan ay ang cellphone ko naman ang aking inabot.

Bahagya akong kinabahan dahil sa makikita. Ramdam ko ang pagkabog ng aking puso sa aking dibdib. Nang buhayin ko ang aking cellphone ay bumungad sa 'kin ang isang notification na ikangiti ko. Ang sarap ng bumungad ng aking umaga.

Aidan Kile Ojeda posted 23 photos.

Quickly, I tapped the notification and my phone brought me to the post. I saw how many people reacted to his post. He is that popular. A thousand of people reacted.

I tapped the post so I could see the photos, one by one. Nagsimula ako sa pinakauna. I zoomed his face, he was pouting at this picture. I smiled as I touched his cheek. I even touched the part where his lips were.

He is so handsome. That's why, I have a crush on him. He is my schoolmate, he is a year older than me. I'm in 9th grade and he is in 10th grade. He is that popular in our school, so many students wished that they can catch his attention.

But I didn't wish about it. 'Cause I know, it's impossible that Aidan can even notice me.

I know my place. I can always see myself looking at him from afar. I know that, he would never look at me. Hindi ko naman 'yon hinihiling. I only need is an inspiration. Kaya ngayon lang 'to, makakalimutan ko rin ang naramdaman ko sa kan'ya.

I know this wouldn't eventually fade, kaya susulutin ko muna lahat habang crush ko pa siya. I tapped the save button, habang iniisa-isa kong tiningnan lahat. I keep from smiling habang napapatitig sa kan'yang mga litrato. Gan'to na pala ako ka baliw sa kan'ya.

I stood up so I could turn on the switch. Nang makatayo ay hinanap ko agad ang switch, while my phone's flashlight was on. Nang mapindot ang switch ay agad binalot ng liwanag ang buong silid. Ang nilapitan ko naman pagkatapos ay ang lamp. Ito naman ay pinatay ko.

I went back on my bed, agad akong humiga ng nakatihaya habang hawak-hawak ang cellphone. I tap the home button and went to the wallpaper settings and changed my wallpaper. Ang picture ni Aidan na nakatingala na ang mga mata naman ay nasa camera, na mas nakapagdepina kung gaano ka perpekto ang kan'yang panga. You can see clearly how his nose were pointed and his lips that were red as rose.

After successfully changed my wallpaper, tinitigan ko muna ang kan'yang litrato. A song randomly played in my phone. Hindi ko namalayan na nagpipindot na pala ang aking mga daliri. It was Say Something by A Great Big World and Christina Aguilera.

“Say something I won't giving up on you.” Sumabay ako sa pagkanta habang nakatitig sa litrato niya sa aking cellphone. Mariin ang pagkatitig ko sa kan'ya na tila siya ang kinakantahan ko at ipanapaliwanag ang kahulugan ng kanta.

“I'll be the one if you want me to.” I wiped my tears away, I didn't notice that my tears streamed down my cheeks. Hindi maipaliwanag ang aking mararamdaman na may kung anong kirot sa aking puso. Hindi ko alam kung nasasaktan ba ako, hindi ko rin alam ang dahilan kung bakit ako umiyak.

Pinatay ko ang aking cellphone. Nilagay sa aking dibdib at napatulala. Habang patuloy pa rin sa pagtulo ang aking mga luha. Bakit masakit?

I shouldn't felt this way. Wala ako sa lugar. Hindi niya ako kilala, ni hindi ko nga alam na napapansin ba niya ako. I'm just a commoner. I'm nothing to him, I'm just no one.