Wanna be your Star

C2

C2

Mabilis na lumipas ang araw. Ngayon ay miyerkules. It's already late pero naisipan pa din naming magdinner sa labas kahit pwede namang umorder na lang. Wala kaming pasok bukas kaya okay lang. Sina kuya uno naman ay sa tanghali pa ang klase. Sila pinuno at mj ang taya ngayon para sa pagkain namin. Hindi sila nagluluto at mas ginustong umoder na lang sa twing sila ang naka assign. Once a week man lang daw ay makakain kami sa labas. Kahapon naka assign sina kuya cha at felix. Tapos rotation ulit. Hindi na namin pinahawak sa kusina si bun dahil nung huling nagluto siya nasunog niya yung ulam at hilaw yung kanin. Tapos bawat hiwa niya ng hotdog sumisigaw siya.

"AAAAHHHH!" hiyaw ni bun mula sa kusina

"ANO? ANO? BAKIT?!" natatarantang wika ko

"ANONG NANGYARI?" sumunod na wika ni pinuno

"What happen?" wika ni kuya cha

Lumingon ako sa gilid ko at nakita ang mga nag aalala nilang mukha. Si mj at benj ay hindi umimik pero bakas ang pag aalala. Tumingin sila sakin ng sabay-sabay.

Napansin atang tinitingnan ko sila.

Agad akong nag iwas ng tingin at pinuntahan si bun

"Bakit?" tanong ko at sinisilip ang kamay niya

'wala namang sugat at dugo'

Huminga muna si bun ng paulit-ulit bago napakamot sa ulo

"Nasasaktan po kase ako kapag hinihiwa ko yung hotdog.  Hindi naman sila makasigaw kaya ako na lang yung sumisigaw para sa kanila. Hehe" wika ni bun na napakamot pa ng ulo. Nagsanhi naman iyon ng pagkainis ng mga kuya niya

"HAHAHAHAHA NICE JOKE BUNBUN!" malakas na wika ni mj bago umakyat sa kwarto ko. Makikitulog.

Grabe ang nangyare nang araw na yon. Nagutom kaming lahat dahil nga hindi namin makain yung niluto ni bun. We tried to eat it though but kuya cha was so afraid he said that we might get poisoned. He's a med student btw.

Nang makarating na kami sa resto na lagi naming kinakainan ay bumaba na kami. Naghanap kami ng upuan at hinayang umorder sina pinuno. Habang nakaupo'y napansin ko ang isang batang babae sa labas ng resto. She's crying.

Hindi pa man lubusang naiisip ay kumilos na ang mga paa ko. Marahil alam ko ang pakiramdam ng umiiyak pero walang magawa.

"Hey baby girl." tawag ko ng pansin

She's wearing a red dress with a ribbon on the back paired with cute little black shoes.

She stopped crying when she heard my voice and suddenly hug me when she saw my face.

"Shhh don't cry. Why? What happen?" wika ko hindi na inisip kung naiintindihan nga ako ng batang nasa harap ko

"Xio, lets go inside. Bring her then we'll go to the nearest satation." wika ni pinuno bago pumasok sa resto. He added another ice cream dessert for the little girl that is sitting beside me.

"What happened? Can you tell me?" wika ko

"M-my classmates d-drag m-me away from m-my best friend a-and and pinch m-me and s-slap me so I - I ran away." she said with the soft voice trying to hold back her tears.

Siguro kanina pa siya dito. Muling bumalik sa aking alaala ang sandaling nabugbog ako at halos mag agaw buhay.

It's the second week of August. Time to go home. Everything was going smoothly then our president came. She slapped me.

I was shock. Hindi rumerehistro ang nangyayare. I was about to cry when someone pulled my hair from the back and drag me to the parking lot. Pabato akong binitawan dahilan upang mapatama ang likod ko sa pader.