Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Zawgyi 🏆
(၁)
အခန္းတံခါးကိုတေဒါက္ေဒါက္ေခါက္ရင္း
ပါးစပ္ကပြစိပြစိရြတ္ေနမိသည္။
"ကၽြတ္...ဘယ္လိုေက်ာင္းသားမ်ိဳးနဲ႔
လာေတြ႕ေနရလဲမသိဘူး...စိတ္ဆင္းရဲလိုက္တာ"
ထိုစကားကိုတစ္ေန႔မွာ
အေခါက္တစ္ရာေလာက္ပါးစပ္က
အျမဳပ္ထြက္မတတ္ရြတ္ရေလ့ရွိေသာေၾကာင့္
ေရႊျဖစ္ေငြျဖစ္ဂါထာသာဆိုလၽွင္
Bill Gatesေလာက္ေတာ့"သုတေႏွာင္းအိမ္"တို့က
ပ်င္းသနားတယ္ျဖစ္ေနၿပီ။
အခန္းတံခါးကိုေခါက္တာႏွင့္မရတာမို့
လက္ႏွင့္တဒုန္းဒုန္းထုေတာ့မွပင္
တံခါးကခ်ပ္ခနဲတစ္ဝက္တစ္ပ်က္ပြင့္လာသည္။
"မင္းကလည္းကြာ...မနက္အေစာႀကီး
ရွိေသးတဲ့ဟာကို....အားဝါး...."
ေျပာရင္းသမ္းေဝေနေသာဒင္းကိုၾကည့္ကာ
ကိုင္ေဆာင့္ပစ္ခ်င္စိတ္မ်ားအား
မနည္းထိန္းထားရသည္။
ခုထိလည္းpajamasႏွင့္ဆံပင္စုတ္ဖြားႏွင့္ပင္။
ဒီလိုမနက္ခင္းမ်ိဳးကိုပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရတာ
၂လေလာက္ေတာင္ရွိေတာ့မည္။
ဒင္းေၾကာင့္အျမဲမနက္တိုင္းက်က္သေရတုံးရသည္။
"အင္း...မင္းေၾကာင့္ငါလည္းအိပ္ေရးပ်က္လိုက္တာ"
"ေသလိုက္ေလ...မင္းလိုအပ်င္းႀကီးတဲ့
ေက်ာင္းသားမ်ိဴးကိုမနက္အေစာႀကီး
စာသင္ေပးရတဲ့ငါ့ကိုလည္းအားနာဦး..
ၾကာတယ္...ဖယ္စမ္းကြာ"
တံခါးကိုအျပည့္ဖြင့္မထားတာမို့
သူ႔ကိုယ္ကိုတြန္းတိုက္ကာ
အခန္းထဲဝင္ခဲ့လိုက္သည္။
"မ်က္ႏွာသြားသစ္ေတာ့..သြား..."
"အင္းပါ.."
