ရွက္လို႔ ရတုမွာထိုေနရာတြင္ ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ ေပ်ာက္ခ်င္သြားသည္။
"ေဟးခ်ာတိတ္.... နာမည္ေတာ့ေျပာခဲ့ေပါ့"
အလ်င္ျမန္ထြက္သြားေသာရတာအား လွမ္း၍ေမးလိုက္သည္။
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုထြက္ေျပးေသာေျခေထာက္မ်ားရပ္၍ ေနာက္လွည့္မၾကည့္ပဲ "ကြၽန္ေတာ့္ နာမည္ရတုမင္းထက္ပါ သြား..သြားေတာ့မယ္ေနာ္"
"ဟားးး .....ဟား......ၾကည့္ပါဦးကြာ အသည္းယားစရာေလး ရွက္သြားလိုက္တာမ်ား မ်က္ႏွာေလးကိုရဲေနတာပဲ
သူ႕ရဲ႕မီးခိုးေရာင္ဆံပင္ေလးနဲ႕ ေတာ္ေတာ္လိုက္တယ္ ဟယ္ထိတယ္ဟြာ..."
ရတုတစ္ေယာက္ ရွက္ရွက္နဲ႕အေဆာင္ေပၚသို႔ေျပးတတ္ သြားသည္။
ေျပးတတ္သြားေသာေက်ာျပင္ေလးအားၾကည့္ေနေသာ မ်က္ဝန္း၂စုံမွာ ေဒါသမ်က္ဝန္းတစ္စုံႏွင့္ အၾကည့္မ်က္ဝန္းတစ္စုံျဖစ္ေနသည္ေတာ့ ရတုမွာမသိရွာေပ။
_____________________________
အခန္းေရွ႕သို႔ေမာေမာႏွင့္ရတုတစ္ေယာက္ေရာက္လာၿပီး အခန္းထဲဝင္ရန္ ေျပးလာေသာကိုယ္အားအရွိန္သက္၍ ကိုယ္ေပၚရွိအကၤ်ီအား ျပန္ျပင္ၿပီး အခန္းထဲသို႔ဝင္သြားသည္။
မိမိမွာေရွ႕အပတ္ထဲက ေက်ာင္းမလာသည္ ျဖစ္၍ ထိုင္ရန္ခုံအားရွာစဥ္ ေဘးအစြန္တန္း ေလးခုံျမႇောက္၌ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ထိုင္ေနသည္အား ေတြ႕ၿပီး ထိုေနရာသို႔ေလွ်ာက္သြားစဥ္
တစ္တန္းလုံး၏မ်က္လုံမွာ ျဖဴအုေနေသာမိမိ ဆီ၌သာက်ေရာက္ေန၍ အရွက္သည္းရျပန္သည္။
ထိုေနရာေရာက္ေရးသာအားစိုက္၍ သြားၿပီး ထိုေထာင္ေနေသာေကာင္ေလးအား
"ဒီခုံမွာလူရွိလားမသိဘူး ကြၽန္ေတာ္ထိုင္ခြင့္ရမလား"
ေကာင္ေလးမွ "လူတစ္ေယာက္ေတာ့ရွိတယ္ ဒါပင္မဲ့ခုံက၃ေယာက္ထိုင္လို႔ရတာပဲ ထိုင္ပါကိစၥမရွိပါဘူး"
"ေက်းဇူးပါေနာ္"
ရတုတစ္ေယာက္ခြင့္ျပဳခ်က္ရ၍ ထိုစဥ္ထိုေကာင္ေလးမွမိမိအနားကပ္၍ မိတ္ဆက္ေလသည္။
"သူငယ္ခ်င္းျဖစ္လို႔ရတယ္မွတ္လား ငါ့နာမည္က ရဲျမတ္ ငရဲလို႔လဲေခၚလို႔ရတယ္ မင္းၾကည့္ရတာ မိန္းကေလးက်ေနတာပဲ ျဖဴအုေနၿပီးေတာ့ ငါတို႔နဲ႕မ်ားတျခားဆီ"
ရဲျမတ္ မွာမ်က္ႏွာၿပဳံးစိစိနဲ႕ေမးလာခဲ့သည္။
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Can't Lie (Unicode & Zawgyi)
Художественная прозаUni "အချစ်ဆိုတာကိုမစဉ်းစားချင်ဘူးတကယ်ချစ်မိမှာကြောက်တယ်" ရတုမင်းထက် UKE "အချစ်ဆိုတာကိုညီနဲ့စခဲ့သလိုညီနဲ့ပဲအဆုံးသတ်ချင်တာအပြစ်လား" စိုင်းသုခ SEME - ------------------------------------------------------ ပထမဦးဆုံးရေတဲ့ခိုင့်ရဲ့ficလေးဖြစ်တဲ့အတွက်လိ...
